آرشیف

بسر کوچه ای تو رفته نشینـم شب و روز
سرمـه از خاک رهت با همـــه اِصرار  زنم

می کنم عربـده و ناله و فریــــاد همه جا
به امیـــدی که بیـــایی خـوده بیمـار زنم

بر مهمانیت ای مـــه رخِ شیرین حرکات
ســرِ خود در قــــــدمِ نـــازِ تـــو ایثار زنم

جگـــرِ خویش کبــــابِ ســـر آتش سازم
تا شود خوشمــزه در کاسه ای آچار زنم

عرقت آبِ حیات است و تنت ساغــرِ می
قـــدحِ پی به پی از لعـــلِ شـکر بار زنم

حاســـدان را بکنـــم کــور نه بینند رویت
بد و بدخواهی ترا کشتــه سری دار زنم

ورق از پرده ای چشمان و قلـم از مژگان
نام تـو در دل هـــر نامـــه و اشعــار زنم

بگیـــرم تا بـه دمِ مرگ تـــرا در آغـــوش
از لب و از دهنـت بوســـه به تکــرار زنم

جُز مَلک هـم نوع دیگر بجهان نیست ترا
من به این حدس نیکو حرف سـزاوار زنم

می شوی از من آخـر بکجا خواهی رفت
دیــگر از هـر دو جهان پشت به ادبار زنم