آرشیف

این روزها رسانه ها بر موضوع سرنوشت افغانستان بعد از خروج قوای مسلح خارجی تبلیغات زیادی به راه انداخته و به نگرانیها پیرامون آیندهء افغانستان دربعد از خروج قوای مسلح ناتو به شدت دامن می زنند! مطبوعات جهان اغلب روی این سوال متمرکزشده که اگرقوای مسلح خارجی از افغانستان بیرون برآیند، آیندهء امنیت و آرامش این کشور به چی سرنوشتی گرفتار خواهدشد؟ کرچند این موضوع مهمی است؛ اما مسئلهء اصلیتر این است که، هم اکنون که قوای خارجی با تمام قدرت حضور دارند وضعیت امنیت به چی شکلی است؟ آیا قوت های خارجی درموضوع تامین امنیت و آسایش مردم افغانستان کامیاب بوده اند یا خیر؟ آیا آنان توانسته اند امنیت و آرامش کامل را برای این کشور به ارمغان بیاورند؟ اصولا آیا چیزی با نام امنیت و دیموکراسی در افغانستان وجود دارد که ما نگران از بین رفتن آن باشیم؟

در ابتدای آمدن قوای خارجی (ناتو)عده ئ چنان شادمان بودند که گمان می کردند که امریکا به زودی افغانستان را به پاریس منطقه مبدل خواهدکرد! عده ئ هم چنان ذوق زده بودند که می پرسیدند که امریکا آیا افغانستان را مثل کویت و  امارات  به مرکز تجارت جهانی مبدل میکند، یا مثل اندونیزیا ومالیزیا ؛ افغانستان را به یک قطب صنعتی درمنطقه تبدیل خواهدساخت؟ عده ئ هم می گفتند که امریکا برای تسریع در بازسازی، خانه های از پیش ساخته خواهد اورد… اما اینک بعد از گذشت چهارده سال نه تنها هیچیک ازاین خواب وخیالها تعبیر نشده بلکه کابوس جنگ ونا امنی حتی بدتر از قبل بر سرمردم بیچاره سایه افکنده است! نا امنی در بعضی مناطق به حدی است که مانع از برگزاری انتخابات شده بود!!
رسانه های خبری دنیا به جای اینکه دراستانهءخروج قوتهای خارجی ازافغانستان، به موشکافی کارنامهء حضور آنها بپردازند، و به جای اینکه به واقعیت های تلخ موجود در جامعه افغانی بپردازند، فقط پی آمدهای احتمالی خروج را مورد گمانه زنی قرارداده و پیرامون اینده ای نامعلوم فرضیه سازی می کنند!… درحالی که مسئلهء اصلی مردم اینست که، آیا هم اکنون که نیروهای خارجی با تمام قدرت حضور دارند، توانسته اند که امنیت کامل را برقرار کرده و کلیهء عوامل بلقوهء نا امنی را از ریشه نابود بکنند ؟ یا خیر؟
اگر قوای مسلح خارجی در تامین امنیت و اسایش کشور افغانستان کار نامهء مثبت و قابل قبول ارایه کرده اند و هم اکنون ما شاهد برقراری امنیت کامل دراین کشورهستیم، در انصورت مسئله بعدی دغدغه خروج این نیروهاقابل طرح است. اما وقتی حضور این نیروها هیچ تاثیر اساسی د رتامین امنیت کامل کشور نداشته؛ موضوع خروج آن ها نیز نمی تواند باعث نگرانی باشد. چراکه بود ونبود این نیروها برای اصل اساسی تامین امنیت کامل کشور بی تاثیر وبی تفاوت بوده است.
