آرشیف

زهــــــــر سنگ و گِلـــــــی گُل کــی بروید 
به دلهـــــــا گُل بکــــار سر راست ایدوست

به صحراهـــای «ترکستان» چه گـــــردی ؟
رهی مکــــــه رهی دلهــــــــــاست ایدوست

اگــــــر این مســـجد هـــم خانهٔ‍‍ خدا هست ! 
خدای خـــــــانه هــــم اینجــــــاست ایدوست

برای ســــــیر و مســـــــــتان میـــــبری آب 
ندیدی تشنگـــــــــان اینجـــــاست ایدوست ؟

به آنجــــــــــا میـــــروی مـــــــاتم بگیری ؟ 
ولیک مــــــاتمسرا اینجـــــــاست ایدوست !

به آنجـــــــــا کـــــــــربلایی گــــــــر بنا شد 
ببین اینجــــا که محشــــرگاهست ایدوست !

به آنجــــــــــا که سفـــــید پوشیدی ، اینجا ؛ 
ســــــیاه پوشیده ایم ، غـــــوغاست ایدوست

به قــــــربانگاه شـــــــــتر کشــــــتی به آنجا 
وطن قربانگــــــــهِ خلقهــــــاست ایدوست !

ریائـــــی ولــــوله در مکــــــــه ســـــــرداد 
ندیدست در وطـــــــن نجــواست ایدوست ؟

به مُلــــک خویشتن بی خـــــــانه هستــــــیم 
به فکـــــر خـــــــانهٔ یکــــــتاست ایدوست !

زیارت کــــــــــردن خانه به پول اســــــــت 
بده دالر بگــــــیر « پورت پاست » ایدوست

کرای خـــــــانه از شیـــــخ سعــــود است ؟ 
و هــــم از شستن و برخـــاست ایدوست ؟

مگـــــــر او وارث الله پاکــــــــــــــــــست ؟ 
که از هر کس کــــند بازخواست ایدوست ؟

به مــــا این زندگـــی بی خــــانه زهر است 
به عــــــــزم خـانه « زهراست » ایدوست !

به آنجــــــا میـــــــــروند بهر سجـــــــــودی 
چــــــرا اینجـــــا چنین قَد راست ایدوست ؟

کــــو آن عهدی که اندر کعــــبه کـــــردند ؟ 
کِی دید الحـــــاجــــیان را راست ایدوست ؟

سخن طولانی است کــــردم خـــلاصــــــه : 
«همه ازماست ، که این برماست ایدوست »

بیا « غوری » قــــلم گــیریم ، به هر حال ؛ 
نویســــــیم بی کـــــــم و بی کاست ایدوست