آرشیف

با به ارزیابی گرفتن سیاست های هندو پاکستان در افغانستان، می بینیم که در طول مدت کشور هند طرفدار صلح و امنیت در افغانستان بوده و برعکس پاکستان از بدو تأسیس خود که بیشتر از 63 سال تاریخ ندارد ،همیشه سیاست های دهشت افگنانه در قبال افغانستان را دنبال کرده است. اگر در کل سیاست های پاکستان را در مورد افغانستان از دوران علی جناح تا صدراعظم گیلانی مورد ارزیابی قرار دهیم ، پاکستان کوشش کرده تا از روش های غیر انسانی جهت پیاده ساختن اهداف شوم خود در افغانستان استفاده نماید.از یک سو در فکر تباهی ، ناامنی ، بدبختی ، فقر اقتصادی ، از سوی دیگر آموزش افراد مغرض در داخل جهت رسیدن به هدف های که دارد، می باشد. مثلاً آموزش اشخاص بخاطر انجام اعمال تروریستی جهت ناامن ساختن اوضاع سیاسی در داخل کشور می باشد.
 چرا پاکستان در تلاش انجام همچون کارهای تخریبی در داخل کشور است؟ 
چنانچه که میدانیم  پاکستان در طول مدت از ایجاد اوضاع ناامن در افغانستان ازهرنگاه سودی بسزای برده است. 
 مورد اول اگر پاکستان ادعا کند که شاهرگ اقتصادی افغانستان را در دست دارد ، میتوان ادعای پاکستان را تا حدی زیادی تأیید کرد. طور مثال اگر ما بخواهیم یک جنس را به بازار کشور های جهان  بفرستیم، اکثر اوقات ناگزیریم تا از طریق پاکستان جنس خود رابه کشور مقصود انتقال دهیم.
 
 مورد دوم افغانستان مجبور است مواد غذایی و مواد خام مورد ضرورت خود را از پاکستان وارد نماید.
 مورد سوم بودن قوای کشور های غربی در افغانستان است. پاکستان ازین درک هم سودی سرشاری را سالانه از آن خود می سازد. چون به مسیر انتقال ضروریات نیروهای غربی موجود در افغانستان بخصوص مواد غذایی و سوختی آنان ،تبدیل گردیده است.
مورد سیاسی قضیه
 پاکستان با داشتن افراد و مهره های دست پروده خود توانسته در افغانستان از نفوذ قابل ملاحظه ای برخوردار باشد. از همان جهت است که پاکستان همیشه توانسته سیاست های خود را بالای حکومت افغانستان به هر نحوی بقبولاند. و از قدرت نفوذی خود استفاده کرده نگذارد که حکومت افغانستان بتواند سیاست مستقل داشته باشد، تا بتواند روابط متوازن با همه کشور ها برقرار نماید. به خصوص جانب کشور هند. چون پاکستان هند را بزرگترین دشمن خود در بین کشور های جهان  می پندارد. و ما هر از گاهی شاهد تیره شدن روابط هر دو کشور هستیم. 
مورد نظامی قضیه 
پاکستان خوب میداند که افغانستان از نگاه استراتیژیک یک کشور بسیار با اهمیت می باشد. بدین ملحوظ ترس ازین دارد که هند اگر نفوذ خود را در افغانستان گسترش دهد و چرخش سیاست به نفع هند در آنجا به دوران افتد، فردا روز پاکستان را تحت فشار قرار داده  ودر جهت ازهم پاشیدن پاکستان برنامه ریزی مینماید. با توجه به همین نکته پاکستان از تمام امکانات خود استفاده نموده وهیچگاهی نمیگذارد که هند در افغانستان قوی شده و نفوذ خود را دامنه بخشد.
 قبایل دو طرف سرحد به پاکستان در پیاده ساختن اهدافش در داخل افغانستان  خیلی مؤثر واقع شده است چون پاکستان با استفاده از قبایل دو طرف هر آنچه که بخواهد در افغانستان انجام داده میتواند. پس هیچگاه پاکستان در فکر از دست دادن سیاست های مشکل آفرین خود در افغانستان نیست. و همیشه در تلاش خواهد بود تا مهره های تأثیرگذاری را در داخل زیر نظر خود داشته و به هر نحو که امکان داشته باشد ، از آن مهره ها در جهت برآورده سازی اهداف خود  استفاده نماید. سیاست مداران پاکستانی خوب به این نتیجه رسیده اند ،که ا ز دست دادن افغانستان به معنای از هم پاشیدن و از بین رفتن پاکستان است. پاکستان برای یک ثانیه هم در جنوب و جنوب شرق و شرق افغانستا ن آرام ننشسته از تمام توان خود جهت ناآرام ساختن و نگهداشتن آن مناطق استفاده می نماید. چون نفع پاکستان از اوضاع بحرانی در کشور بیشتر است نسبت به ضرر آن .
 پاکستان هیچگاه نمیگذارد سیاست های امریکا در جهت آرام ساختن افغانستان جامه عملی به خود گیرد. در این راستا شب و روز در تلاش است.کشور پاکستان خوش در اینست که امریکایی ها در افغانستان زمینگیر شوند و شکست خورده و افغانستان را ترک کنند، تا سرنخ همه چیزرا در دست خود گرفته و کشور های دیگررا وادار نماید، تا به  افغانستان از عینک پاکستان نگاه نمایند. اگرچه بعضی اوقات شنیده میشود که پاکستان تحت فشار فزایندۀ از سوی متحدین غربی خود در جهت مبارزه با تروریزم است ولی پاکستان بدون توجه به آن همه فشار ها ، هنوز موضع درست و واضحی در مبارزه با تروریزم نداردو از عملیات های ارتش آن کشور معلوم میشود که هیچ نیتی و یا هم تصمیمی در ازبین بردن شورشیان القاعده و طالبان ندارد. نحوه عملیات ارتش آن کشور قسمی که از رسانه ها مشاهده میشود ، صرفاً جنبه تبلیغاتی  جهت باج گیری از کشور های  غربی را دارد. پاکستان در چنین بازی های تجربه کافی دارد و به آسانی میتواند همچون بازی هارا راه اندازی و انجام دهد. پاکستان آشکارا اعلان میدارد که با طالبان افغانستان جنگ نمیکند این در صورتیست که پایگاهای اصلی طالبان دهشت افگن افغانستان در رأس ملا عمر و حقانی در پاکستان موقعیت دارد و آنها بدون کدام مشکلی از طرف حکومت پاکستان برنامه های تخریبی خود را در افغانستان عملی می نمایند. اینکه چرا پاکستان علاقنه مندی در از بین بردن رهبر طالبان و حقانی که پایگاه امن آنها در قلمرو آن کشورموجود است ، از خود نشان نمیدهد ، کاملاً واضح و قابل فهم است. پاکستان آنها را (ملاعمر، حقانی ، حکمتیار ) را بخاطر اهرم فشار بالای افغانستان نگاه کرده است. چون هر سه مزدوران قسم خورده ای پاکستان است و همیشه وقت دستگاه استخباراتی پاکستان میتواند از آنها در تحت فشار قراردادن حکومت افغانستان استفاده نماید. واقعیت امر اینست اگر پاکستان آنها را از بین برد ، معنای اینرا میدهد که بازوی قوی خود را قطع کرده است. ازین جهت از بین بردن ملاعمر و حقانی و حکمتیار از طرف پاکستان جزء یک خواب و خیال چیز بیش نیست. چندی پیش یکی از روزنامه های معتبر غربی فاش کرد که دستگاه استخباراتی پاکستان ( آی اس آی ) ملا عمر را از کویته به کراچی منتقل نموده تا در حملات هواپیما های بدون سرنشین امریکا که هر از گاه خوابگاه ها و پناه گاه های تروریستان را در خاک آن کشور مورد حمله قرار میدهد ، کشته نشود. این خود میرساند که پاکستان به هیچوجه نمیخواهد بازوی قوی خود را از دست بدهد. در یک جمله کوتاه میتوان هر سه را تعریف کرد :  ملا عمر ، حقانی ، حکمتیار  گروه اجرائیوی اهداف خرابکارانه پاکستان در افغانستان میباشند. 
 
