آرشیف

1. والدين نسبت به هم عشق و محبت دارند.
2. فضاي گرم و صميمي و لبريز از محبت را براي فرزندان فراهم مي‌كنند.
3. در هيچ شرايطي از ارائه محبت نسبت به فرزندان دريغ نمي‌كنند و از كاهش محبت به عنوان يكي از ابزارها تنبيه استفاده نمي‌كنند.
4. از كنترل و تسلط افراطي و دلسوزي بيش از حد كه رشد عاطفي كودك را مختل مي‌كند پرهيز مي‌نمايند.
5- در ميان اعضاي خانواده تبعيض قائل نشده و گاهي با آنان درددل مي‌كنند.
و…

1) داشتن تبادل عاطفي

1. به نقاط مثبت خود بيشتر اهميت مي‌دهند.
2. به رفتارهاي خوب همسرشان بيشتر مي‌انديشند.
3. در برخورد با فرزندان همواره به كارهاي خوب‌شان توجه بيشتري دارند.
4. نسبت به محيط زندگي و اطرافيان نگاه خوشبينانه دارند.
5. با ايجاد شرايط مناسب به ابراز نقاط قوت فرزندانشان كمك مي‌كنند.
و…

2) مثبت‌گرايي

1. والدين نسبت به هم يكدل بوده و از روابط صميمانه برخوردارند.
2. به فرزندان خود احترام گذاشته و از تحقير شخصيت و انتقاد نابجاي آنان پرهيز مي‌نمايند.
3. با تشكيل جلسات خانواده و مشورت با فرزندان به رشد و اعتماد به نفس و ارزشمندبودن آنان كمك مي‌نمايند.
4. وقت مناسب در اختيارشان قرار مي‌دهند.
5. به انديشيدن، درك مشكل، پيدا كردن راه حل با كمك همديگر اهميت مي‌دهند.
6- در وقت مناسب از روش تذكر و يا توبيخ استفاده مي‌كنند.

3) ارتباط مطلوب

1. والدين با ايجاد فضاي شاد و آرام زمينه‌هاي پيشرفت تحصيلي را فراهم مي‌كنند.
2. با برنامه‌ريزي لازم، روش صحيح مطالعه را به آنان مي‌آموزند.
3. با ايجاد شرايط مناسب به ابراز توانائيها و نقاط قوت فرزندشان كمك مي‌نمايند.
4. به منظور اطلاع‌ و ارزيابي از امور تحصيلي پي‌گيري‌هاي لازم را به عمل مي‌آورند.
5. به رفت و آمد فرزندان و دوستان آنها توجه دارند.
6- با اولياء مدرسه در زمينه‌هاي مختلف به ويژه در جلسات آموزشگاهي همكاري دارند.
و …

4) توجه به امور تحصيلي

1. به ارزشهاي ديني، اخلاقي و خانوادگي پايبندند.
2. در كردار و گفتار خود هماهنگي دارند. (وحدت كردار و گفتار)
3. در شرايط مختلف مراقب رفتار مثبت و مفيد خود هستند.
4. نقاط ضعف خود را پذيرفته و با متانت و صداقت رفتار مي‌كنند.
5. با رفتار منطقي و متعادل خود سلامت فرزندان را فراهم مي‌كنند.
و …

5) برخورداري از نقش الگویي مطلوب

1. برنامه منظم و از پيش‌ تعيين‌شده‌اي براي همخواني خواسته‌هايشان از فرزندان و توانائيهاي آنان دارند.
2. درك روشن و عميق از تواناييهاي فرزندان در زمينه‌هاي گوناگون فيزيكي، عاطفي، ذهني يا عقلي، اجتماعي و اخلاقي دارند.
3. بر مبناي توجه به تواناييها و تمايلات فرزندان مسئوليتهاي اجتماعي را تفويض مي‌كنند.
4. با شركت‌دادن فرزندان در فعاليتهاي آزاد و متنوع زمينه درك موقعيت اجتماعي و نيازهاي رواني‌‌شان را فراهم مي‌نمايند.
5. مهارتهاي اوليه و اساسي زندگي را به فرزندان آموزش مي‌دهند.
6-  در سنين بالاتر نقش تربيتي آنن از يك مصلح و يك هدايت‌كننده به يك مشاور تبديل مي‌شوند.
و…

6) نقش اجتماعي مؤثر و مطلوب