از ابتدای که قوای مسلح ناتو به افغانستان امدند روی چند هدف عمده بسیار تاکید داشتند که مهمترین آنها مبارزه با تروریسم، تامین امنیت افغانستان ومنطقه، مبارزه باقاچاق موادمخدر، مبارزه با فقر، بازسازی و از همه مهمتر تحقق پروسهء دموکراسی درافغانستان… بود! حال سوال اصلی اینست که قوای مسلح ناتو به کدام یک از این وعده ها و ارمانها اولیه جامه عمل پوشانده که صحبت از ختم ماموریت خود درافغانستان می کنند؟؟ بنبست انتخابات و آیندهء تاریک پروسهء دموکراسی ازجملهء  سیاهترین نکات در کارنامهء عملکرد قوای خارجی می باشد. سئوال اساسی تر اینست که قوت های ناتو تا چی اندازه در مبارزه با قاچاق و در امحای تروریزم و تامین امنیت؛ موفقانه عمل کرده اند؟؟ اینها سوالات اساسی است که اصل فلسفهء حضور نیروهای خارجی در افغانستان را زیر سوال برده و با چالشهای جدی مواجه می سازد… اگر جواب این سوالات واقعا مثبت باشد در ان صورت اصل نگرانی پیرامون خروج این نیروها، به عنوان عامل اصلی تامین امنیت، قابل طرح است!
اما درصورتی که علی رغم حضور قوت های خارجی، مردم سرد چار ترور و نا امنی بوده اند ویک شب خواب آرام نداشته اند. وحضور نیروهای خارجی نه تنها باعث امنیت و تسریع امر بازسازی و تحقق دموکراسی نشده بلکه وجود آنان خودعامل تشدید جنگ و ویرانی و بهانه ئ برای تشدید حملات تروریست ها می باشد، در این صورت بودن و نبودن انها هیچ فائیده ی به حال مردم نداشته و همهء این ابراز نگرانیها از اساس بیجا و باطل است…
امریکا و ناتو گناه تمامی شکست ها وناکامی های خود در مقابله با تروریزم، فساد و موادمخدروعدم ترقی چشمگیر در امر بازسازی و تحقق دموکراسی و… را به گردن دولت کرزای یا پاکستان می اندازند! حال اگر دولت کرزای یا پاکستان مسئول همهء این اتفاقات است، پس قوای مسلح ناتو در افغانستان چکاره بوده اند؟؟ در واقع تبلیغات امریکا وناتو درمورد ناتوانی وفساد سیستم حکومتی افغانستان؛ نوعی فرافکنی وشانه خالی کردن از بار مسؤلیت است. وگرنه کاری را که کشورهای ناتو با انهمه امکانات نظامی و استخبارتی نتوانسته اند انجام دهند، تحقق انها را چگونه می توان از دولت ضعیف و دست نشانده انها انتظار داشت… جنگ های لفظی دولت کرزای و سران ناتو هدفی جز انحراف افکار عمومی از اصل موضوع – شکست در تامین امنیت و دموکراسی – را در پی نداشته است… چراکه در هرحال این سیستم حکومتی نا کارامد نیز خود از دست اورد های حضور قوای خارجی در افغانستان بوده است…
چندین بار رسوایی شنود کلیه ی مکالمات تلفنی توسط بریتانیا و ایالات متحده ، در افغانستان خبرساز شده است. این رسوایی ها نشانگر این موضوع است که قوای مسلح خارجی از نظر استخباراتی اشراف کامل بر جریان حوادث در افغانستان را داشته و دارند. و این موضوع مسئولیت اتفاقات را متوجه انها می سازد. چرا که آنان علارغم برتری کامل نظامی از پیشرفته ترین امکانات الکترونی و استخباراتی نیز حداکثر استفاده را می کنند… واین جای تعجب است که رسانه های دنیا سران قوای مسلح خارجی را بخاطر نا امنی های افغانستان مورد مواخذه و پرسش قرارنمیدهند؛ بلکه به هدف انحراف اذهان عامه ؛مدام ساختار ناسالم حکومت یا شخص کرزای و یا کشورپاکستان را عامل وضعیت کنونی افغانستان قلمداد می کنند…
