آرشیف

تار طنبور، زشرائین کرخت تن افسرد ه من
نغمهء عشق وطن ، می خواند
                                بنوازش ،که هنوز:
فاخته،در شاخ درختان بلند
طوق ،آویخته به گردن 
همه را می داند
گوش کن ،در دل شب 
نغمه ای کو کو کو…؟
**
دوری ،از صحن چمن ، دشوار است
یادم آمد، زشب تیره و تار
      که قناری میخواند 
             آه ! از کنج قفس
                   آه ! از کنج قفس…
**
دست صیاد ، به گردن آویز
گردنش را ، بشکن
بشکن ،تاکه قناری برهد
باز آید به چمن.
**
باز خورشید ، مرا میخواند 
از شعاع نوری ، به دلم می خندد
به افق ، می نگرم 
تا، که همسایه ای خوشید شوم
می زنم پرسه ، به آن سوی افق
لحظه ای، لختی ،در آن می مانم
صد ترانه ،ز افق می خوانم
اسب امید در آن میرانم
آری ،آری ،شاید 
برسم تا به افق
افق سبزه و شادی و امید.

سید محــــمـــــد نبی عند لیب علوی مقیم ایران
31/6/1391