آرشیف

‎ تا لب  به  ثنای  اوتعالی   گذر آمد
‎در سر نه هواوهوسی مختصر آمد
‎درساغروپیمانه دیگر زهرِجفانیست
‎آب  بقا است  که بر  لب   نظر  آمد
‎جانیکه به لب بود دیگر باره به پا شد
‎چون بوی   وفا  ا ز   سخنِ  انجمن  آمد
‎بینم جمعی دلداده ومفتون به عشقش
‎تا  مژده  جانان به ندای  سحر    آمد
‎عشق هست و وفا وطلبی دستِ نیازم
‎چون قافله  دوست که از  دور  نظرآمد
‎ دردیکه  فلک داد  نیاید به  نظر هیچ
‎تادست  طبیبم   که به  سر  بی  اگر  آمد
‎عمری به خرام  دل دیوانه   هدر   شد
‎شکراست که دیوانه شبی  بی  اثر   آمد
‎با صدق و وفا بر دری  حق تاکه  رسیدم
‎بس  جلوه ی  جانانه  او  پرده در    آمد
‎گفتم به تو رازی ومپیندار  خیال است
‎چون دل به سرای شد نویدِ ظفر  آمد
‎نشیط    به    هوا   وهوسی  دهر   نبیند
‎تا عهدِ  وفا  بعدِ   جفا  در  خبر   آمد