آرشیف

در کنار دیگر گروه های سنی انسان ها، جوانان نقش بارزی را در یک جامعه دارند، با یک نگاه کوتاه می توان دید که در تمام عرصه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و… فعالیت جوانان نظر به همه گروه های سنی بیشتر و چشم گیر ترا ست.
نظر به آمار های ارائه شده بیش از نصف نفوس کشور مارا جوانان تشکیل می دهند، امروزه دیده می شود که بیش از 90 در صد سربازان اردو , پولیس و امنیت ملی را که وظیفه ی تأمین امنیت همه شهروندان را دارند،
نیروی جوان تشکیل می دهد و این جوانان هستند که به خاطر تأمین امنیت کشورو مردمشان، جان خود را فدا می کنند.
در عرصه علم و فرهنگ، بیشترین کار و مسوولیت را جوانان عهده دار هستند، امروز با گذار پس از طالبان و رشد رسانه ها، بازدهی فرهنگی که در صد ها نشریه ی چاپی و ده ها رادیو و تلویزیون به چشم می خورد، صرف نظر از چگونگی کیفیت آن، بر روی انرژی جوانان می چرخد و این جوانان هستند که امروز در کنار مسایل دیگر، مسوولیت امور فرهنگی را بیشتر از مسن ها، به دوش می کشند.
در مسایل اجتماعی و کار، شاق ترین کارها هم روی دوش جوانان گذاشته شده است، ما در کشوری زندگی می کنیم که غم نان و مشکلات زندگی از آوان کودکی هر افغان را، فرا می گیرد، روی همین دلیل ما نظر به شمار نفوس کشور مان، بیشترین کودکان کارگر را داریم و این کار گر بودن آن هم به شاق ترین وضعیت، در جوانان بیشتر و بیشتر است.
جوانان جوامع دیگر، بیشتر به فکر درس و از همه آسایش روحی و جسمی بهره مند هستند، اما جوانان ما در کنار این که کمترین دست رسی را به آسایش و تفریح سالم دارند، بلکه زمینه ی تحصیل هم برای آن ها خیلی محدود و نارسا می باشد. ما سالانه حدود 100 هزار فارغ 12 داریم که این آمار با گذشت هر سال، بیشتر می شود؛ ولی متأسفانه نظر به نبود یک برنامه ی منظم دولتی بیش از نصف این جوانان از تحصیلات عالی، محروم می مانند و از آنجایی که برنامه ی درست و منظم کاری برای شان وجود ندارد، رو می آورند به مهاجرت ها که سوگمندانه ده ها جوان در مسیر های پرخطر جان می دهند.
پس از اداره ی جدید، امید می رفت که به مشکلات جوانان رسیدگی جدی شود؛ اما با گذشت هر سال در کنار نارسایی های دولت به عموم عرصه ها، مشکلات جوانان نه تنها که حل نشد بلکه هر روز افزایش یافت و جنبه های متفاوتی به خود گرفت.
جوانان در کنار مشکل نا امنی و مشکل اقتصادی، مشکل تحصیل، صحت، شغل، مواد مخدر، امنیت روانی و ده ها مشکل دیگر را فرا راه آینده ی خود یافتند و هر روز با او دست و پنجه نرم می کنند.
جوانانی که به پوهنتونها راه نیافتند راه مهاجرت پیش گرفتند و در مواردی هم بد بختانه دست به اعتیاد و کجروی های از شدت اجبار یازیدند اما حال جوانانی فارغ پوهنتون هم، چندان خوب دیده نمی شود، این جوانان پس از فراغت اکثر شان به بی سرنوشتی مطلق رو به رو شدند، نبود فضای کاری مناسب و اشتغال امروزه یکی از اساسی ترین مشکل برای جوانان است که متأسفانه کاری برای رفع آن نشده است.
 
اما با نزدیک شدن انتخابات، این روند ملی و مهم، نقش جوانان در آن خیلی اساسی و برازنده پنداشته می شود.
از آن جایی که بیشترین تعداد نفوس کشور را، جوانان تشکیل می دهند، نقش آن ها در انتخابات خیلی مهم و اساسی می باشد. به گونه ی مثال، تغییری که امروز در کشور امریکا عنوان می شود و رییس جمهور شدن یک سیاه پوست، این در حقیقت نتیجه ی تصمیم جوانان امریکایی بود. چون ارقام ارائه شده پس از انتخابات امریکا، نشان می دهد که بیشترین آرای به دست آورد ه ی "بارک اوباما" از آن جوانان است.
جوانان افغانستان هم، باید در انتخابات با مسوولیت شرکت نموده و به کسی رای بدهند که در برنامه های او، واقعاً راه حل برای مشکل امروزی کشور وبه ویژه جوانان به چشم بخورد.
هرآن چه امروز تصمیم گرفته و عمل می شود، فردا ما به او سر دچار هستیم و جوانان از هر روند سیاسی اجتماعی، بیشترین سود و زیان را می برند. اگر برای تحصیلات عالی و تعلیم و تربیه برنامه ی منظم و درست روی کار گرفته می شود، ما حتما شاهد آینده ی خوب برای خود و خواهران وبرادران خود می باشیم، اگر امروز برنامه ی صحی دولت برنامه ی فراگیر و درست باشد، فردای جامعه ی که مادر آن زندگی داریم عاری از بیماری و مشکلات خواهد بود، در مسایل امنیت و کار همچنان، پس این مأمول تنها از راه انتخاب یک دولت درست و قانونمدار و خدمت گزار، میسر شدنی است.
بنا بر این جوانان امروز افغانستان در انتخابات پیش رو، سنگین ترین مسوولیت را دارند، به خاطری که از تعداد زیاد رای دهنده گان آغاز تا کارمندان تمام عرصه ها، این جوانان هستند.
پس باید جوانان به دور از هر تعصب زبانی و سمتی و قومی و مذهبی، باید به عنوان یک مسوولیت به انتخابات نگریسته و کسی را به عنوان رییس جمهور برگزینند که شایسته ی رهبری این ملت را داشته و توان حل مشکلات را در وی به وضوح مشاهده کنند.
من به عنوان یک جوان، هر روز از کنار مشکلات مختلف عبور می کنم که سخت ذهنم را به خود می کشاند و راه حل می طلبد که متأسفانه وجود ندارد، از آن جایی که رسیده گی به مشکلات قدرت و نیروی اجرایی می طلبد، بی شک تنها نهاد دارای این توان حکومت افغانستان است. امروز انتخابات این زمینه را فراهم می سازد که ما مسوول رسیده گی به مشکلات خودرا انتخاب نماییم، پس باید از میان این 41 نامزد برای کسب پست ریاست جمهوری، باید به کسی رای داد که واقعا حل این نا بسامانی ها و نا هنجاری ها، در برنامه و عمل او دیده شود.
 
نویسنده:  احمدرشاد دژمیار