آرشیف

میگویند : عمرانسانهای خوب کوتاه وعمر انسانهای بد دراز است ، سخن ازاستاد پژوهش ؛ استاد ادبیات، آموزگاردلسوز وشخصیت اجتماعی با اندیشه وتفکر انسانی است که چندی پیش ، ناباورانه به دیار ابدی شتافت . استاد بیش ازآن که برای مردم قابل درک باشد برای شاگردانش قابل درک است . دررفتار وبرخوردهای اجتماعی وی زیبای وظرافت های وجود داشت که برای همگی به خصوص برای شاگردانش یگ الگوی رفتاری بود.
با همه برخورد انسان دوستانه ومحترمانه داشت .شاید کسانی بودند که هزاران توهین به استاد روا داشتند ، اما او به جزمحبت وعشق چیزی دیگری برای آنها اهدا نمیکرد. این را میتوان ازبرخورد انسانی وی با شاگردان مکتب نتیجه گرفت .
حضرت علی"ع" درنامه به مالک اشتر ؛ ولی بصره می نویسد :مالک با مردم خوش رفتاری کن ؛زیرا با آنها دردو چیزبا تومشترک اند : دردینداری وانسانیت ، این نامه یگ توصیه انسانی است برای تمام کسانی که میخواهند حکومت کنند واموراجتماعی را اداره نمایند . یکی ازکسانی که این پیام زیبای بزرگ مرد تاریخ انسانیت را عملی می نمود استادپژوهش بود . درصورتی که متاسفانه امروز هرکس که به چوکی قدرت واقتدار اجتماعی وسیاسی تکیه می نماید هدف عمده اش سرکوبی وتضعیف منتقدانش است . اما این اندیشه پلید درفرهنگ زندگی اجتماعی وسیاسی استاد جایی نداشت.
دوران زندگی استاد پژوهش به دوبخش تقسیم میشود که بخش عمده زندگی خویش را به عنوان یگ معلم سپری کرد . تمام عمرپربار واهمیت خویش را برای بارور نمودن درخت نوپای معارف صرف نمود ولحظه یی ازاین شغل مقدس دست نکشید .تلاش وی برای معارف صادقانه بود وهیچ گاه برای کسی منت نمی گذاشت که یگ معلم است ؛ بل همواره معلم بودن را برای خود یگ مسوولیت انسانی و وجدانی می دانست . براساس گفته های خودش ، شیرین ترین دوران زندگی اش زمان های بوده که همراه شاگردان خود درصنف درس به بحث وگفت وگو سپری کرده . هرکسی می توانست درادبستان استاد قدم بزند وازاندوخته های علمی وادبی وی بهره های زیادی درزندگی نصیب شود. 
آنهای که درمحضرحکیمانه وعارفانه استاد چند صباحی سپری نموده به طورکامل درک میکنند که شیرین ترین لحظه های دوران زندگی شان ، همان زمانی بوده که درادبستان معطر ، عاشقانه ودوستانه استاد پژوهش حضورداشته اند . به خصوص آنهای که افتخار شاگردی وی را داشته هروقت به یاد استاد می افتد اشک جدای ازچشمان شان جاری میشود . چیزی که درابستان استاد به فراوانی یافت میشد صداقت ، مهربانی ، دلسوزی ، وطن پرستی ، تحمل وبردباری ، احترام، خوش رفتاری وانسان دوستی بود.
وچیزی که درادبستان استاد پیدا نمی شد خشونت، خودخواهی ، خیانت ، دورنگی وبرخوردهای دوگانه غیرانسانی بود . اوبه معنای واقعی استاد بود. تلاش های شبانه روزی وخستگی نا پذیر استاد وهمکاران وی بودکه امروزما شاهد ورود تعداد زیادی ازدانشجویان فعال ، توانمند ودلسوز دردانشگاه های کشورهستیم . بهترین سرمایه برای مردم ، تحصیل کردگان ودانشجویان است . به همان اندازه که قشر دانشجوو تحصیل کرده رشد نماید به همان اندازه جامعه ازچنگال خرافه ها وپلیدی ها رها میشود . بدون شک سهم فعال وتلاش های پیگیر استادپژوهش دراین راستا برای هیچ کسی قابل چشم پوشی نیست وبرای مردم لعل وسرجنگل واجب است که یاد وخاطره استاد؛ "پدرمعارف" لعل وسرجنگل را گرامی وزنده نگه دارند .

درطول دوران زندگی اش تمام وقت وتلاش خود را به ارتقای معارف وتربیت فرزندان کشوراختصاص داد. استاد محصول هیچ حزب وجریان سیاسی نبود . رفتار اجتماعی وی برای ما بیانگر این موضوع است .وی خودرا متعلق به هیچ جریان ویافرد سیاسی نمی دانست . شخصیت استاد فراتر ازیگ حزب وجریان سیاسی بود. به گفته شهید بلخی:"عزم من درقالب مذهب نگنجد ای رفیق / مسلک پاگ صراط المستقیم است آئین من " هرکسی که بخواهد استاد را منحصر به فلان گروه سیاسی وشخصیت سیاسی نماید به آرمانهای انسانی وی خیانت نموده است ؛ زیرا رفتار او با همه هیچ گاهی دوگانه وبا انگیزه های حزبی نبود ؛ بل برای وی انسان بودن اهمیت زیادی داشت.
بخش دوم زندگی استادپژوهش دورانی است بسیارکوتاه که درولسوالی لعل وسرجنگل به عنوان ولسوال ایفای وظیفه نمود . دورانی که برای مردم روزنه امیدی پیدا شده بود . اما متاسفانه استاد دراثر یگ حادثه دلخراش ازمیان ما رفت وما را دربیابان تنهایی دلواپس ادبستان انسانی خود قرارداد. 
یادم است روزی را که شاگردان مکاتب ، پیکر استاد را برشانه های خود با چشم های اشک آلود ازمیدان هوای لعل به سمت لیسه امام علی که درفضایش صدای انسانی وصادقانه استاد طنین انداز بود ، حمل نمودند وبه هزاران انسانی دیگر که درتشیع پاک ومطهر او شرکت کرده بودند اجازه حمل پیکر استاد را ندادند . تا کنون هیچ مراسمی مثل مراسم تشیع استاد درلعل وسرجنگل خودجوش واخلاصمندانه برگزار نشده بود مردم لعل سرجنگل که شریف ترین وقدردان ترین مردم اند درواقع به استاپژوهش ادای احترام نمودند واشک ریختند .
رازاینگونه ابراز محبت درصداقت وخدمات طولانی مدت استاد برای مردم لعل وسرجنگل بود .یادش گرامی وراهش پررهروباد.

ازطریق هفته نامه "راه مدنیت " نشروپخش شدند.