آرشیف

برای تمام دلباختگان عشق و مُحبّت که سزاوار هرگونه تلاش،سعی وجانفشانی اند سروده شده است ،اُمید است که حلقه دوستان هرچه فراختر شود.

ســـوز دل باز کــــند ره ، میان مــن و تـــــــــو          عقــــل فرخنده پـــذیرد ، بیــان مـــن و تــــــو

این تـکـلّـُم ،ره صُلــح است و صفا ایجــــــانا!           رشتــه عــهــد ببندیم ،بلِســان مـــن و تــــــــو

بیتــو ،مـن خسـته و زارم و این بخــت نــگــون            گــر نبوده است یکی از ما، زیان مـن و تـــو

بی من ایدوست!نرسی هیچ بآن مقـــصد خویش          زانکه ایجاب کند این، جهــان مـــن و تـــــــو

با مَنــَم،هستی تو هست صفـــــا ای درویـــش!            هر چه خوشی و رفاه هست ، از آن مــن وتـو

تــو نظر سوی من انـــداز ، سکــوتت کافیست           سُخــنِِ چشـــــــم بــــــدانــد روا ن مــن وتــــو

آن سکو تت ، که بُـود مخــزن اســرار مِحَـــن          در حقیقـــــت بوده و هست ، فغـان مـن وتـــو

این چه خوش سلسله ای است،که سویت کَشَدَ م          قُـــوّت مهر و وفا ،عشق نهـــان مــن وتـــــــو

دوستی ازکس مطلب،چونکه خودت دوست نه یی        آنچه هست در بر ما؛قلب و زبــان مــن وتـــــو

این جهان بسته به آن رازونیازهمگی است         گر حقیقت طلبی،فسخ گـمان مــن و تــــو

نظر خالقِ بیچون ،به هرمورو گـیا ه است             آب ِ کــوثر برسانــد و نــــان مــن و تــــو

خــوان یزدان،بوده مشحون زهرقوت وغذا            وزهمان لطف اله است ،پُر دهان مـن وتو

بیشک این هدیه که داده ات،عوض میخواهد           عقل گوید که عوض،شکرزبان مـن وتــو

شکر آن کــــن که ترا هست ،زبان ودهنــی           قلب پُر نور و صفــا ،رسم ونشان من وتو

پیِ آزار کسی،کس نــرود،گر عـــــقل هست          این زبان و دهن ،آن تیر و کمانِ من و تـو

ای پساچین گلســــــتان ادب ،نوحه مــکــُن            مــیوه ازغیب رسد بس، بخـوان مـن و تو

بایعا! امتعه ات کو؟ ببین بیع و شراءاست             وَه چه بازار عجیب است ،مکان مـن و تو

شرح حــــال دلِ هر کس ،خــــدا میدانـــد             لعل و گوهـرچه نهان است،به کان من وتو

 بی مَی ِ عشق ،نتوان روی تو دیدن ،هرگز         ای اخی ! ساقی مجلس ، میهما ن من وتــو

سُخـن حَـــق بُوَدَم،ضامِنِ قِران مــن و تــو            با تضـّرُع خواهم ازحق،که پذیرد سخنـــم

مـوءمنان را اثری هست،از آن نورو صفا           درب رضوان بگشاده ست،رمضان من وتو

دوستی از بهر طلب،کَی بشاءن دل ماست           صاف و بیغش طلبی ،وقت وزمان من وتــو

ای انیس ِ دلِ من! گوش نما !بهر خـدا ی !          سفسطه نیست رفیقا!سخنــــــــانِ مــن وتـــو

همچـو خانی، که جهد ماءزعُمقش در پیش          نکتـــه ام گشته به دل،آب حَیَوانِ مــن و تــو

(خـشنودا! )قلب تو ممــــــلو، زهر زاز و نیـــاز

با مخاطب همه گفتی ،چه جنــا ن از مـن وتـــو.

عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)مقیم شهر کییف-اوکرائین. مورخه 14-08-2010م.