آرشیف

 
زمانی که مسولین ریاست معارف غور از موجودیت 746 باب مکتب  و داشتن 250 هزار شاگرد و 400 هزار آموزگار سخن می گفتند  جای  خورسندی  بود و آینده غور را  درخشان و امیدوار کننده می دیدم  و دورنمای این ولایت را سرشار از علم  ، دانش و پیشرفت فکر می کردم؛  اما انجام یک ماموریت تحقیقی چهار ماه  از جانب انستیتوت جنگ وصلح  وسفر در ولسوالی ها و مناطق مختلف غور مرا نا امید وآینده غور را خطرناک دیدیم. در این تحقیق آشکار گردید که مکاتب در غور فقط به روی کاغذ و وسیله ی  استفاده برای مسولین و یک عده افراد زورمند و ارباب در منطقه می باشد. من در این تحقیق با ولسوال ها ؛ مردم ،شاگردان و معلمین صحبت ومکاتب را از نزدیک مشاهده نمودم،  اسناد ومدارک کافی در اخیتارم قرار گرفت.  همه چشم دید ها ومعلومات ما را  به این  نتیجه  می رساند که 80 فی صد مکاتب  در غور بسته است سالانه دست کم 280 ملیون افغانی از بودجه وزارت معارف افغانستان میان اشخاص بی کفایت و زورمندان محلی در ولایت غور تقسیم می گردد.
این مبلغ تنها معاش یک ساله 80 در صد از معلمین مکاتب غور را احتوامی کند که ازسوی حکومت به آنها پرداخت می گردد.  این معاشات درحالی اجرا می گردد که معلمین متذکره به صورت قطع به مکتب نمی روند وشاگردان سالانه بدون آموختن درس وتعلیم از یک صنف به صنف دیگر ارتقامی کنند.
در پیوند با همین فساد کسانی که به نام معلم از خزانه حکومت ماهانه مدد معاش دریافت می کنند قسمت آن را با مامورین معارف وقوماندانان محلی شریک می سازند ؛ البته درعقب این فساد بزرگ دست مسوولین معارف غور دخیل است وتاکنون هیچ جریان حکومتی  از حیف ومیل این پول ها بازپرسی نکرده است .
همین حالا در غور 4000 معلم ماهانه ازحکومت معاش دریافت می کنند ؛ اما یک ارزیابی انستیتوت گزارشدهی جنگ وصلح نشان داد که اکثریت آنها نه تنها اینکه معلم نیستند ؛ بل ازسواد خواندن ونوشتن نیز محروم می باشند.  ازمیان 3200 فردی که به نام معلم در اداره معارف غور راجستر اند  وبه مکتب نمی روند بیشتر آنها اهالی قریه های می باشند که در اطراف مکاتب زیست دارند. مسولین معارف وبزرگان ما فقط بیشتر از اینکه به فکر درس تعلیم باشند فقط به فکر حیف میل بودجه معارف اند در حقیقت این بازگشت  به سوی جهالت است.  در جامعه ی  که علم  و دانش نباشدهمه مشکلات دران موجود است.

 

لیسه دخترانه مرکز پسابند
 

لیسه خاجه علی دولینه