آرشیف

بسم الله الرحمن الرحیم

پیامبر اسلام (ص) فرمود:
«حسینٌ مِنّی و أناَ مِن حسین»
«حسین از من است و من از حسین هستم».
بیدون شک نهضت امام حسین و قیام جاودانه او یکی از ماندگار ترین قیام ها و نهضت ها در طول تاریخ بشریت است، قیامی که در مقابل ظلم و استبداد و کجروی ها بود ؛ و سرمشق و الگوی همه انقلاب ها و نهضت های بعد از خودش در جامعه انسانیت شد. بعد از واقعه کربلا نهضت های زیادی در بیستر تاریخ در برابر بی عدالتی ها و نارسایی های حاکمان جور رقم خورده است چه در جامعه اسلامی و چه غیر اسلامی که رهبران و سردمداران آن نهضت ها اعتراف کرده اند به اینکه این درس استکبار ستیزی و ظلم ستیزی را از مکتب عاشورا آموخته اند. به طور نمونه گاندی رهبری هند می گوید نهضت و انقلاب ما هندی ها الگوگرفته از مکتب حسین بن علی است. امام حسین درست در زمانی قیام کرد که برای بقای اسلام چنین حرکت و قیامی لازم و ضروری بود، حاکمانی بر گرده مسلمانان سروار شده بودند، که به نام دین و اسلام تیشه به ریشه درخت دین می زدند و داشت آن اسلامی واقعی را از مسیر اصلی اش منحرف می ساختند و به دوران جاهلیت عرب به یک شکل مرموزی برمیگردانیدند. از ظلم و تجاز بنی امیه نسبت به قشر فرو دست جامعه اسلامی گرفته تا شراب خواری، قمار بازی، فحشاء و منکرات، سک بازی، ایجاد روحیه عداوت و دشمنی نسبت به اهلبیت، موروثی کردن خلافت اسلامی، تشویق مردم به احیای فرهنگ جاهلیت و…. که از نمونه های انحرافات آنهابودند. امام حسین بود که با بصیرت کامل و باتوجه به اینکه امام معصوم است این واقعیت را درک کرد که اگر جلوی این انحرافات را نگیرند دیگر تا چند سالی بعد خبری از اسلام محمدی نخواهد بود و به جای آن بنی امیه اسلامی را به جهان ارائه خواهد کرد که مخالف با مبنای شریعت محمدی باشد و در نتیجه اسلام به شکلی که بنی امیه از اسلام ساخته بود تغییر شکل و محتوا می داد، و بر اساس تعریف بنی امیه از اسلام چیزی جز پسته از آن هسته حقیقی اسلام باقی نمی ماند. حسین بن علی (ع) با آن نهضت آزادی بخش خود به مردم فهماند که آن اسلامی که بنی امیه میگویند و در در خورد مردم می دهند غیر از اسلام حقیقی است. با ایجاد مکتب عاشورا بود که جامعه اسلامی آنروز که در خواب رفته بود بیدار شده و فهمید که چه عجب از دین فاصله گرفته اند و این حاکمان جور و ستم که پوستین دین بر تن دارند و شیطان می پرستند عجب با حیات مادی و معنوی آنها در تقابل و تضاد هستند.
بنائاً امام حسین و یارانش با ریختن خون خودشان اسلام را زنده کرد، و با قربانی کردن شان در منی یی کربلا و طواف نمودن حضرت زینب عقیله بنی هاشم به دور بدن بی سر حسین کعبه ای عشق در قتلگاه و رساندن پیام عاشورا بعد از قضیه کربلا و نشان دادن حقانیت حسین و باطل بودن یزیدیان، پیام اسلام راستین را به جهانیان ابلاغ کرد. لذاست که میدانیم، که سخن پیامبر که فرموده حسین از من است و من از حسین هستم یعنی چه؟ خوب اینکه حسین از پیامبر است معلوم و روشن است چون حسین نوۀ پیامبر اسلام فرزندی بی بی دو عالم حضرت زهرا است. ولی اینکه می فرماید من از حسین هستم یعنی اینکه حسین بود که دین اسلام تداوم پیداکرد. حفظ دین پیامبر که همان اسلام است به واسطه حسین وقیام او بوده است. من از حسین هستم یعنی دینم را شریعتم را که من آورنده ای آن هستم حسین با نهضت خودش حفظ خواهد کرد. جمله ای زیبای است در این زمینه از فیلسوف بزرگ اسلامی صدر المتألهین که می گوید: اسلام؛ محمدی الحدوث و حسینی البقاء است. اسلام را حضرت محمد مصطفی (ع) آورد و با ریخته شدن خون مقدس حسین و مکتب عاشورای او اسلام حفظ شد. از آوردن یک مکتب و یک پدیده در یک جامعه سخت تر و مهمتر حفظ آن است، لذاست که ما به ارزش مکتب عاشورای حسین و قیام حیات بخش و آزادی بخش او پی می بریم. حسین تنها حافظ مکتب تشیع نبوده است بلکه حسین حافظ مکتب اسلام اعم از تشیع و تسنن بوده است چون اگر نهضت عاشورا نبودی یزدیان اسلام را از بیخ و بن و از ریشه نابود می کرد دیگر آن زمان تشیع و تسنن در درون مکتب اسلام جاه نداشت از اینجا می دانیم که امام حسین حقی بزرگی بر دوش مسلمانان چه شیعه و چه سنی دارند.