آرشیف

دوستان نهایت ارجمند!

نظم زیرکه بدسترس خوانندگان محبوب ما قرار میگیرد، فشُرده ای از احساسات بیآلایشا نه و محبّت خاصّی اینجانب است، که به شخصیّت واقعآ انسانی و مملو از مهر و محبّت بیغرضانه یک پدر معنوی ،که باعث انگیزه های شعری وسخنسرایی گردیده است ،ارتباط میگیرد و این شخصیّت برازنده محترم تاج الدین (سیفی) استاد بزرگوار ما میباشد ،که دوستان فراوانی تشنه دیدارشان میباشند تا از صحبتهای جانگداز شان بهره مند شوند.

لحظه های زنــــــدگی، همسنگــر فرطِ غــم است            تا بدانی قــدر خوشی ، هردو چشمت پــُر نم است

اشک چون باران دهدحاصل ، معی صبر جمیل            ثبت قرآن است عزیزان! برگ گُــل را شبـــنم است

غرس نخــــل این بنی آدم ،عجــــــب دارد مزاج             ریشه خشک،شاخه اش سبزو اثمــــارش سم است

خصلت هر فــــرد انسان را ، از ازل بخشیده اند             بهر آن تربیّتـــش، عشق و صفـــــارا مُسَــلّم است

قلب مشحون از مُحبّت،مَوهبتی است بس ارجمند            میطپـد او بهریاران،گـرچه مُهلتش آن یک دم است

خــاطرات زنــــــدگی را ،ثبت اوراقش کــــنــــد             لوح محفوظ و عرش اورا،در حقیقت هــمدم است

مسکنِ آن خــالق است ومـَـــــظهر اعمــا ل مـــا             او جهانِ دیگری است ،هرچند که ابعادش کـم است

انعکاس جمله اوضاع،در اِنقباض است و اِنبساط            اِنقباضش درد و رنج ،و اِنبسا طش، خُــــــّرم است

هردو را وحد ت بُـــــود،در جنب هم دو اِتّــضاد            حِکمتش در سِّراو است،وخوشی دررنج مُدغم است

لیک مِهرت رابخود خواهد،چو مغناطیس عشــق            شَهد گرداند بحــقّ ، آنچــه در انــظارت سـم ا ست

داده حــقّ از نور خود، بر( سیـــفی)نیــکو ســیر            تا ج الدین نام است ورا،کاو این دلم را مَحرَم است

از نشاط عشق او ، این دل زند مــوج هـرطرف             زانکه در قول و عمل ، شخصیّتی بس مُــبرم است

در حیـــــاتش او نخورده،چال و فریبی چاپلــوس             هم نبودش کِبر و نِخـــــوت،گــرچه اِبن آ د م است

صادق اندر هر عمــل،مُحتاط بهر گفتار خـویــش             آن شرافت فـوق هرچه، وز همه چیز اکــرم است

من اورا خواندم پد ر،چون خِصلتش همنوع اوست          در سَخا و جُود بعـُمرش، همچو آن یک حـاتم است

لَن تَنا لُوالبِــرَّحتّی میخواند،او هر صبح و شـــــام            ُتنـــفِــقـُوا از پس بیا ید، تسبیحــا تش هــر دم است

فرقتـــــش کرده مـــرا زار و نحیف،پژمرده حال            زهر هجر در دل چــکید،گــویا فراقش اَرقَــم است

شکّ در این نیست گر بگویم،دل کَفد از هجر یار           بهر یارانِ قــــــدیم ،از دَ یـــر د ون بس سَتــَم است

درد هجران کوفته بر سر،تیغ و تیشه هم زوبیـن             این تن آلام پذیــــــرم را ،از ابـــدچـــه مُــلزم است

دوری از یاران و اقـــــوام ،بُرّنده سوهانی بُــود             بیـوقاران بشنــویـــــــــد!اندیشه هارا مَغــــرم است

فقــد آن گــوهرنــــــداردهیـچ بد یل ایدوســـتان!             او بــــرای هر یکی از ما ،بســـــان مَــعــلََـَــم است

بنگــرید بر حال معـذوران ،که از رنج و وبا ل              دیده کـم نـور،سینه پُردرد سرو قـدّ ش چه خم است

مغزاو ازجوردهر، صیقل شده است چون دُرّناب            ای تو ابن الوقت دونپرور!دان!که عقلش اسلم است

غُربت و حُزن وطن، فرسوده سازد هـــــر کــرا             گر درون سینه هست حُبّ، آن دیارت مُـکَرَّم است

سیفی یی جانان من !هرگز مرنج از این جــها ن            نزد یاران نور چشمی،وشخصیّتت مُفَــــــــخَُم است

کــم مبــادا سایه ات!از دور و بـــوم دوســـــتا ن            تشنگانت را صبوری،حــاجتی ما زان یـــَــــم است

آن مقـــــــــام اُنس تو ،گرویده سازد خـــــلق را             تـو یکی کان حیــایی ،دُرّ حکمــــــــت مُکـــتم است

دوسَتی را کــَی بُود مرز و حدودی ای رفیـــــق!            او بُــــود در هر کجا،چه در عــرب یا عجــم است

مِهر او در سینه افتاد ه است،واین دل در خروش             زانکه باالحقّ او بذاتش،چه فروتن مُســــــــلم است

شکر گویم مر خـُــــــدا را،تا شدم با تو انیــــس             ازخداست بر تو سلامت،این دعا اسم الاعظــم است

