آرشیف

زندګی دریک جامعه کلان ، درنګاه اول به ګونه نمایان میګردد که انګار پیوند آدمها ازهم جدا بوده و وابستګی ها تنها ، به کسانی مربوط میشود که باهم قرابت داشته ،آشنا میباشند ویاسروکاردارند اما دریک نګریش ودیدعمیق تر، برملا می ګردد که همه انسانها باهم ارتباط وبستګی داشته وپیوند نا ګسستنی دارند
وقتی کودکان رامی بینیم که سر چهار راهی ها بدست فروشی ، پاک کردن شیشه موترها ، کارهای شاقه ویا ګدای مشغول هستند.

 

پ

ممکن است باخود مان بګوییم : سرنوشت این اطفال که باین نابسامانی ها دست وپنجه نرم میکنند به ما هیچ ربطی ندارد وبهتراست متوجه زندګی اولاد خود مان بوده ومسؤلیت آنهارا عهده دار شویم .
ویااګرنوجوان متخلف را درصحنه اجتماع یابرروی صفحه تلویزیون می بینیم شاید باخود بګوییم : خوب است که درخانواده من از این قبیل نوجوانان وجود ندارد . درحال که اګر آګاه ومتعهد باشیم میدانیم که جامعه ازسلول های تشکیل شده است که ازهم جدا نبوده وشایسته نیست که جدا ازهم تصورشوند جامعه یک واحد بهم پیوسته است که آسیب هربخش از آن آسیب به همه بخشهای دیګر میباشد .

بناءً: برای پيش ګیری وکاستن آسیب های اجتماعی کودکان ،نوجوانان وتوسعه فرهنګ اسلامی ، ملی وکنواسیون های بین المللی حقوق اطفال دست بد ست هم داده بایک طریقه تنظیم شده وسنجیده حرکت کنیم تاباشد که جامعه ما هر روز بیشتر از ګذشته آګاه تر ودارای کمترین اطفال متخلف و بی سرنوشت بوده باشد وهمچنین مراکزاصلاح وتربیت اطفال در حد توان با تطبیق نمودن برنامه های مؤثر دینی،فرهنګی وحرفوی تلاش میکنند تا اطفال متخلف را ازبار دوش بودن جامعه نجات داده وبحیث افراد صالح،سالم وباسواد تقدیم جامعه نمایند .
بااحترام