آرشیف

همچومادربجهان هیچ کسِ نیست عزیز
نتوان یافت چنین همدم وغمخوار ترین

همه جاسینۀ بُلبُل شده صد پاره زخـــــار
من به فرخار ندیدم گُلِ بی خارتریــــــــن

طبعِ استادِ سخن گشته چه خوب بازروان
که سروده غزلِ نابِ دل آزار تریـــــــــــــن

نتوان یافت به دیوانِ بزرگان حرفــــــــش
زین سبب طرزِ کلامش شده سرشارترین

مفروش نُقل ونباتِ دهنـــــت را ارزان
سینه بریان منما مُرغِ گرفتارتریــــــن

سرِتسلیم مگذاربرسرِ هربسترِغــــــم
که مبادا شوي افسرده وبیمارتریــــــن

دردیارِ دلِ فرزانۀ شرین سخنـــــــــان
نتوان یافت چنین دُرِ گُهربارتریــــــــن

مکن ازبهرِخدافکرِدلم راغمگیــــــــن
که ندیدم بجهان همچوتو هوشیارتریـن

ای که بردرد وغمت چاره ودرمان طلــبی
کی شود دردِ جهانم به تو دشوارتریــــن

گهه به نعل میزني وگاه، به میخِ دیگري
کس نباشد بجهان مثلِ تومکارتریــــن