آرشیف

 
اضافه تر از چهارسال میګذرد که پارلمان افغانستان به میان آمدو ازجانب ملت  ما تعدادی از  افرادبه حیث وکیل انتخاب شدند، بعضی از وکیل صاحبان از آغاز وکالت شان  نه  تنهاکه در رابطه به اقتصاد، محو فقر وپلان های زیربنايی تصمیم بګیرند، حتی  در رابطه فکر هم نکردند، چی جای که نظرخود را ارایه نمایند.
دراکثر نشست های ولسی جرګه این وکیل صاحبان به صفت مهمان برنامه حضورمیداشتند وبدون اینکه ایشان خود را در غم و اندوه ملت شریک بدانند،  قبل از اختتام  نشست  مجلس را ترک میګفتند.
تعدادی از  وکیل صاحبان هم روز های ماه را انګشت شمار میکنند.
به  این معنی که تعدادی از صاحبان  انتظار تاریخ  سی ماه را دارندکه معاش یک لکی خویش را در بخت وچخت حساب ، پس وپیش انداز  …. بانکها ذخیره نمایند، همین صاحبان در مجالس به حیث سمبول  ادای رول میکنند وبدون اینکه از جریان نشست آګاه شود، به مثابه بت حک وپک حیران ومانندمخلوق بیخبر از احوال شهر، لوق لوق نګاه میکنند.
کروپ سوم وکیل صاحبان به خاطر خواب به شورای ملی تشریف میاورند.
این ګروپ همان کسانی اند که تمام شب به خاطر رفاه وترقی کشور شان ، بیدار هستندوفکر میکنندو کوچهای نرم وملایم شورای ملی را جای مناسب وپر امن برای خواب خویش تهیه دیده اند.
درمجموع انهای که به پارلمان راه یافتندبه دو ګروپ تقسیم مینماییم ، یکی آنعده از وکیل صاحبان هستندکه به زور پیسه وارد این درآمدګاه خورد وبرد بزرګ شدند ودوم کسانی اند که به زور تفنګ سالار ورهبر منطقه وارد این میدان شدند ، ملت شاید وباید به یاد داشته باشند که وکیل صاحبان چی وعده های نرم وچرم برایشان داده بودند، کجاشد؟
یک روز آن وکیل که رای برایش داده بودی دروازه خانه ات را تک تک زده؟
 از مریض تان عیادت کرده؟
 حتی که به فاتحه خوانی  میت تان آمده؟
چی جای اینکه شفاخانه پنجصدبستر، سرک پخته بابند آب ګردان وبرق از آنها توقع داشته باشید.
این آقایان به ماده ۸۱ قانون اساسی کشور هیچ متوجه نیستندایشان وقتی هم به این مسئله نیندیشیدند که منفعت ملی را بالاتر از منفعت شخصی بدانند.
به اساس ماده ۹۲ قانون اساسی، ولسی جرګه به پیشنهاد بیست فیصدکل اعضا، میتواندازهر یک از وزرا استیضاح به عمل آورد.
مګرما شاهد هستیم که بغیر از  اکبر اکبر وزیر مهاجرین ومیر محمد امین فرهنګ وزیر تجارت باکدام وزیر که به استیضاح خواسته شده بودند، روش درست و انسانی صورت ګرفته.
وقتی یک وزیر به مجلس استیضاحیه فراخوانده میشدهمه وکیل صاحبان به بسیار جدیت اورا متهم به اختلاس، نارسایی به امور  وبلاخره هر کسی که بیننده وشنونده همان خبر وصحنه میبود، فکرمیکرد که این وکیل محترم اسناد وشواهدمؤثق  نسبت به این وزیر دارد که آنقدر بلند پرواز  است، اما وزیر صاحب از طریق یک وکیل دیګر ویا دوست  و رفیق، قهر وکیل محترم را به زانو میکشاند و وقتی که صحنه رای اعتماد میرسید وزیر صاحب برنده وحتی نظر به رای، کسی فکر آنرا نمیکرد که وزیر صاحب رای عدم اعتماد را به دست آورد.
چرا؟
شاید زیر کاسه نیم کاسه موجود بود، این نیم کاسه را به اصطلاح معامله ګری ګفته میتوانیم . این پالیسی ومعامله ګری دو رویی   وکلاسبب بر این شدکه ولسی جرګه افغانستان نزد ملت، حکومت  وجامعه جهانی نه به حیث یک قوه ارزش دارد بلکې، حیثیت رادیوهای اف ام امروزی را دارد که شنوندهای شان بغیر از ساز و سرود متیقین بر اخبار شان هم نیستند.
اکنون اکثر وکلای ولسی جرګه کوشش بر این دارند که در دشت پډولی زمین خانه را تحت تصرف خویش در آورد واین حرکت شان  دربرابر ملت نمونه برترشمردن منفعت های شخصی  وچشم سفیدی است.
اعضای ولسی جرګه درحال زنګ چور زمین را به صدا درآورده اند که هزاران معلم ومامور دولت حتی سرپناه  ندارند.
به آنهم که یک سال دوره کاری این آقایان باقی مانده، اما ګفته میشود که بازهم میل دارند تاچشم ملت بیچاره را به خاک پرکنند وباز کاندید وبرنده چوکی خود شوند.
مګر ملت افغان هیچګاه بازی این بازیګران را نمیخورد ونخواهد ګذاشت که باری این دروغ وعده ګان به ولسی جرګه راه بیابند.
میګویند(( کسیکه  یک بار سهوه نمیشود آدم نیست وکسیکه دوبار ( دریک موضوع) سهوه میشود هم آدم نیست))