آرشیف

بعدارفروپاشی نظام طالبان کشورهای مختلف وزیادداخل افغانستان شد ند.افغانهای که  ازازقلدری،زورگوی،روابط اجتماعی نامناسب ،حتی مسا ئل سیاسی واقتصادی به تنگناآمده بودند،فکرکردنداینک آفتاب طلوع کرده وبسوی آینده مرفع درحرحت اندوهمه بدبختی های راکه دردهه های اخیردیدنددیگرنخواهنددیدوجبران میشود.آنعده ازهم میهنان مان که به رده ها ی بلندحکومت قرارداشتندباشعارهای؛ دوستان خارجی ما،بشردوست ها و…..بین مردم شوروشوق ایجادکرده به نظام وحکومت داری خودمشروعیت می بخشید ند.غربیهاهم برای توجیه موجودیت خوددرافغانستان شعارهاوراهکارهای مثل؛حمایت ازحقوق بشر،حقوق زنان حقوق اطفال،رشدتعلیم وتربیه ،مبارزه باتروریزم وقاچاق موادمخدرراسرمیدادند. مردم رنج دیده افعانستان همانطوری که درادوارمختلف تاریخ مورددست بازیهاوسوءاستفاده های حاکمان خائن وقدرت مندان مظلوم فریب قرارگرفته بودند اینبارهم چشم امیدشا نرابه وعده های دروغین غربیها ودست نشا نده های شان دوختند وفکرمیکرد ند به مسیر آینده درخشا ن درحرکت اندودیگرتروروکشتن ،اختطاف ،چوروچپاول،دزدی وغیره ختم شده است.امامتاسفانه باگذشت زما ن بسیاراندک قضیه کاملابرعکس شد.اگردرسابق بین دوجناح چندنفری درسنگرهاکشته میشدواطفال معصوم ازآواز مهیب راکت هاوتوپهادرگهواره های شان آرام نداشتند؛اینبا رانتهاروانتهارگری بوجودآمد که صدهابی گناه درچوکهاو مساجدشهیدمیشد ند.دزدی های بی اندازه بوجودآمد،اختطافهاافزایش پیداکرد،اگردرسابق پول ودارای مردم رابزورچور وچپاول میکردنداینبارازطریق گرفتن رشوه وفساددرادارات جیب هاراتکان میدادندوهزاران بد بختی دیگرایجادکردند.
درپهلوی اینهمه بدبختی هابازهم بی شرمانه شعارهای ؛بشردوستی ،کمک به افغانهاوآبادساختن افغانستان راسرمیدا دند.آنعده ازهم میهنان مان که آگاهی سیاسی نداشتندوهمه چیزراساده وراست فکرمینمودندبازهم به این فکربودند؛شایدغربیهاروزی میهن مانراآبادسازند.امابسیاربودندکسانی که خوب میدانستنداینهاهیچگاه برای مادوست نمی شوندو میهن مان راآبادنمی سازند.حالانکه شعار؛دوستان وبرادران خارجی ما؛راسرمیدادند.خوب میدانستند خداوندپاک درقرآن کریم فرموده است؛کفارهیچگاه برمسلمانان دوست نمی شوند.خوب خبربودندکه زیرکاسه نیم کاسه هااست.ومیدانستند که بیدل دقیق فکرکرده بوده که گفته "تواضع های دشمن مکرصیادی بودبیدل ـ که خم خم رفتن صیادبهرقتل مرغان است".امااینکه چرابی شرمانه شعاردوستهای خارجی ماراسرمیدادندمیتوانددلایل مختلف داشته باشدازجمله؛

1- معیار درزنده گی چنین افرادی تنهانفع ونقص است.اگرکاری وپلانی به نفع شان تمام شودمحصوصامنافع اقتصادی ازهمه چیزمیگذرند.باآمدن خارجی هاوسرازیرشدن ملیون هادالربودکه آنهاتوانستندصاحب صدهاجریب زمین بداخل کشوروپارتمانهای چندطبقه ای به هریک ازکشورهای خارجی شوند.
2- حب سیادت وقدرت طلبی :اینهاکسانی اند که برای موجودیت خوددریک پست ومقام ازهمه چیزمیگذرند.حب سیادت وقدرت طلبی انسان رابجای میکشاندکه بگفته توماس هابزدانشمندغربی درشرایط همنوع اش رامید رد.وبرای اینکه بتوانند موقف وقدرت خودراحفظ کرده وازدست ندهند به اصطلاح خودراگول زده وازمصادیق چشم پوشی مینمودند.
