آرشیف

روز یکشنبه 13 جون 2009  ساعت پنج وسی دقیقه عصر عزم دیدن وشنیدن اخبار افغانستان را از طریق تلویزیون ملی نمودم در سر خط اخبار چشمم به قامت سمین وجسیم وزیر محترم اطلاعات وکلتور افتاد که بر قله مرتفع یکی از کوه های کابل در حال بر افراشتن بیرق سه رنگ افغانستان بالای میله های آهنی است درین اثنا زیادتر حس کنجاوی به من دست داد و تصمیم گرفتم تفصیل اخبار را طور دقیق تر به تماشاه بنشینم تا شاید کدام شاهکار عظیم رخ داده  ویا پروژۀ عام المنفعه تکمیل گردیده که وزیر صاحب هم در حال افتتاح آن است.خوش بختانه بر حسب انتظار خبر نگار با چابکی خودرا بوزیر صاحب رسانید وازوی دلیل بر افراشتن بیرق افغانستان را بر قله مرتفع پایتخت یعنی کوه تلویزیون پرسید ووی در پاسخ چنین در فشانی کرد.

{بلی دلیل بر افراشتن بیرق بر فراز کوه تلویزن این بوده که چندین سال است  مردم شریف شهر کابل از بی بیرقی رنج می بردند وحال بیرق زیبای جمهوری اسلامی افغانستان را بخاطر رفع نیاز مندی مردم کابل در بلند ترین نقطه شهر  بلند کردم تا از همه نقاط کابل صبح وشام آنرا تماشاه ومشکل شان ازین رهگذر رفع گردد}؟؟؟

هموطنان عزیز درین متن جز سخنان وزیر یک کلیمه کم وزیاد نوشته نشده شما قضاوت کنید که وزیر شما چه میگوید وکدام مشکل را رفع نموده است؟ اما برداشت من ازین سخنان وازین تصمیم بزرگ ایشان چنین است.

من فکر میکنم جناب وزیر با شکم پر در حال نعاس ونیمه خواب خبر هارا شنیده که مردم کابل سالهاست { از بی برقی رنج می برند} واین خبر بگوش جناب عالی بی بیرقی آمده است وی که ساختن بیرق ونصب برخی لوائج را از وظایف وزارت اطلاعات وفر هنگ میداند بیدرنگ ،بدون تحقیق وپرسان خواب را جزء الهام ووحی الهی پنداشته کمر همت بر بست تا با بر افراشتن بیرق در یک قلۀ مرتفع وقابل دید برای همه بدون تبعیض رنج فزاینده مردم کابل را کاهش دهد.ورنه هرکس میداند مردم کابل هر گز فریاد بی بیرقی را سر نداده بلکه از نداشتن برق شکایت کرده اند که از برکت دعا غریبان وترحم همسایه این مشکل فعلا طور مؤقتی مرفوع گردیده است واشتباه گرفتن رنج بی برقی با بی بیرقی درین شب وروز نیز دلیل خواب آلود بود ن وگنس بودن وزرای محترم دولت را نشان میدهد.

اگر جناب وزیر در حال بیداری با عقل وهوش واختیار دست به چنین اقدام زده باشد این اقدام ایشان، نه اشتباه به آب انداختن کتاب هارا جبران میکند ونه هم نیاز مندی مردم کابل را. ونه هم مردم کابل مشاهدۀ بیرقی را که رنگ خون {سرخ}-عقب مانی{سیاه}- وتقلید کور دینی{سبز} را به نمایش گذاشته دلیل رفع مشکل خود میدانند.تا که یادم میاید افغانستان درائی بیرق ملی نبوده هر حکومتی که آمده طبق ذوق وسلیقه خود بیرق ساخته اما این حکومت استعداد ساختن یک بیرق را هم نداشت وسی سال عقب رفت وبر همان بیرقی اقتدا کرد که حوادث سی سال اخیر کشور را رقم زده است.به همه حال منظور رد بیرق نیست هر بیرقی که باشد برای مردم افغانستان بجوی نمی ارزد چون درین کشور نه کسی به قانون اساسی من حیث سند ملی احترام دارد ونه هم به بیرق بمثابه نشانه ملی.

مردم افغانستان بیشتر از  همه مردم دنیا از دیدن بیرق سیر ودلگیر اند:

شما میدانید  طی سی سالیکه گذشت مردم افغانستان بیش از سی بیرق برنگ های مختلف را به تماشاه نشسته اند این بیرق ها علاوه ازینکه هیچ مشکل را حل نکرده بلکه بر رنج شان افزوده است.زعمای بیشمار این ملت چه در کابل چه در دیار هجرت وغربت رنگ بیرق های خودرا مطابق ذوق خود عوض کرده اند اما، فضای مظلومیت ورنج بی پایان مردم عوض نشد.أحزاب چپ افراطی سال یکمرتبه رؤسای جمهور خودرا خفه کردند وکشتند وبیرق را عوض نمودند،بیشتر از ایشان أحزاب مجاهدین هفت در پاکستان هشت در ایران طور ثابت 15 بیرق را بر فراز دفاتر وخیمه های نصب کرده بودند بناء میتوان گفت مردم کابل بطور خاص ومردم افغانستان بطور عام  از دیدن بیرق سیر اند.

