آرشیف

از کُجــا شُد غــــم ، که د ِلـــها میخُــورد
هر چه آرامِــــش بُـــــود ،از دِ ل بُــــَر د
آن هما ن حِسّی است ،که بیــدارت کنــــد
نه که از آن بیخودی ،خــوابت بـــــــُر د
نطفه ای غم هر کُجـا ست،در هـر زما ن
ریشــه ای خــــود را ،درازمـی افگــنـــد
جــا ی غـَم خــا لی نمانــــد ،هیچـــگــا ه
گـَـه به مَــــغــز و گـَـه بــد لــهـا میــرود
این پــد یــد ه، بهــرِ آن تـر بیّـــــت ا ست
آ ه هـــــــر غــم ،تا ثــُــرَیــّــا مـــیــدَ وَ د
آ فـریــدستش ورا، خُــــــــد ا و خلـــق را
دررگ و د ر تا ر و پـُودِ ما جَــــهـــــــد
د وست میــد ا رم ،من ا ین درد و غـمــم
همچـو خــُون درقلب و نبــضم میـــپـَـر د
چون بُــود او،رمــز و راز و زنــد گــــیم
همچـو روح در تن بــُود ،ا و کــَی مُــر د
بــی مـن و تــو، زنـــــده با شــد تا اَ بــَــد
ا ز من وتــو،خــوش متــاع هــا مــیخـرد
گـرتو دانی ؟آن متـاع ،جـا ن و دِ ل است
خـو د درا یــن بــازارِ تن، جــا می زنـــد
مینــما یــــــد بــر من ،آن احســــا س را
ور بــخــواهــد ، پــرد ه ای دِل میــد رَ د
رشــته ای خوشـی، هـمه در دستِ اوست
چون بــدا نستی تـــوا یــن،جــا نت رَهَــد
آنکــه بیــغــم بـــوده است ،جــامِـد بُــو د
بــرگـُلونــش ،صَخــره سنگــی مینهـــــند
خــوشی وغـم،همــچـو روز و شب بـُو د
آن یکــی آ یـــد ،دیــگــربــیـــرون ر و د
هـرد و باهــم، گـُفتـه انـد ،این را حـیا ت
زنــدگــی بی غــم،کــُجــا کـَس را سَـــزَد
ا ین هـــمــه آلام ، بـــرا ی آ د مــــیســت
تا دمی مــرگــش،کـه ا وجـان مـی کـَنــَـد
(خشنودا!)ا ین غـم تـرا داده ا ست خـُـد ا
شُکرِ ا وکـُن ،که عِشـر تت هم میـد هــد.
 
—————————-
عبدالکریم خشنود هـروی کهدستانی
مقیم شهر کییف-اوکرائین
18-05-2010 م…