آرشیف

مــــــن تـــــــــو را دارم ای یـــــار نــازنین 
                                        لــُــطف کــــــن لـحظهٔ ســـــویــم ببیـــن
از چـــه قهـری تـــــو ای یـــار بـــر ســـرم
                                      در جــبیـــن زیبــــایت نـمی زیبــد چیــن
چــــــون جمــال مه تــــــــو مــن بنگـــــرم
                                    آتــــــش دل لـحظـهٔ گـــــــــیرد ســکـیـن
گــر تـــــو میخواهـــی مــن باشــم همرهت
                                    زن بســویـــم لبخــند، لبخـــندی نمکـــین
از جـــــفای حســـن زیبــــــایـــت صـــــنم
                                     حـــال مــن زار است خــــود بینــی چنین
تـــــو نــگــاهــت را بســـــویــــم بستــــــهٔ
                                    یــا کـــه دانــــی مـــرا کهنــه است آستین
تـــرس کـــــن از خـدا رنجــــــم مــــــــده
                                   رحـــــم کـــن بــر حال این جـوان مسکیـن
مــــن ندارم رهـــــــــائی از قــــید تـــــــو
                                   چـــون حسن تـــو دام است و زلفت کمـین
مـــن ندانـــم جـــفا را از کجـــا آموختـــــهٔ
                                   ایـــــن کــــه نیست راه و رســــم دیــــن
"عبید کـیهان" نتــرســد هــرگـزاز جــفا
چــون روزی بــه وفــایت دارد یقیــــن
 
5/3/1388 – کـــابل – افغانستان