قوای مسلح خارجی در طول این چهارده سال حتی از تامین امنیت پایگاهای خود دربگرام وشیندند و هلمند… عاجز بودند! حتی مقرسازمان استخبارات ایالات متحده (سی.آی .ای) در مرکزکابل امنیت نداشته  تا چی رسد به ولایات و قصبات افغانستان! وحالا مردم افغانستان با رفتن قوای خارجی نگران از دست دادن چی چیزی باید باشند؟؟ امنیت و دموکراسی نداشته ؛ یا جنگ ها و کشتار های ناخواسته؟؟
عده ی از تحلیل گران بر این عقیده هستند که حضور کشورهای بزرگ دنیا در افغانستان و حمایت قدرت های سرمایه داری جهان از افغانستان یک فرصت طلایی بوده است که متاسفانه حاکمان و دولت مردان افغانستان  قدر این فرصت بزرگ را ندانسته و این فرصت طلایی را به بدترین شکل ممکن نابود کرده و از بین برده اند… البته اگر قدرت های سرمایه داری دنیا با همراه شرکت های صنعتی و تکنالوژی به افغانستان امده و افغانستان را من حیث یک هدف سرمایه گزاری اقتصادی انتخاب کرده بودند این سخن ها می توانست کاملا بجا و درست باشد. درحالیکه واقعیت امر هرگز اینگونه نبوده است. چراکه قدرت های بزرگ دنیا به همراه قوای مسلح و به همراه تانک وتوپ و بمب افگن های جنگی به افغانستان امدند و افغانستان را به عنوان یک هدف نظامی و من حیث یک جبهه جنگ انتخاب کردند… بنابراین حضور کشورهای قدرتمند دنیا در افغانستان نه تنها یک فرصت طلایی هرگز نبوده بلکه یک تراژیدی اسفبار و یک بلای آسمانی برای مردم افغانستان بوده است …
وقتي قواي مسلح در جاده هاو كوچه هاي يك شهر سرازير مي شوند اولين چيزي كه نابود مي كنند احساسا رواني امنيت است. درحالي كه احساس امنيت از نقطه نظر رواني از اساسي ترين مئولفه هاي تامين امنيت در يك شهر ويا يك كشور می باشد. پس اگر هدف امريكا واقعاً تامين امنيت افغانستان مي بود ؛ نبايدكه با غرش بمب افگن ها و نفير نحس زره پوش هاي نظامي و يا با صداي بلا انقطاع مسلسل ها وخون بارش ها ومرگ زايش ها باعث ايجاد رعب و وحشت در دل زنان وكودكان و مردم اين كشورمي شد… اصولاً  قواي مسلح و ارتشها درمقوله جنگ قابل تعريف هستند نه در مقوله امنيت و آسايش داخلي شهرها و مردم.
حتی کمک های مالی و اقتصادی امریکا به افغانستان نیز اغلب در مقوله کمک های نظامی و بازسازی قوای مسلح افغانستان محدود بوده است. مطابق گزارش مطبوعات امریکا حداقل دو سوم از کمک های امریکا صرف بازسازی اردوی افغانستان شده است. سوال این است که چرا تقویت قوای مسلح افغانستان در کانون اصلی توجهات امریکا و ناتو قرار دارد؟؟ جواب این سوال واضح است چون که امریکا و ناتو می خواهد تا وظیفه جنگ خود با دشمنان خودشان را نیز به خود افغانها واگزار کنند. وافغانستان را همانند عراق به عرصه یک جنگ نیابتی مبدل سازند…

افغانستان قربانی جنگهای صلیبی
حقیقت مطلب این است که قوای مسلح ناتو از ابتدا، افغانستان را به عنوان یک جبههء جنگ با دشمنان امنیت اروپا وامریکا انتخاب کردند. هدف اصلی انها تامین امنیت نجیب زاده گان اروپا وامریکا بود نه تامین امنیت زاغه نشینان افغانستان! افغانستان برای امریکا و ناتو فقط یک جبهه جنگ و فقط یک قربانی است! قربانی جنگهای  پایان ناپذیرغرب و شرق! افغانستان شهید برخوردهای تمام نشدنی تمدن اسلام و مسیحیت وخاکریز اصلی جنگهای جهانی صلیبی برعلیه اسلام بوده است! و حالا که لشکرصلیبیون احساس می کنند که جبههء مقابل را به اندازهء کافی تضعیف و درگیرخانه جنگی های ذات البینی فی مابین خودشان کرده است، کار عقب نشینی پیروزمندانه خود را آغاز کرده اند!!
