آرشیف

من نـگــویــم کـه مَـنَـــم عـالِـــــم و دانــــا
لـیــک مـی دانـــم، تـوئــی درتَــنــگــنــــا
 
تـو بــــــداری حـــــق، نــــدانـی درد مــن
آنـچــه خـواهـنـــد دشـمـنــانِ عِـلــم و فـَـن
 
گر که خواهی؟ دان فضیلت درچی است!
دَر بـجُــو، حـرف صـداقــت بـا کِـی اسـت
 
مـن بـخـواهـم سـخـن از {عَـلـَـم} شـنـیـــد
کــآن بـگــویـد حــق، اورا عـالـَـم شـنـیـــد
 
{ابوالفیــض} طالــبِ کُـهـنـه پسنـد یـسـت
او از اهـــلِ مـعـــارف – دیـوبَـنــد یـسـت (1)
 
وَی از دارالـعـلـــوم –"اکـوره خَتَـک" ها (2)
دارد  الهــام و عَـن – " یَـسی" پـرسـت ها (3)
 
مـا بـد یـدیـــم اشـک و خـون از عـالـمـان
وَز "سیـــا" و هــــم  "یَـسـی" و طالـبــان
 
مَـنـَـم مُـسـلِـم نـخـواهـم لـُنـگـی – دسـتــار
اگـر کُـفــــــرَم گـــوئـی، ثـابـت تـو بـــدار
 
نـمـیخـــواهـــم نـکـــاح و رَســـمِ شـغــــار
چـــو زَن نـَبــــوَد مـتـــــاعِ ارزِ بـــــــازار
 
بـخـواهیم گـَرکـه رفـت به سَـمـتِ دیـوبَـنـد
بـبَـنـد یــم دَر، فـضلـت و حِـکـمَـت به بنـد
 
روانـَـت گــر جـویَــد عــــــزتِ اســـــــلام
ز قـــــــرآن بـایـد آموخـت دیـنِِ اســـــــلام
 
بـخـوان قـــــــرآن، بـدان حـرفِ حـقـیـقــت
مَــدار خـود را گــرَو در مَـکــر و فِـتـنـَـت
 
تـو،  گـَـر داری "یَـسـی" انـدیـشـی راهـی
تـیـشـه بر ریـشـه  و خود کُـشـی خـواهـی!
 
 
تـو بایــــد، خـود بـداری چـشـــمِ بـیـنـــــــا
چـنـیـن فـــرمـوده اسـت خـالــقِ یـکـتــــــا
 
جـوابـده بـاشـی خـود، زآنـچـــه بـکـــاری
نـه آن طـالـب، نـه آن مـفـتـی، نـه قـــاری

                          
 
(1)  –   دیوبَندی نام یک جنبش اسلامی از شاخه سنی صوفی است که از هندوستان آغاز شد و در دوران معاصر به افغانستان، آفریقای جنوبی و بریتانیا نیز گسترش یافته‌است.
       نام این فرقه از مدرسه دارالعلوم دیوبند گرفته شده که در محلی به نام دیوبند که بخشی از شهر سهارنپور در ایالت " اوتارپرادش " بود قرار داشت. این مدرسه شبانه ‌روزی به نام دارالعلوم که در پانزدهم محرم سال ۱۲۸۳ ق/ ۱۸۶۷ م، به وسیله شیخ قاسم ننطاوی و به کمک شیخ رشید احمد گنگوهی به عنوان حامی معنوی آن، تأسیس شد.
       دیوبندیان، در اعتقادات ماتریدی و در فقه حنفی مذهب‌اند و اگرچه تمام شاخه‌های صوفی و طریقت‌های آنها را قبول دارند، ولی طریقه چشتیه را طریقه خود قرار داده‌اند و به طرق نقشبندیه، قادریه و سهروردیه ارادت دارند. آنان شاه ولی‌الله دهلوی را بزرگ طریقت خود می‌دانند.
 
