آرشیف

در مورد نگرانی مردم از نا امنی نویسندگان و تحلیلگران و صاحب نظران بار بار در مطبوعات ابراز نظر کرده  و میکنند که با گذشت هر روز بجای کاهش نا امنی افزایش میابد و گروه های دخیل در بد امنی با نام های خطر ناک تر از قبل ظهور میکنند. نامهای مختلف چون شورشی و یاغی  مخالفین مسلح و طالب و داعش اینها همه به نوبت بنام عناصر بد امنی معرفی شده اند اما عوامل و انگیزه بد امنی هم همینطور نامهای خطر ناکی دارند مانند بیعدالتی ، تعدی ،ظلم، فساد، قاچاق، رشوت وخویش خوری در حکومت وبی کفایتی وسرانجام بی دینی  واشاعه فرهنگ بیگانه که با ارزش های عقیدتی وملی مردم افغانستان در تضاد اند. امروز بسیاری از دهات وقصبات که کاملاً از کنترول دولت بیرون اند  و آهسته آهسته شاهراه ها وحالا آمده تا مساجد وخانقاه ها که ما شاهد یک حادثه خطر ناک در کمپنی بودیم وروز گذشته در بال بلو ک فراه افراد مسلح بنام طالب وداعش یکجا با دولت جنگیدند سر انجام تهدیدات امنیتی از داخل خانه شروع تا راه ها دفاتر ومعابد ومساجد حاکم است. در چنین شرائط نباید از انکشاف وپیشرفت صحبت کنیم  چون ممکن نیست! هر کاری سقف امنیتی میخواهد که نیست.

مسئولین جغرافیاى افغانستان را همان محدودۀ دفاتر خود میشناسند ومسئولیت هم در مورد افراد شناخته شده  و خیلی خوش هستند که مسئولین خوش باشند که هشت صبح به دفتر میروند وچهار عصر با ترس ودلهره به خانه میرسند. این دفتر ها باید بخاطر مردم باشد همه بیرون شوند به ولایات بروند مردم را بطرفداری جلب کنند اگر ولایات و راه ها نا امن باشد پایتخت هم امن نخواهد بود…

داعش در افغانستان طرفدار دارد: درست است که داعش نام حرکتی برای مردمان عراق وشام است واما به هر دلیل که هست طرفداران خودرا در ممالک مختلف دارد مثلا حرکت بوکو حرام در افریقا هفته پیش با این حرکت دولت اسلامی بیعت خودرا اعلان کرد ودر افغانستان هم در هر ولایت یک گروپ ظهور کرده که برخی بوجود شان اعتراف کرده  مثلا در زابل وفراه ولوگر وهلمند رسانه های دولتی اعتراف کرده وفکر میکنم همین قدر کافیست وبرخی بخاطر تسلی خود وجود شانرا انکار میکند ورنه ولایات فراه وهلمند وحتی مرز های غور وولایات شرقی افغانستان ومناطق وزیرستان مهماندار این گروپ نو ظهور اند وهمین حالا از بین مردم سر باز گیری دارند.
چرا این گروه ها رشد میکنند؟ دلیل  ساده این است که خارجی ها حمایت میکنند واما دلیل پیچیده وبزرگ در عملکرد حکومت است که باعث شکاندن مردم به صف مخالفین میشود  وهم این گروه ها در راستائی خواستهای فکری مردم حرکت میکنند . شعار را مطابق خواست وذوق وکشش های عقیدتی مردم سر میدهند اینها میدانند مردم هستی خود را قربانی چه میکنند. درست است که دکتورا ندارند ومتخصص نیستند اما در شناخت مردم وخصوصیات بیشتر از ديپلوم دار ها می فهمند ..اما متخصصین ما بیشترین مهارت را در چرب کردن وپوشیدن دریشی ونکتائی دارند ونقل قول سخنان دانشمندان کشور های پیشرفته در حالیکه از ده وقریه خود خبر نیستند وعطش فکری مردمان ده وقریه خودرا هم نمیدانند. لذا این گروه ها زبان مردم و روح مردم را با خود دارند برخلاف حکومت مدار های افغانستان که زبان خودرا دارند و مخاطب واقعی هم پیدا کرده نمیتوانند..با هر ملت وقوم باید بزبان خودش حرف زد نه با زبان بیگانه…
راه کنترول: افغانستان به ساختار سازی نو نیاز دارد چون این سیستم وساختار پاشیده جمع کردن واصلاح آن نهایت مشکل است ودولت تا  بیست سال دیگر نمیتواند مناطق از دست رفته را دوباره به کنترول خود در آورد مگر ساختار تشکیلاتی ونوع مدیریت را تغییر دهد وحس مسئولیت پذیری را در بین مردم افزایش دهد  جنگ وعملیات در مناطق کوهستانی افغانستان وجغرافیائی شکسته ممکن نیست . شاید بتواند یک ده و منطقه را برای یک روز تصرف کند اما چون مردم با آنها نیست بعد از یک هفته ویا چند روز دوباره مخالفین جابجا میشوند یعنی منطقه بدست کسی میافتد که در بین مردم نفوذ دارد. دولتهای ما بیشتر به حمایه بیرونی  ها تکیه دارند تا مردمی .