آرشیف

ای مــربــی جــای تــو در رشـتــه ایـن جــــان مــا

 درســهــای پـــر زمـهـرت تـقــویـــت ایــمــــان مــا

 آن مـقــامـت نــزد مـا مـنـزلـگـه صدق و صفـاست

 حــرفــــی از اوراق شـفـقـت مـقـدمــه دیــوان مــا

 مـیـکـنـی تــربــیــتـی روح و روان مـــا بـعــشـــق

 هـمـچـنـان عـشـقـی بـرآن خـیـرالـبشـر انسان مـا

 خـلــق گـیـتـی گـشـتـه مـرهـون زحـمـات شـــریف

 در دو عــالـم ای مـعـلـم گـردیـدهــای جـانـان مــا

 مـحــو گـــردد ایــن جـهـالـت از تـن مـازانـکـه تو

 بهر کسب علم وعرفان خود کرده ای قربـان مـا

 چـهــره مـنـحـوس ظـلـمـت دامــن عـــالـم گـرفــت

 همچو شمع سوزی که تا روشن کنی دوران ما

 تــو عـزیــزی نــزد حــق وســرفـراز در دو جهان

 تــو چــه خــورشـیـدی که تابان میکنی کیهان ما

 هـــرچـــه تـجـهـیـز اسـت در عالم بود از برکتـت

 ره گــشــایــی سـوی حـق لـطـفت بود شـــایان ما

کان معنی بوده ای در اصل خـود ای نیـک سـیـر

 هــم تـــو بـــاشــی آن دوای درد بــیـــدرمـان مــا

 مــیـشـنـاسـانـی بــه مـا تـو آ ن صـراط الـمستقیم

در مــدارس و مـکـاتــب قــــــــاری قــــــرآن مـــا

 ایـنـچـنـیـن تـوظـیـف گــشـتـی تـا کـنـی عقلم سلیم

 مـیـرهـانـی تـو بـحکـمـت از همین شـیـطـــان مـا

 اشکـهـایـت هـمـچـو شـمع ریـزد چـو آتش در تن

 اسـت مـشـعـل نـورانی ای تو اندرین زنــدان مــا

 مـیـزدایـی زنـگ غـفـلـت از سـلـول قـلـب و جــان

 مـیـدهـی صـیـقـل تـو هـوشـم گـوهـر ایـن کـان ما

 هـــرچـــه تــوصـیـفـت نـمـایــم مـن نـبـاشـد بــــس

 که آن چون تو مولایی حقیقی بنده ای یزدان ما

 خــالـقــت بــادا مـحــافــظ از شگــونـی هـای دهر

 در قــیــامـت نـزد حـق هـسـت ایـن دعـابرهان ما

 مـن چـه (خـشـنـودم) ز استادان پر فن و کمال

 بـار یـارب رحـمـتــی از جــانــب سـبــحــــــان مـا