ای ز وجودِ اقدست ، عالم کون مُشک بو
رایحۀ وجودِ تو ، کوچه به کوچه ، کو به کو
قرصِ رُخِ منیر تو ، شعشعه در جهان فگند 
پیشِ شعاعِ نور تو ، کس نه نشسته روبرو
وصفِ جمالِ احسَنَت ، کرده خدا به والضحی
قصۀ زلفِ عنبرت ، شانه بگفته مو به مو
پرتو عدل و دادِ تو ، کرده جهانی مُستَنیر
ای که ز فیضِ مقدمت ، عالَمی گشته سرخ رو
پایۀ شأن و شوکتت ، رفته به اوجِ کهکشان
یافت جهان ز مقدمت ، زینت و زیب و رنگ و بو
کرده خدا خود آشکار ، نسبتِ ذاتِ پاکِ تو
عکس رُخِ جمالِ تو ، کرده جهانی خوب رو
صولَتِ دینِ پاکِ تو ، گشته دلیلِ عدل و داد
ورنه نبود در جهان ، امن و امان و آبرو
خُلقِ عظیم تو ، ببین وصف نموده ذوالجلال
نوکری در ترا ، کرده ملائک آرزو
رحمت و عدل و داد را ، دینِ تو کرد استوار
حلِ نزاع و جنگ را ، حُکم شده به گفتگو
این چه بیانِ دُر فشان ، کز دو لبِ تو شد عیان
علم اگر به چین بُوَد ، پیشه کنید جستجو
باد نثار راهِ تو ، جانِ هزار همچو من
کاش به خونِ خود کنم ، از رهِ صدق من وضو

 

سید محمد نادر خرم 
اسلو – ناروی