آرشیف

زنان از شر خشونت به کجا پناه ببرند؟

پدیده بنام خشونت علیه زنان  قرن های متمادی است ، که در جامعه، فرهنگ ، خوی و خصلت مردان وزنان افغانستان ریشه دارد واین پدیده با پاس کردن قانون محو خشونت علیه زنان ، توشیح ریاست جمهوری ، جمهوری اسلامی افغانستان(1) و وچاپ جزوه و بر گزاری محافل ملی وبین المللی رفع نمی شود ؛ گرچند این مواردنیز لازم است وباید هر ساله به ایجاد جلسات، محافل وتجلیل در سطح ملی وبین المللی  از روز جهانی زن ، به موضوع محو خشونت علیه زنان ودختران پرداخت.
ده سال شعارتساوی جنسیت ، جندر  و دموکراسی از یک سو و کار روی  مبانی (قانون) ، تسوید، پاس کردن  قانون و حمایت جامعه جهانی از سوی دیگر هیچ کدام چنان چه امید می رفت مثمر ثمر واقع نشد وبه گواه ارقام و آمار منتشره از سوی نهاد های ملی وبین المللی وجامعه مدنی در طی چند سال آخر، این آماردرمقایسه به سنوات گذشته افزایش قابل توجهی را نشان می دهند.
آخرین آمار که از سوی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستا ن که یک نهاد ملی معتبر (با معیار های بین المللی است) که همزمان با نزدیک شدن بیست‌و‌پنجم نوامبر، روز جهانی محو خشونت‌ علیه زنان اعلان گردید نشان می دهد، که در سال های آخر ارقام وانواع خشونت رو به ازدیاد بوده است وبیشترین عامل رشد وبالا رفتن خشونت علیه زنان عدم اجرای قانون بوده است. رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان خانم سیماسمر  تاکید می کند:"عوامل گسترش خشونت علیه زنان در کشور پیروی از فرهنگ معافیت و عدم مداخله نهادهای قضایی در میان خانواده‌هایی که در آن از وجود خشونت گزارش می‌شود." (2)
داکتر سیماسمر رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان گفته است : "امسال در شش‌ماه اول که گزارش آن را قبلا نشر کردیم، 2433 قضیه در کمیسیون ثبت شده که نسبت به سال‌های گذشته افزایش را نشان می‌دهد و…" متاسفانه این آما روارقام نهایی نیست ودرهمین گزارش داکتر سمر می افزاید:" این آمار ثبت‌شده در کمیسیون است و به این مفهوم نیست که خشونت در افغانستان کم یا زیاد شده است، اما خشونت شاید بیشتر از این باشد که در کمیسیون ثبت شده است.» (2)
ثریا صبحرنگ، عضو این کمیسیون گفته است که در شش ماه نخست امسال ۲۴۳۳ مورد خشونت علیه زنان در سراسر افغانستان ثبت شده است. به گفته او، این در حالی است که آمار کل خشونتها علیه زنان در سال گذشته خورشیدی به ۲۷۲۵ مورد رسیده بوده است.(3)
همچنین درگزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان آمده است:" از آغاز کار کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، به‌عنوان یک نهاد ملی، تاکنون به تعداد 39532 مورد خشونت علیه زنان از طریق دفاتر مختلف کمیسیون ثبت شده است. از جمله موارد خشونت علیه زنان، 12476 مورد خشونت فزیکی، 3358 خشونت جنسی، 9429 مورد خشونت روانی و لفظی، 5978 مورد خشونت اقتصادی و همچنین 7292 مورد سایر خشونت‌ها را شامل می‌شود." بنا به  بتاکید گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان انواع این  خشونت علیه زنان ازاین قرار است: "خودسوزی‌ها، طلاق، خودکشی، گدایی، رو آوردن به فحشا، فرار از منزل، شکستگی اعضای بدن، اعتیاد به مواد مخدر، جراحت برداشتن و مبتلا شدن به بیماری ایدز از جمله پیامدهای اعمال خشونت‌ علیه زنان می‌باشد." (2) در گزارش منتشر شده از سوی کمیسیون مستقل حقو ق بشر افغانستان ازاین عوامل به عنوان  عوامل خشونت یاد شده است:
1- "فرهنگ معافیت و عدم مداخله نهادهای قضایی در میان خانواده‌هایی که در آن از وجود خشونت گزارش می‌شود."(2)
2- "مساله دیگر کاهش فقر است که این مساله خیلی جدی است. زمانی‌که فقر کاهش پیدا بکند، خشونت هم کم می‌شود.»(2)
3- بی سوادی وعدم آگاهی :"خشونت‌های فزیکی و لفظی در فامیل‌هایی که تحصیل کرده یا زن و شوهری که درس خوانده، نسبت به فامیل‌های تحصیل نکرده کمتر می‌بینید."(2)
در گزراش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان برای حل این معضل به این موارد تاکید شده است:
1- "آگاهی‌دهی و تعلیم و تربیه در میان جامعه افغانستان ".(2)
2- "کاهش فقر" .(3)
3- مداخله نهادهای قضایی در میان خانواده‌ها وخاتمه دادن به فرهنگ معافیت  [در موارد خشونت علیه زنان]. "(2)
خشونت های اعمال شده علیه زنان و دختران برای آنها پیامدهای بدی هم داشته است. شمار زیادی از زنان و قربانیان خشونت به خودسوزی، فرار از منزل، طلاق، فحشا و اعتیاد رو آورده یا مبتلا به بیماریهای روانی شده اند.
بد بختانه گزارش فوق خبر از آما ربالای این نوع خشونت ها درکلان شهرها وشهرهای  که دارای تشکیلات اداری درجه یک می باشند ، می دهند واز سوی نیز در آن شهر ها نهاد های جامعه مدنی نسبت به ولایات درجه دوم وسوم فعال تر می باشند واز طرفی دیگر  نیز در آن شهر ها  میزان دسترسی مردم به تعلیم وتربیه وامکانات  رفاهی بهتر بوده  است. اما با زهم میزان خشونت دراین ولایات بیشتر است "کمیسیون حقوق بشر افغانستان گفته که شهرهای کابل، مزار شریف، هرات، ننگرهار و فاریاب از مناطقی هستند که بیشتر موارد ثبت شده خشونت با زنان در آن ثبت شده است."(3)
آن چه تاکنون در مورد محو خشونت علیه زنان صورت گرفته است، نتیجه این بوده است، که خشونت علیه زنان حد اقل کاهش را نشان نمی دهد، گرچند این قلم منکر بسیاری از دستاورد هانیست . اما سوال اساسی اینجاست که تا خاتمه دادن به  فرهنگ معافیت از قانون  ودر صد رشد وتوسعه سواد (تعلیم وتربیه) به سطح معقول وقابل قبول و بهبود اقتصادی کشور جنگ زده وبماتم نشسته افغانستان که قریب چهار دهه جنگ را سپری نموده است" زنان افغانستان از شر این همه خشونت به کجا پناه ببرند؟"
 
پایان
 
 
پاورقی ها:

(1) توشیح فرمان ریاست جمهوری اسلامی افغانستان درباره محو خشونت علیه زنان ، مورخ 29سرطان 1388؛
(2) روز نامه هشت صبح 30عقرب 1390تحت عنوان" موارد خشونت‌ علیه زنان افزایش یافته است".
(3) ویبسایت بی بی سی 20 نوامبر 2011 – 29 آبان 1390 تحت عنوان"کمیسیون حقوق بشر افغانستان از افزایش خشونت علیه زنان خبر داد"