 (2)  –   اَکوره خَتَّک( به اردو::اکوڑہ خٹک) شهر کوچکی است با حدود ۱۹ هزار نفر جمعیت  در جاده پیشاور در منطقه خیبر پختونخوا  پاکستان.        
        اکوره ختک زادگاه خوشحال‌خان ختک شاعر نامدار پشتون است و به یاد او در شهر اکوره ختک  کتابخانه‌ای به نام «کتابخانه یادبود ، خوش‌حال خان ختک» ساخته شده‌است. در حال حاضر، شهر " اکوره خَتَک " به مرکز برزگ آموزش و پرورش دیو بندیان تبدیل شده است.
        شهرک  اکوره  نام خود را از نام «ملک اکور» پدربزرگ خوش‌حال خان گرفته‌است. ارتش شیرشاه سوری در این مکان دو چاه کندند و آن را به استراحتگاهی تبدیل کردند و به آن نام «سرای ملِک پوره» دادند و کاروان‌هایی که از آسیای میانه می‌آمد در این محل می‌آسودند.
         در سال۱۵۸۱ میلادی جلال‌الدین محمد اکبر، پادشاه گورکانی هند، برای رویارویی با شورش برادر خود، میرزا حکیم، به پیشاور آمد و چند سالی را در آن شهر گذارند. در جریان اقامت او در پیشاور وی جرگه‌ای برای بهبود اوضاع منطقه ترتیب داد و در این جرگه ریش‌سفیدان از فردی به نام  ملک اکور خان  نام بردند که در نیلاب  (نظام‌پور ) زندگی می‌کرد و با راهزنی‌های خود در شاهراه‌های اصلی برای حکومت گروکانی مشکلاتی را ایجاد کرده ‌بود.  پادشاه برای چاره کردن این مشکل، دستور داد تا  ملک اکور خان  را مسئول خراج گرفتن از کاروان‌ها در گذرگاه رود سند در منطقه اَتُک کنند. ملک اکور خان نیز برای این منظور به «سرای ملک پوره» آمد و این محل را اقامتگاه خود نمود. این روستا با گذر زمان به «سرای اکور ختک» معروف شد و بعدها نام آن به صورت اکوره ختک درآمد.
         در سال ۱۸۳۴ سردار لهنه سینگ در اکوره ختک دژی را در نزدیکی رود کابل بنا کرد و احمد خان را سرکرده این دژ نمود.
         در زمان انگلیسی‌ها در سال ۱۸۵۰ شهرستان اکوره ختک تأسیس شد و لرد دالهوزی، فرماندار کل هندوستان در ۲۳ مارس ۱۸۵۱ از اکوره ختک بازدید کرد.
        در دوران مولانا محمود الحسن (۱۸۵۰ـ ۱۹۲۱) که یکی از برجسته‌ترین علمای نسل دوم مکتب دیوبندی به شمار می‌آید، مدارس دینی زیادی با تفکر دیوبندی در ایالت سرحد پاکستان تاسیس شد. همزمان با این دوره، مدارس متعلق به اهل حدیث (جناح دیگر وابسته به دیوبند) نیز در ایالت سرحد شمال غربی بر فعالیت‌های خود افزودند و مدارسی را در اکوره ختک، اترک، دره کتر و دیگر نقاط ایجاد کردند. حوزه دینی دارالعلوم حقانیه اکوره ختک از مدرسه‌های دینی معروف در این بخش از پاکستان است.
        در سال ۸۹ خورشیدی منابع پاکستانی اعلام کردند که توطئه قتل بی‌نظیر بوتو، نخست‌وزیر پیشین پاکستان از سوی «تحریک طالبان» این کشور و در مدرسه حقانیه اکوره ختک طراحی شده بود.
(3)  –  " یَـسی"  (   ISI) – آی. اس. آی   پاکستان.