آرشیف

2014-12-29

عبدالکریم خشنود هروی کهدستانی

ایدوستان غــــوری!

ایــدوســتـان غـــوری، نـا لــم بـــســی ز دوری               در بــزم آن عــزیــزان ، خـواهـد دلــم حـضوری !
اسـتـاد ( فضل) و دانــش ، مـعــــذور دار ما را               تـقـلـیــد ز مهــر و عرفان ، باشد بـمـن ضـرور ی
احـساس رنــج و محـنــت ،آنکشـورم بـمن داد                حــرفــی مـربـی دارم، در سـیـنـه طــهــــــــــور ی
افسوس زمـان ما شـد، در عـهـد آن جـوانـــی                (مشعل) کـنــار مــا بـود، اکـنون به بر چه کــوری
زان صـحـبــت مـربـی، نـقـــشـــــی بـدیده دارم                بـیـنـــم جـمـال نـیکــو،در دل بـسی فکـــــــــــو ری
تــا بـه شــود جـهـانـم ،خـود را بتو ر ســــانـم                 در راه پــر خـم و پـیـچ ، یا ربـــنــا ! صبــــــو ری
( خشنود! )، خروشد این دل، اندر تـلاطـم دهر
زآن اشـک و آه ســینه ، بر مرقـــد و قبــوری

قطعه زیر باساس شعر زیبای دوست محترم آقای و ثوق و استاد نهایت گرامی فضل الحق فضل سروده شده است ، خدا کند تا احساس بشر دوستی هر انسان جامعه مارا بیدار سازد:

یــــخ ز ده اسـت

بـیـنـم بـهـر کجــــا در و دیـوار یـــــخ رده است             از دســت آن شــتــا، یــد دلـــــــدار یـــــخ زده اســـت
قـوت نـمـانـده در بر و افسرده گشتـــــــــه ا یم              در خــون طــپــیـده بـیـن، کـه چو گلزار یخ زده است
از شـش جـهـت هـوای گـزنده دمـــــــد بجــا ن              نــقــشــی ز اشــک دیــده بـــرخــسـار ، یخ زده است
اجساد مـردگـان بـیـرون جــســتــه از لحـــــــد              انـــدر کــنـــار دشــنــــــه غــــــــدار یــــــخ زده است
بــر جـسـم پـر فـگـارایـتام ، زخمهـای جنـــگ              هــوش از فــلک پــریـده وطــنـــدار یـــخ زده اســـت
اهــل ســواد و عـلـم و ادب جمله در یخ انــــد              خـور زیــر مـیــغ ، بــمــحــور دوار یـــخ زده اســت
گــویـی فـضـای سـرد فلک گرفت دامن بشـــر              آب بــهــــار عــمـــر بـــجـــــو یـبـار یــخ زده اســـت
روح ازبدن گریخته روان سوی اصل خـویش              جــز او هـمــه بـصـفـحـه روزگــار یــخ زده اســـــت
این عالمیست که موت وحیاتش بحکم اوست              افـسـوس کـه حـلـقـه عـالـم جـانـدار یخ زده اســـــت
فـصـل خـزان او کـه ز زمستان دهـد نویـــــــد             آن شــاخــه بـیـن کـه پـر اثـمــــــار یــخ زده اســـــت
از بــاد صـرصـری کـه زیـانـش بما رسیـــــــد              صنــدوق سـیـم و زر مـع پـولـدار یــخ زده اســـــت
آن ســردی زمـخـت کـــه ز آفـــاق دیـــــده ام              بــس ســنگـلاخ بگـوشـه آبـشار یخ زده اســــــــــت
اقـلــیــم طـبــع هـر یکی ما چو قطب هـاســت             مـوجــود حـیـّه بـیـن کـه در ابـحـار یـخ زده اســــــت
ایـــن حــالـتـیست عجیب که دراطراف کائنات              جــز عـقـل کـل، ایـن هـمـه اسرار یخ زده اســــــت
ایــنــو جــوان بـبـیـن کـه ملّت ضعیف گشـــت             آن صــدر و کــرسـی و در و دربـار یــخ زده اســـت
این خود قیامت است که ز کــردار زشــت مـا             بکـوا و بــســت و حــوزه قــنــد هار یخ زده اســـت
ایـنـهـا هـمـه تـرشح از آن بیتـفـا و تـیــســـت              کـــز آن نــفـــاق مســـجد ضــــّرار یخ زده اســـــت
اتــبــاع بـــیـــنـــوا و یـتـیــمـــان در بـــــــــــدر             دسـت ضـعـیـف ســائـل بـــــازار یــــخ زده اســـــت
کــو! قــال و قـیل و هــلهــله بازار شرقـیـان              نــاگــه فــروش و غـــلـّـه در انـبار یخ زده اســـت
غــفــلـت شــده ، نـصـیحـتی آن ناصح نیــــکو             ســعـــدی گـــذ شــت و پـنـجـه شهکار یخ زده است
رشـک وحـسـد ونـفـرت و بـیـزارگی بـجـاست             مـهــر و صـفــا و لــذت گــفـــــــتـار یـــخ زده اسـت
آن بـیـعـلاج مرض که درمـغــز هریکی است             از غــیــب، طـبـیـب ایــن تــن تـبــد ار یخ زده اسـت
گـم گـشــت عـلاج و حـل هـمه مشکلات مـــا             دانــم کــه شــیــوه هـمــه پــنــــــــدار یخ زده اســت
مـا کـشـتگـان مـحض هـمان دسـت پر جفــــا             از آن سـقــر بـپــرس کـه آن نــار یــخ زده است ؟
بوستان و باغ ما که در آن بـود شـگـوفه ها             بــی بــاغـبـان و گــل بـدیــده حـضّـار یـخ زده اسـت
آن قّــلـه هــای شـامـخ بــــــابـــــا و دامنــش             بــاران و بــرف نــدیــده ، بـی انـبـار یـخ زده اسـت
چــه ظـلمـتـی است کـه بـرسرانسان مارسید             نــا خــورده لـقــمــه نـان ، خوار و باریخ زده است
گـفـتـار بـس مـهـیـب شـنیده و دیدم عــذابهــا             آیــا نــظـــام کـشـور و سـرکـــار یــخ زده اســــــت؟
صـد حـیـف و ایـدریـغ کـه هستـیم اسیرجنگ             صـد هــمچــو مـن و تـو بـخــــروار یــخ زده اســت
آن سـیـنـه هـای خـلـق ستمدیده جای کیست؟            خوش باش اگرچه سر ت بـرسرآن داریخ زده است
عـمـرم گـذشـت و خـدمـت جـانـان نکـرده ام             آز آن هـــری بــپــرس کـه نــمکـسار یخ زده اســت
پـاشـیـد بـزخـم مـن نـمک صـد تن از آن دیار           افـســوس کــه زخـم صـحـنـه پـیـکـار یخ زده اســـت
بـا خـون دل نـویـسـم ازین راز هـای خـویش            نــوک قــلـــم و صـفـحـه اشــعــــار یـخ زده اســـــت
عفت کجا شده است؟ وادب رابگـو کجاست؟           هــردو بــه کــنـــه ســیــنـه افــگـار یــخ زده اســــت
فــردای مـا بـمحـــضـر عـام مـیشــود پــدیــد             امــروز مــا چــو آن دل کـهـســــار یـخ زده اســــت
خــورشـیــد مـعـرفـت کـه ذوّاب آن یـخ است            بــالا مـر حــق زیــر پـرده اسـرار یـخ زده اســـــــت
ایـنـهــا هـمـه نـمـونـه اشکال قهــــر اوست            ای بـیـخـبــر زخــویـش! محک و معیار یخ زده است
درعـصــردیـگـران که جهان عصراتم است            در دور ما ، فـضــا ز تـبـهــکـــار یـخ زده اســــــــت
فـهـم و خـیـال مـردم مـارا چـه گشته است؟            چــون اصـحـاب کـهــف در آن غـــار یــخ زده اسـت؟
آنـچـه کـه یـخ نـمـیـزند آن روح پاک ماست             بــاقــی کـــه هــر چـه هـست بدربار یخ زده اســـــت
الـقـصـه گـویـمت که،زمان و مکــــان مـــا            از دسـت ظــلــم پــنـجـه اشــــرار یــــخ زده اســـــــت
نـالـم چـو نـــی، هـدفـم زان طـنین اوســــت           غــیــرصـدا هــمـه آلــت و افـــزار یــــخ زده اســــــت
(خشنود !) چها کنی تو درین دیر پر فغان !
بس آه و اشک که درشبی تاریخ زده است