انچه که هرگز برای فرماندهان نظامی ناتو اهمیت نداشته ونخواهد داشت همانا تامین امنیت و ارامش مردم ستم کشیده افغانستان است!! چراکه جبههء جنگ نیاز به امنیت ندارد ، افغانستان برای انها فقط وفقط محلی برای جنگ وخونریزی وجای برای انتقام جویی و پایگاهی برای تانکها و بمب افگنها و هیولاهای چون بهپادهای ارکیو 170( یعنی هیولای قندهار) بوده است! افغانستان برای ناتو وامریکا ازمایشگاه کاربرد مخوفترین سلاحهای ساخت تمدن خونین بشر بوده، نه جای برای تجربه راهای تامین امنیت و برقراری دموکراسی!
چی ساده لوحانه است انتظارامنیت از قومندانان نظامی که فقط وفقط برای جنگ و ویرانی وادم کشی تعلیم دیده اند! وچی خوشبینانه است انتظار برقراری آرامش و دموکراسی از تفنگداران نظامی که برای قتل و کشتار تربیت شده اند!! ایا دول بریتانیا و ایالات متحده برای تامین امنیت و دموکراسی کشورهای خودشان نیز از توپ و از تانک و از بمب افگن و از قوای قهریهء نظامی استفاده می کنند؟؟
البته حمایت امریکا، به عنوان بزرگترین قدرت نظامی و اقتصادی دنیا، در مقابل دخالت قدرت های منطقوی ؛ می تواند یک امتیاز مهم برای افغانستان محسوب شود. اما مسئله این است که امریکا و ناتو در حمایت از افغانستان صادق نیستند. و هدف اصلی انها حمایت کردن از افغانستان نیست! چراکه آنان نه تنها دست پاکستان را از سر مردم افغانستان کوتاه نکردند بلکه با آمدن خود دست ایران را نیز بر سر این کشور بیشتر از پیش دراز تر کردند…
شواهد امر نشان میدهد، امریکا و ناتو قصد دارند تا افغانستان را نیز ، همچون عراق وسوریه، به جهنمی برای خانه جنگی های ذات البینی فی مابین دشمنان منطقوی خودشان (یعنی ایران وعربستان واذناب منطقوی آنان) مبدل سازند. و یا افغانستان وپاکستان را درگیر یک جنگهای  ناخواستهء بلندمدت بسازند… تقویت جنگسالاران در داخل از یکطرف و آزاد کردن سران طالبان و ایجاد پایگاهی درقطربرای آنان ازسوی دیگر، مثالی ازسوءنیت های امریکا نسبت به آینده افغانستان است. در مجموع بعد از گذشت چهارده سال اکثررهبران سیاسی افغانستان بارها به این نکته اذعان کرده اند که قوای مسلح ناتو بخصوص سران تفنگداران امریکا و بریتانیا در مبارزه با تروریسم و قاچاق موادافیونی و بخصوص در موضوع تحقق دموکراسی در افغانستان هرگز صداقت نداشته اند!

نگاه به کارنامهء قوت های خارجی درافغانستان
سازمان ملل: تلفات غیرنظامیان افغان به بالاترین سطح ممکن خود رسیده است!