3- فرمان داران وحتی اکثریت ازفرمان بران به انحطات فکری فرورفته اند.انحطات فکری یعنی به آنچه عقیده وباور داشتن به آن عمل نکردن است.وخلاف ایده وباورخودعمل کردن است.خوب میدانستندکه غربیهابخاطرخدمت وآبادسا زی افغانستان نیامده اندوهیچگاه برای شان مهم نیست بانوان افغان به حقوق اساسی خوددست پیداکنند،جوانان افغان تحصیل کنندوافغانهازندگی مرفه داشته باشند.اما بازهم شعاردوستان خارجی ماراسرمیدادندودرپی شان روان بودند.
امااین بازارگرم شان تداوم پیدانکردومیبینیم که امروزیک کفش بدست ویکی به پای درفکرگریزهستند.میبینیم که روابط شان رفته رفته ازبین برداشته میشود.انواع روابط بین انسانها بوجودمی آید،اماتنهاارتباط میتوانددایمی واستوارباشدکه ارتباط عقیدوی باشد.ولی ارتباط که بین غربیهاوحکومت داران مابودوهست براساس منافع مادی استواربوده واین تازمانی میتواندپایداربماند که منافع دوطرف ودرکل غربیهاتامین شودوبس.
بعدازاینکه آنهایعنی غربیهاتمام منابع رادرافغانستان مصرف کردند؛ومخصوصاآنچه بخاطرعملیات های نظامی مصرف کردندهیچ سودنبخشید.به بهانه تامین امنیت آمد نددیدندکه روزبه روزامنیت خراب ترمیشود.آنچه رابرای راضی ساختن مردم افغانستان آورده بودندفدای جیب های کلان زورمندان شدومردم کم کم نفرت شان نسبت به ایشان زیادشد.
چون منافع خودرابه خطردید ند وفهمیدیدندجزءمذاکره دیگرراهی نیست حیاحوی مذاکره وصلح رابمیان آوردند.ایجادطر ح های مستقیم شان بخاطرمذاکره باطالبان وبی اعتنای شان نسبت به حکومت داران افغان نیم کاسه زیرکاسه راخوب هویداساخت.حالاحکومت داران ماشعارمیدهند؛خارجی هاآنچه رابماوعده کرده وپیمان بستندخلاف آن عمل میکنند.وحالا فهمیدندکه دوست های خارجی مابماچه کرد.وحالافهمیدندکه اگرمافریب بازی کردیم وملت خودرافریب دادیم ولی آنهامار افریب دادند.من می گویم ؛اولاخوبعدازمرگ سهراب پشت نیش دارورفتن سودندارد.ثانیا؛شماهای که فریب خورده ایدباز هم آنقدردرد ندارید.جیب های تان پروپارتمانهای تان درهرکشوردنیاصفاوسطره آماده است.هرلحظه که شرایط راتنگ دید یدباگرفتن یک تکت بی شرمانه میهن راترک میکنیدحالانکه وجدان تان مرده شایدفکرکنیدآبرومندانه ترک میکنید.
ثالثا؛دوستان خارجی تان هم تاجای به اهداف خودرسیدندوبازهم درپی جستجوی منافع خودهستندوشایدافرادباطنامثل شماوظاهراباکرکترولباس متفاوت ازشمابجای شماوچوکی های شمابنشانندوبااستفاده ازایشان منافع خودرابرآورده سازند.امابدبخت ملت مظلوم است.بدبخت ملت فقیروستمدیده است که درطول تاریخ دوستان خارجی شماازشماوامثال شمامنحیث ابزاراستفاده کرده وخون شانرامکید ند.بدبخت ملت مظلوم است که منحیث ابزاربرای تامین منافع شماو دوستان شماقرارگرفته است.
ولی باورمندم روزی بلای دامنگیرتان خواهدشدکه آنگاه نفهمید خودراچطوری جمع کنید.بلای که ناشی ازآه مظلومیت و بیچاره گی ملت مظلوم برمیخیزد.واین هم خیلی خوب شدکه برای خودتان وملت معلوم شدکه دوستان خارجی تان چه زما نی دوست هستندودوستی شان تاچه وقت است؟وبخاطرچه است؟