X

آرشیف

کـتــاب گــُـنـــده بــرفـــی *1

نـخـوا نــی تـا کـتــا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی
نـد ا نـی فصــل و با ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

به مــیــد ا ن رقـا بــت مـی شـوی مـا ت 
نـــد ا ری گـر جـوا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

تـــمـــا م خــا طـــــرا ت کـــــود کــی را 
بـیـا ن د ا رد جـنــا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

کـســی کــا و مــحـــرم ا ســـرا ر نـبــود 
چـه مـیـد ا نـد حـسـا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

چـو بــر یــا د آ یــــد م ا یــا م طـــفــلـــی 
شـوم هـــرد م خــرا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

هـمـیـن ا کـنـون که موی من سـفـیـد ا ســت 
به ســر د ا رم شـبـا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

تــمـــا م رمـــز و را ز بــــر ف بــــا ز ی
نـهــا ن ا نــد ر نـقــا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

هـــمـــه ســــر یـا لـهـــا ی عصـر حـا ضــر 
نـــد ا ر د آ ب و تا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

د ل مـجــذ و ب مـن هــر لــحـظـه نا لــــد 
بـه آ هـــنــگ شــتـا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

کــــتــا ب خــا طــــرا ت مـــا ، مــــز یـــن 
رقــــم بـر پـیـچ و تا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

به جا ی ا شــک حـســرت هــسـت جا ری 
ز چـشـمـا نـم خـضـا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

به فـضــل لا یــزا لـــت ا ی خــد ا و نـــد 
عـطـا یـم کـن ثـو ا ب گــُـنـــد ه بــر فـــی

 

 

اوسـتـا د فــضــل ا لـحـق فــضــــل
چــغــچـــرا ن د یـا ر فـیـــروزکـوه غــو رپانزدهـــم د لــوسـال 1392 هـجـری شـمـســی

 

*1 اصطلاح عامیانه که درمیان اطفال قدیم مروج بود که اطفال مقدار ازبرف را به دستان خود خوب محکم می فشـردند وبصورت مدور به اندازه یک سیب کلان ویا یک انار متوسط وگاه گاه در میان آن مقداری از ریگ های کوجک ویا کلوخ را نیز میگذاشتند وخوب محکم فشار میدادند تا خوب سخت می شد ومقاومت کامل پیدانماید وسپس انرا در بازیهای طفلانه ، نوجوانان وحتی جوانان پخته سال بکار می بردند ویکدیگر را میزدند ومی گریختند وچند طفل یک طرف وچند طفل دیگر به جانب مقابل به صورت گروپ های منظم روبروی هم قرار میگرفتند و وگاه گاه بر سروصورت خویش تکه های سیاه را می بندند وبه اصطلاح نقاب می پوشند تا شناخته نشوند وبا شـور وشوق فراوان بازی گـنـده برفی زد ن را ادامه میدادند تا جانب مقابل (گروپ مقابل ) مغلوب شـدی و سپس این گروپ مغلوب امان طلب کردی و تسلیم گروپ غالب شـدی . خواهی ونخواهی درین جریان سروصورت بازی کنان اسیب می دید ولی هرگز بازی به خشونت نمی گرایید که این امر بیان گراخلاص وارادت مردم به قوانین ومقرارت بازیهـا و سـرگرمی های بسیار دوستانۀ مردمی بود …
و این هــم یـک دوبـیـتــی تازه به منـظـور سـرگرمی تان:

خوشـا شــور و نشـاط گـنــده بـرفــی
به ذ هــنــم خـا طــرات گـنــده بـرفــی

 

مـُـحـبــت ا ز صـفـا یـش نــور بـا را ن 
چه بـنـویـســـم صفـا ت گـنــده بـرفــی

یاد داشــت: هـر چـنــد مـیــد ا نـم ایـن سـروده شاعرانه وما هــرانه نیـسـت ولـی اطـمـیـنـا ن دارم بر مزاج کودکان ونوجوانان وحتی جوانان برابر هســت و قلـوب رنجـور هـمـو طـنـان مـا را اقـلا برای چـنـد دقیـیقه محـدود سـرگرم می سازد و رنج ها ودرد های پی درپی را برای مدت بسیارکم فراموش میکنند و به اصطلاح دم ایـشانرا غلط می سازد. واگـراحیانا این کار را هم کرده نتوانسـت از همه بزرگان به نسبت ضیاع وقت شان مخلصانه معذرت می خواهـــم تا به بزرگواری شانرا مرا ببخـشـنــد .

با عرض احترام.

 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.