( منبع سایت بی بی سی و سایت حقوق بشر افغانستان )
سازمان ملل در گزارشی اعلام کرده که آمار تلفات غیرنظامیان در افغانستان ظرف پنج سال اخیر به بالاترین سطح رسیده است. هیئات کمک سازمان ملل در افغانستان ـ یوناما ـ در گزارش خود نوشته که شمار تلفات غیرنظامیان در سال ۲۰۱۱ به ۳۰۲۱ نفر رسید، در حالی که سال قبل از آن، این آمار ۲۷۹۰ و در سال ۲۰۰۹ میلادی ۲۴۱۲ نفر بوده است…
طبق امار سازمان ملل در پایان سال ۲۰۰۹ تعداد کل تلفات غیرنظامیان بیش از ۹۵۰۰۰ نفر برآوردشد. آمار دقیقی از تعداد کل کشته شدگان ازآغاز جنک افغانستان درسال ۲۰۰۱ تابه حال در دست نیست, اما طبق مطالعات پروفسور مارک هرولد که در روزنامه گاردین منتشر شد, فقط در سه ماه اول جنگ افغانستان بیش از ۴۰۰۰۰ تن کشته شده اند. در سال ۲۰۰۹ تنها مین ها ۱۰۵۴ نفر قربانی گرفته اند… درهمین سال طبق امار سازمان ملل متحد تعداد کشته شده های نظامیان افغان حد اقل ده هزار و تعداد کشته شده های قوای مسلح خارجی حداقل سه هزار نفر اعلان شده است. اما کارشناسان، امار واقعی را به مراتب بیشتر ازاینها میدانند. چراکه ایساف که مرجع امارسازمان ملل میباشد، بخصوص درمورد تلفات نیروها خودش هیچ گاه امار واقعی را بیان نمی کند!! بنا به گفته خود سخنگوی ایساف میزان دقیق تلفات و جزئیات جنگ افغانستان هنوز بطور دقیق مشخص نشده است چراکه با توجه به سیاست های این سازمان امار اصلی تلفات ، بخصوص تلفات غیر نظامی حملات نیروهای ایساف ، علنا اعلان نمی شود!!

( نمونه ئ از تلفات غیر نظامی در حملات قوای ناتو در افغانستان، به نقل از  سایت فارسی دویچه بله صدای المان-  DW.DE-)
ده کودک در حمله هوایی ناتو در افغانستان کشته شدند.
بنا به اطلاع مقامات افغان دستکم یازده غیرنظامی، از جمله ده کودک در جریان حمله هوایی ناتو کشته شدند. گفته می‌شود این عملیات نظامی پس از آن انجام شد که نیروهای ناتو هدف حمله شورشیان قرار گرفتند. مقامات ولایت کنرمی‌گویند در عملیات مشترک نیروهای ناتو روز شنبه (۶ آوریل/ ۱۷ماه حمل) در ولسوالی "شیگل" ولایت کنر یازده غیرنظامی که ده تن از آنان کودک بودند، کشته شده‌. سخنگوی ناتو درواکنش به این خبرعنوان کرده که در این عملیات "ده زن و کودک زخمی شده‌انده و کسی کشته نشده است."… اما رویترز گزارش داده که خبرنگار این خبرگزاری، خود شاهد انتقال جسدحداقل ۱۱ کودک به دفتر مقامات محلی بوده است. به گفته یکی از مقامات محلی افغان در جریان این عملیات چند زن کشته و ۶ زن زخمی شده‌اند. برخی منابع گزارش داده‌اند که در مجموع ۱۱ تن از جمله ۱۰ کودک و یک زن در جریان حمله هوایی ناتو در پی فروریختن یک خانه جان باخته‌اند…
روز شنبه همچنین در جریان یک سوءقصد انتحاری در جنوب افغانستان پنج آمریکایی و یک پزشک افغان کشته شدند. یکی از این قربانیان دیپلمات جوان آمریکایی بود که در سفر جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا به افغانستان از مشاوران نزدیک او بود. طالبان اندکی پس از این سوءقصد مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت…

سرباز آمریکایی دست‌کم ۱۶ غیرنظامی افغان را از پا درآورد
( منبع: بی بی سی و سایت حقوق بشرافغانستان يكشنبه ٢١حوت ١٣٩٠ساعت ٢١:٣٩)