اما چرا دلگیر اند.؟

دلگیر بخاطر اینکه افغانستان بر خلاف سائر کشور های دنیا فاقد نهاد های مدنی وفر هنگی بوده بیرق ها صرف به حکام و اربابان اقتدار ارتباط داشت و بیرق در کنار جاده وقلۀ کوه وده وقریه پیام موجودیت حاکم را به مردم رسانیده است.خصوصا بیرق هائیکه دردهه نود بر فراز کوه های کابل وبر میله های تانگ های آتش فشان وتوپ های مرگ بار نصب بود و ساحات مختلف را به حکومت های قوماندان وسر گروپ وجنگجو وقهر مان تقسیم کرده بود وهریکی ازین حکومت ها زنجیری را پیش روی مردم انداخته بود تا میتوانست محدودیت ومحکومیت در کشور بیداد میکرد.این وضعیت مردم را از مشاهدۀ بیرق که موجودیت حاکم بی قانون را در سایه آن مژده میداد دلگیر کرده است ومیشود گفت وزیر صاحب نیاز مندی های مردم کابل را درست درک نکرده واقدام آن هم هیچ رنج را کم نخواهد کرد.ایشان نیاز برق وبیرق را به اشتباه گرفته اند.

شاید وزیر صاحب ادعا کند من مسئولیتم را ادا کردم وآن بر افراشتن بیرق بر بلند ترین قله کابل است واگر مردم برق کار دارند این مشکل شانرا با وزیر صاحب آب وبرق مطرح کنند هرکس ومسئولیتش!.در برابراین پاسخ جناب وزیر ما لاجواب وایشان هر چه میکنند فاعل مختار اند وصلاح کشور خویش را بهتر از ما میدانند.

وزیر کار وامور اجتماعی نیز شهکاری کرده: 

وی در یکی از سخنرانی های خود که مخاطبین خاص خودرا داشت گفت بخاطر کاهش بیکاری تصمیم دارد دو هزار نفر بیکار را به کشور های خلیج إعزام کند این ابتکار وزیر چشم بسته از طرف مردم ما بدرقه واز طرف رئیس جمهور شا باسی گفته شد.ولی کس نگفت جان کا کا وزیر صاحب بیگانه از کشور! نمیشود گاهی به آبادی این کشور هم فکر کرد واز پول های باد آورده کشور های غربی تأسیسات زیر بنائی اقتصادی ساخت ومردم را بکار گماشت؟اگر مشکل اخراج دو هزار نفر بیکار از کشور است ما پروسه عودت سه ملیون افغان را به کشور داریم شما مردم را از دروازه داخل واز پنجره بیرون می اندازید.آخر معلوم شد که جناب وزیر دو هزار نه بلکه 20 تن از خویشاوندان خودرا به بهانه کار یابی به کشور های خارجی إعزام نموده است. از وزیر صاحب کس نپرسید کشور های دیگر چه کار کرده اند که علاوه از اتباع خود برای خارجی ها هم کار پیدا میکنند وشما این کار را در افغانستان ممکن نمیدانید.؟ بلی عدۀ از وزیر های این دولت أعجوبه های زمان اند بخدا نمیدانند وظیفه وزیر چه هست؟ومسئولیت های متقابل دولت وملت چه هست.

در أخبار شنیده میشود که عنقریب شهرک مهاجرین در کجا- وشهرک معلمین در فلان جا -وشهرک متقاعدین در فلان جا- وشهرک معیوبین در کجا افتتاح میشود وباز بعد از یکماه مجلس دائر میگردد برای چند نفراز اقشار مذکور در همان محل نمره زمین توزیع میگردد؟؟ عجب حکومت وعجیب مردمی.باز هم کس نیست پرسان کند افتتاح به پروژۀ اطلاق میگردد که تکمیل شده باشد و افتتاح شهر ک به گروژۀ مکمل گفته میشود که کیلی های خانه به مستحقین توزیع شود آنرا افتتاح میگویند. شما تا هنوز زمین را استملاک نکرده اید ونقشه را سکیچ ونمره بندی نکرده اید آنرا افتتاح میکنید؟همه شعبده بازی دروغ وریا کاری.خداوندا به داد مردم افغانستان برس آمین.