آرشیف

 
27می2009      
هزاران جلدکتاب توسط والی ولایت نیمرز افغانستان(4جوزای1388خورشیدی برابربه 24می2009) مبتنی برفیصله وزارت اطلاعات وفرهنگ به دریای هیرمند غرق شد. رادیوی بی.بی.سی ازقول غلام دستگیرآزاد والی نیمروز می گوید که: «تصمیم انداختن این کتاب ها به رود خانه هیرمند توسط وزارت اطلاعات وفرهنگ ودادگاه عالی افغانستان گرفته شده است.» به گزارش بی.بی سی عبدالمالک کاموی رئیس اداری قوای قضائیه افغانستان صدور چنین حکمی راتوسط دادگاه عالی مورد تردیدقرارداد. این درحالی است که دروزارت اطلاعات وفرهنگ افغانستان ازچنین اقدام فرهنگ ستیزانه نظریات متفاوت ومتناقض بگوش می رسد. دین محمدمبارز راشدی معین این وزارت این اقدام را نادرست ومغایربا قانون تلقی کرد اما منابع خبری وخبرنگاران از تأیید این عمل توسط وزارت موصوف گزارش داده اند. هنوز وزارت اطلاعات وفرهنگ افغانستان این ادعای والی نیمروز را که تصمیم انداختن کتاب ها ازسوی وزارت مذکورگرفته شده مورد تردید قرار نداده است. ممکن است درابراز تأسف مبارز راشدی معین وزارت اطلاعات وفرهنگ که متعلق به جامعه ی تشیع افغانستان است دیدگاه وباورشخصی او دخیل باشد. ازتوضیحات مفصل والی نیمروز نیز به خوبی روشن می شود که وزارت اطلاعات وفرهنگ افغانستان ازمدت ها قبل درجریان ورود کتب متذکره قرارداشت واین تصمیم دروزارت مذکور با آگاهی ودقت اتخاذگردید. اما چرا وزارتی که نامش اطلاعات وفرهنگ درافغانستان است به چنین عمل غیرفرهنگی وضد فرهنگی متوسل می شود؟
غلام دستگیرآزاد والی نیمروز به سایت فارسی بی بی سی می گویدکه: «شماری ازاین کتاب ها اختلاف برانگیز بود ودر این کتاب ها به مسایل قومی ومذهبی دامن زده شده بود.» او ادعا می کند که نمونه هایی ازاین کتاب ها را به وزارات اطلاعات وفر هنگ به کابل فرستاد وسپس این وزارت به مشارکت دادگاه عالی فیصله کرد تا کتاب ها را به آب دریای هیرمند غرق کنند. آیا واقعاً چنین بود؟
مسلم است که بسیاری ازکتب متذکره ازسالها قبل درافغانستان وجودداشت وهیچ گونه تأثیر نفاق برانگیز ناشی از وجود آن کتابها به ملاحظه نرسید. این درحالی است که کتاب های محرک اختلافات قومی ومذهبی درافغانستان وبه خصوص درکابل بدون هیچ ممانعت ومزاحمتی به فروش می رسد. یکی از نمونه های این گونه کتاب ها دوهمه سقاوی درافغانستان است. این کتاب درتمام کتاب فروشی های شهر کابل ودر اطراف ساختمان وزارت اطلاعات وفرهنگ همه روزه به فروش می رسد. درحالیکه محتوای آن ترویج نفرت وخصومت میان اقوام افغانستان است. آیا گاهی وزارت اطلاعات وفرهنگ درصدد آن برآمده است تا جلو توزیع وفروش این کتاب را بگیرد؟   
انداختن هزاران جلد کتاب به آب دریا لکه ی سیاه وننگینی بردامان وزارت اطلاعات وفرهنگ دولتی است که آزادی بیان ومطبوعات را ازبزرگترین دست آورد وافتخارات خود میداند. حتی امارت طالبان که ازسیاه ترین رژیم های فرهنگ ستیز درتاریخ معاصر افغانستان بود درسالهای حاکمیت خود به چنین عمل ننگین دست نزد. شگفت آور این است که یکی از انگیزه های انداختن کتاب ها را به دریای هیرمند به موضوع مذهبی ارتباط داده می شود که گویا درجهت حمایت از عقاید وارزش های مذهبی این کارصورت گرفت. در حالی که زیان نرساندن به مسلمان برمبنای حدیث پیغمبر اسلام(ص)حفظ یکی از ارزش های دینی ومذهبی است. اما وزارت اطلاعات وفرهنگ با این فیصله ی خود ووالی ولایت نیمروز با اجرای آن  36هزار دالربه ناشر مسلمان وهموطن خود زیان وارد کرده اند. انداختن هزاران جلد کتاب به آب دریا به جای تحویل مجدد آن برای ناشر عمق خصومت کسانی را نشان میدهد که با افکار بدوی خود با گسترش فرهنگ درافغانستان کینه ی دیرین وچرکین دارند.