اما در قسمت سیاست های هند در طول مدت ،هند همیشه خواهان روابط نیک با حکومت های افغانستان بوده و آنرا در عمل هم ثابت کرده است. چه در حکومت های چپی که سرقدرت بوده و چه هم دولت اسلامی افغانستان به رهبری پروفیسور برهان الدین ربانی و چه هم در نه سال حکومت حامد کرزی. در دوران حکومت اسلامی افغانستان به رهبری استاد برهان الدین ربانی هند بسیار روابط دوستانه و نزدیک با حکومت وی داشت. در همان وقت در همه عرصه ها فعالیت داشت. مثلاً کمک های بشردوستانه ، بازسازی ، دادن بورسیه های تحصیلی  و ده ها کار باارزش دیگر . این یک واقعیتیست که نمیتوان از آن چشم پوشی نمود. 
 
همچنان دولت که بعد از امارت ظلم و وحشت طالبانی بوجود آمد ، هند از جمله کشور های دست اول بود که وعده هر نوع کمک را برای مردم افغانستان سپرد و به وعده های داده شده اش وفا نمود. 
پس معلوم میشود که هند خواستار استقرار صلح و ثبات دایمی در کشورمیباشد چونکه در تمام عرصه ها از قبیل ، آموزش ارتش ملی ، کمک های بشردوستانه ، بازسازی راه ها و جاده ها ، ساختن کلنیک ها ، مکتب ها ، بورسیه های تحصیلی برای دانش آموزان و ده کار دیگر سهم فعال دارد. 
 
درآخر حکومت افغانستان در مشوره با نخبه گان سیاسی کشور و در گفتگو با جامعه مدنی، باید یک سیاست روشن را در مقابل کشور های که در فکر تخریب و تباهی ما هستند، و  کشور های که در فکر خدمت و ایجاد صلح و ثبات در کشور میباشند ، سیاست  و راهبرد های سیاست خارجی خود را با در نظر داشت منافع ملی کشور تدوین نموده و مطابق آن سیاست خارجی خود راپیش برد. تا چه وقت با پاکستان از راه خوش آمد سخن باید گفت؛ در حالیکه سردمداران قدرت در آن کشور هیچگاه در فکر ثبات در کشور مان نیستند . آیا میتوان با سیاست خوش آمد گویانه مشکل کشور را حل نمود ؟ آیا این درست  خواهد بود در مقابل دشمن که همیشه به فکر تباهی و تخریب و ناامن سازی کشوربوده و درین راستا یک ثانیه غفلت از خود نشان نداده است را، با عذر و زاری جوابش را داد؟

سیداکرام الدین " طاهری"
Taherise@hotmail.com
www.isteqlal.blogfa.com