آرشیف

اگر توجه نماييم در هر كشور و جغرافيايي كه نشانه يي از تمدن و فرهنگ موجود است، حتماً بعضي روزهاي خاص مذهبي و يا هم غير مذهبي را مشاهده مي كنيم كه مردمان آن مرز و بوم آن را به طور اجتماعي و يا هم انفرادي با فرستادن دسته هاي گل به يكديگر، شيريني، چراغان كردن كوي و برزن براي اظهار شادماني و خوشحالي، جشن مي گيرند، همچنان در برخي از فرهنگ ها برگزاري روزهاي مخصوص با موسيقي، پاكوبي و نوشيدن مشروبات و… همراه مي باشد.

قرآن كريم كه يكي از مصادر ديني و نسخهء كامل عيار حيات مادي و معنوي ماست، روزها را همه و همه از آن الله جل جلاله قرار داده و رسوم و عادات پر از خرافات و موهومات پيشينيان را مردود و منحصر به همان اقوام و اديان پيشين ساخته است و بر تقدس تراشي هاي آنان، مانند روزهاي نحس و سعد و… خط بطلان كشيده و بديل آن رسوم را ارائه كرده است، طوري كه در مورد جشن نوروز حديث مفصل و روشني در دست است كه آنحضرت صلي الله عليه و سلم در بديل اين روز از جانب الله جل جلاله در هر سال دو روز را براي مسلمانان برگزيد و نشاني كرد كه در آن روز ها بندهء مسلمان با شكوه و وقار به سپاسگزاري پروردگار خود پرداخته و براي اعلاي كلمهء وي و بلند كردن نام و مقام عظيم وي در برابرش به سجده در افتد و به آواز بلند بزرگي و كبريايي اورا بيان كرده و عجز و بندگي خود را آشكار نمايد؛ براي همين منظور پس از عبادت ماه مبارك رمضان و نيز اداي حج بيت الله الحرام، مسلمانان دو روز ويژه يي دارند كه درآن براي اثبات بندگي و شكرگزاري در توفيق حاصل كردن به عبادت پروردگار عالميان و نيز اظهارشادماني و سرور، همگي و به يكبارگي، در يك روز واحد، جشن مي گيرند و وحدت و انسجام امت و ملت خود را به نمايش مي گذارند؛ و همچنان درآن روزهاي مبارك در حقيقت تجديد اخوت، محبت، احترام و دوستي با خانواده، دوستان، خويشاوندان و حتي با كساني كه خارج از جمع اقربا و احبا شان است، مي نمايند.

با توجه به رهنمودهاي دين مبين اسلام و موجوديت ايامی براي برگزاري و جشن گرفتن، نيازي به جشن هاي ديگري چون نوروز و كرسمس و… نداريم.

بايد گفت: هر كه خود را در قلمرو اسلام مي داند، بايد از حدود و ثغور آن و نيز از هويت اسلامي خود دفاع كند و نگذارد گرد و غبار فرهنگ هاي غير اسلامي بر سر و رويش بنشيند؛ گرچه بعضي ها فهميده و نفهميده استدلال هاي متعددي در مورد نوروز مي كنند؛‌ و آنچه معلوم و مشهود است و منطق حكم مي كند اين كه در فرهنگ ديني ما در حالي كه اعياد مشخص وجود دارد، جايي براي برگزاري نوروز و عيدهاي ديگري نيست. چرا، آنچه خود داريم ز بيگانه تمنا كنيم.

ما بايد برعكس، از شعاير ديني و داشته هاي فرهنگ اسلامي خود حراست و حفاظت كنيم و هر چه بيشتر يكديگر را به تمجيد و تقديس ازآن ها وادار سازيم و هيچ رسم و اسمي را مجال ورود به ساحت مقدس دين خود ندهيم.

برادران! اگر واقعاً مي خواهيم از دين خود پيروي كنيم، پس نبايد در آن، چيزي بيافزايم و يا از آن بكاهيم،‌ به خصوص در مورد دين اسلام كه كاملترين و شاملترين دين است و براي تمامي نيازمندي هاي مادي و معنوي، فردي و اجتماعي بشريت برنامه و قانون دارد.

بايد بدانيم كه جشن ها و اعياد اسلامی برخلاف اكثر فرهنگ ها ساخته و پرداختۀ اشخاص و افراد نبوده، بل ذاتي كه ما را آفريده و براي هدايت ما پيامبران را فرستاده و به وسيلۀ آنان برنامۀ زندگي ما را ارائه كرده است و عيدها و جشن ها هم كه جزئي از حيات اجتماعي و نيازهاي فطري انسان است را براي ما تعيين نموده است.

به گونۀ مثال؛ چه فكر مي كنيد، در صورتي كه در خانۀ تان لوازم به حد لازم موجود باشد، آيا وام گرفتن آن از همسايه شرم آور نيست؟ بلي! اين كار را شخص وقتي انجام مي دهد كه لوازم خانه اش، نيازمندي وي را مرفوع نسازد و مجبور به وام و عاريت از همسايه شود.

حال ما در فرهنگ اسلامي خود به جاي يك روز جشن در سال دو روز عيد داريم و اسناد موثق هم به دست است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه وسلم در بديل نوروز دو روز ديگر(عيدفطر و اضحي) را جايگزين آن كرده است، در اين صورت جايي براي توجيه اين مسئله باقي نمي ماند كه ما سنگ دفاع از نوروز را كه بدون ترديد يكي از اعياد زردشتيان است، به سينه كوبيم، بلي از يك مسئله نمي گذريم كه با نو شدن سال و آمدن فصل بهار و دوباره سرسبزشدن كوه و دشت و باغ و راغ هر انساني ولو معتقد به هر مذهب و ديني باشد، بنا بر فطرت انساني اش خوشوقت و شادمان گرديده و با تاسي به سرور و فرحت ناشي از بهار اظهار شادماني مي كند، كه اين كار اشكالي ندارد؛ ولي برگزاري از نوروز به مثابۀ عيد باستاني آرياييان و يك شعيرۀ فرهنگي به هيچ صورتي قابل پذيرش در دين اسلام نيست.

به اميد روزي كه به فهم درست و آگاهي كامل از حقيقت دين برسيم و از هرچه جز دين است احتراز كنيم. ان شاءالله تعالي