یک عسکرامریکایی پس از آنکه در ساعات اولیه روز یکشنبه، ۲۱ حوت (۱۱ مارس)، از پایگاه خود در ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار بیرون شده، به طرف غیرنظامیان غیر مسلح ، تیراندازی کرده است… مقامات محلی در قندهار گفته اند که زنان و کودکان قربانیان این حادثه هستند. طبق گزارش حد اقل شانزده نفر در این حادثه به قتل رسیده اند…توریالی ویسا، والی قندهار گفته است که حدود پنج غیرنظامی دیگر در این حادثه زخمی شده اند… شماری از ساکنان ولسوالی پنجوایی، در اعتراض به این تیراندازی دست به تظاهرات زده اند  اردوی نظامیان آمریکا با نشر یک اعلامیه گفته است که "به دنبال یک حادثه متاثرکننده" یک عسکر آمریکایی بازداشت شده است.اعلامیه اگرچه جزئیات بیشتری ارائه نکرده، اما گفته که مقامات افغان و ناتو سرگرم تحقیق در مورد چگونگی وقوع این حادثه هستند.در این اعلامیه آمده است: "این یک حادثه به شدت متاثرکننده است و ما همدردی خود را با خانواده‌هایی که در این حادثه آسیب دیده‌اند، ابراز می‌داریم."در گذشته، در مواردی، عساکر ناتو به بدرفتاری با غیرنظامیان از جمله عکس گرفتن با اجساد آنها و یا شکنجه و آزار زندانیان متهم شده اند. اما حادثه قندهار که منجر به کشته شدن غیرنظامیان شده، در نوع خود بی سابقه است… رامین انوری، خبرنگار بی‌بی‌سی در کابل می گوید که احساسات ضد آمریکایی در میان حلقاتی از افغانها، اخیرا بدنبال سوزاندن نسخه های قرآن در پایگاه نظامیان آمریکایی در بگرام، تقویت شده است.اگرچه مقامات آمریکایی نسبت به بی حرمتی به کتاب مقدس مسلمانان عذرخواهی کرده و گفتند که این حادثه عمدی نبوده، اما تظاهرات گسترده ای که در اعتراض به آن در سراسر افغانستان راه اندازی شد، حدود سی کشته برجا گذاشت.
بنا به گزارش خبرگزاری رویتر{۴ فوریه 2012 }سازمان ملل متحد اعلام کرد که در سال 2011 بیش از 3000 نفر از غیر نظامیان در جریان جنگ در افغانستان کشته شده اند و این سال پنجمین سال متوالی است که شاهد افزایش تلفات جانی در این کشور است. مرگ و میر غیرنظامیان همچنین یکی از اصلی ترین علل اختلاف بین رئیس جمهوری افغانستان حامد کرزای و نیروی کمک به امنیت بین المللی (ایساف) شده است که وابسته به پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) می باشد.
مجلهءاشپیگل المان نیز در تازه ترین گزارش در صفحه اول اخرین شماره خود در ارتباط با ختم ماموریت ناتو در افغانستان و در بررسی کارنامه ء ناتو ؛ بنا به اسناد دریافتی از سازمانهای استخباراتی خود امریکا نوشته است که { قوای ناتو در طول ماموریت سیزده ساله خود در افغانستان ؛ با کمال بی پروایی دها افغان غیر نظامی و بی گناه را به قتل رسانیده است…} این گزارش در مطبوعات کابل وسایتهای خبری رادیدفردا و رادیو ازادی … انعکاس وسیع داشته است…

در اغلب موارد که قوای ناتو از طرف شورشیان مورد حملات چیریکی قرار می گیرند، قوای ناتو در مقابل مناطق مسکونی وخانه هایکه احتمال پنهان شدن شورشیان در آن داده می شود و یا مردم عادی را مورد حملات انتقامجویانه قرار میدهند. این گزارشات، من حیث نمونه شاهد این مدعا ست. و اینها گوشه های از کارنامهء اصلی قوت های خارجی در افغانستان است که تهفه ی جز جنگ و کشتار و ناامنی در بر نداشته است…

و من الله توفیق ۸/۱۰/1393
داؤدعطایی قندهاری