این چنین انسان ندارد در جهان،هیچ روز خوش            در حقیقت او سعید و هر نگاهــش خوش فهــم است

عُـمر پُر رنج و ملالت، گرتــــرا شرم آور است            حاکمان گردنــد محکوم ،زانکه عــادل حـَـکـَم است

چه بُود آرمان ما؟ ای سیفی یی شــوریده ســـر!:            عقل درسر،صـُلح در بـر،محو جنگ درعـالم است

دیــده عقـــــم ببیــــند ،راه و رسم کــوی دوست              گــر نبیـــنم کــوی او را،دُ نیـــــا مثا ل عــدم است

دل بخواهد طی کُنـد،آن شاهراه صِدق به عُجــز             محـــو گردد درهــوایش، زانکه فقیر،بل نَیرم است

شُکر ایزد کُن بجان،چون او بدادت دوست خوش            این بذاتش در جهـــــــان،مـوهبت وآن کـــَـرَم است

لِذّ ت اُنس و عواطف، گشت جانشین آن حُـــقود             نه بخـواهـــم سیم  و زر، نه آرزوی درهَـــــم است

چون نهــال زنـــــــدگی، تحــت الّشعاع بس آلام             گــه چـو زعفران زردو گه برگش بسان ُملجم است

تاخت و تاز این وآن برسرنوشت کرده است اثـر            آسمـــانِ بخت ما را بین، تیــــــــره و بی انجُــم است

این نفـــــــاق افگــنده دشمن،در میان قـــوم مــا              بر من این اعمــــــال دشمن،گیچ کننده ومُبـــهم است

نا له ها بشــــــنیده ایم در نیم شب کُنج و کنــا ر             آن بگوش دل رسیده است،صوتـها ش زیر و بم است

رحم در دلها نمانده،شـــفقت و مِهــر نا پد یـــــد             رهبر و بی بخـــردان ،درفکر سیم و یا درهـــم است

بس حـُـقود در سینه ها،جای شرافــت را گرفت              ایدریغــا!اکثــرآ را این مشـــــرب وهــــم اَردم است

ریختنِ این آبرو،از دست ناپــــکان ،چه بـــــَــد             هجرت ازمیهن ،عذاب سخت وچون کوهی َوهم است

ازچه رواین مِلّتم ،دربنـد این خواری شده است ؟            هر چه هست درمملکت، عشــق و ولای مـردُم است

میرودازاین میان هرچیز،بـــــجُزعشق و وفــا              رشتـــهء دوستی اگر بیغــــــش بُود،بس محــکم است

صبر در دلهــا نمانده است،بار یــارب ! مُهلتــی!             تنگدستی سخت فـشارد، لحظه، هــا چون ماتَم است

زنگ دل را توبشُوی!غیرت بده ! ،ثروت مــده!            ثُروت دُنیـــــای دون،بر نزد من چـــــون شلغم است

ما همه درمــــانده و در قــــید آن دیــــو لعـــین              میـرهان ازلُطف خویشت،زانکه دردهاش پیهم است

کــَی کنیم ما در حیات ،آن خدمتی فرعـونـــیان              هستی یی ناچیـزما بهترزا یشان،خوش َافخَــــم است

بین تو! بر جا ست آن حقود امپراطوری هنـوز             در چنین قــــرن نوین،آن رذالـــــتها ش پیــــهم است

آه مظلومان کشـــــور، سر زند فـــــرعــون را               پُر خُروش سیلابوار،و انفـــــــــــاقش چون بَم است

جُرم ما در این نهان است؟ تا کنیم ما اعــتراف               د ید ه دُنــیا چند بار، دشمن چــگــــونه اَخـــَرم است

بین چه حال است دروطن، پرسیده اید ازنزد خود؟        یا که در راءسش نه رهــــــبر،بلکه دانه سلجــم است

مقصد (خشنود )و(سیفی)،احتــرام بر خـلق ماست         زانکه سالهــا مردمـــم ،در چنگ غیر و مُلــجم است

سیفی یی نیکو سِیر !یکـــــــــدم بکُــن یاد مــــرا           گفته هایت چون همیش، بر ذوق ایندل و اَهــــم است

این خطابم برشماست،ای سیفی یی شیرین سُخن!           طرز صُحبتت گرفتــم ،زانـکه حــرفت اَفـــهـم است

از خُدا خواهــــــــم همه انجـام این درد هــای ما            ایوطن! حُبّ تو در دلهــا بســــا ن مــرهـــــــم است

آید آنروزی که آییم گــرد هم ، باهــم شــویــــــم            مُهلت از دربارخالق ،هرچند که باشد بازهم کم است

سخت گفتم ایعزیزان!بهرِ خُـــــــدا عفـوم کُنــید!             ایدریغ!بر حــال ما هر جا فســــــــــون ونَــدَم است

با تضَرُّع از خــــُدا خواهــــــــم ،همه آرمان دِل             فضل حق دانم نوا،همچـــــون نفیـر از اَجــَــم است

(خشنودا!)بس کُن دگر،این گُفته ای پوستکنده را

بحــر دوستی ،پُر از این دُرّ و دوا و مرهم است

مورخه 30-08-2010 م شهر کییف- اوکرائین-

عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی).  

– See more at: http://firozkoh.com/archive/sher/abdul_karim_khoshnood_herawi_kohdestani/0038_31122012_kodestani.htm#.VKB9t2cAKA