آرشیف

نمیدانم چرا کلک قضا در دفتر مشیت تقدیر غور را با چنین سیه روزی رقم زده است؟ نمیدانم چرا غور وغوریان را با مصائب و تنگدستی ها هم آغوش ساخته اند؟ وچرا مردمان این سر زمین مصیبت آشنا در تمام عرصه ها به محرومیت کشانیده میشوند؟ونمیدانم چه انتقام را از غور وغوری ها میگیرند؟

 مگر میدانید ولایت غور تنها ولایتی است که تا هنوز لیسۀ دخترانه دران در حد فراغت از صنف دوازده ارتقاء نیافته است؟ مگر میدانید محصلین ومتعلمین ولایت غور از تمام بورس های تحصلی محروم اند؟مگر میدانید نسبت نبود ابزار وسائل درسی از تمام مکاتب ولایت غور یک فرد هم در سال تعلیمی جدید به مراکز تحصیلی عالی باخصوصیت انتفاعی وکیفیت عالی چون طب، انجینری ،حقوق و غیره راه نیافته اند.

همه کسانیکه کامیاب شده اندعمدتا به فاکولته های تعلیم وتربیه وعلوم اجتماعی ومؤسسات عادی است وبس.مگر فرزندان غور استعداد ندارند؟این تازه ترین دور محرومیت است که بر چسپ بی استعدادی به غوری ها زده میشود .بلی بیاد دارم که در سال 1352 خورشیدی  اول نمره های تمام صنوف دارالمعلمین هرات از غور بودند ،اما امروز که در غور نه مکتب است نه وسائل کافی مطابق شرائط روز مقصر فرزندان و شاگردان غور اند.شاگردان غور مکلف اند تا با کسانی برقابت بپردازند، که همه ابزار درسی از قبیل کمپیوتر ِلابراتوار کورس های گوناگون زبان وعلوم مختلف بدسترس شان قرار دارد وهیچ محدودیت برای کسب تحصل برای شان وجود ندارد باید نمرات شاگردان غور که از همه امکانات محروم اند با شهر های دیگر برابری کند.طبیعی است که نمره شاگرد غور به مقایسه نمرات شاگردان شهر های دیگر که همه امکانات بدسترس شان است پایانتر است. ولی مقصر کسیست که تناسب وتوازن را در توزیع امکانات در نظر نگرفته وبا بی کفایتی ظلم را در حق غور وغوریان روا داشته. هیچنوع توازن در توزیع امکانات درارتباط به ولایت غور وجود ندارد.از جملۀ إعمار هزار باب مکتب که در پلان وزیر معارف است نام ولایت غور در لست هم قرار ندارد وبه همین ترتیب همه وزارتخانه ها.

.اما در عرصه سائر  نیاز مندی ها..ولایت غور یگانه ولایتی است که حتی یک متر سرک پخته ندارد. وحتی در بین شهر عبور ومرور وسائل نقلیه خالی از تکلیف نیست.ولایت غور ولایتی است که دریا های مرغاب ،هریرود وچند رود دیگر ازبین آن میگذرد، اما هر گز پلان برای بستن بند آب در غور بدست عمل سپرده نشده .در تمام پروژه های انکشافی کار مسئولین بخصوص وزراء در حد سروی وپلان گذاری است وبس.

ولایت غور یگانه ولایتی است یک داکتر زنانه در شفاخانه های از غور وجود ندارد ودر تمام مراکز صحی آن پنج عراده امبولانس برای انتقال مریض ها وجود ندارد. خلاصه ولایت غور در موج نا گواری ها ومحرومیت ها دست وپا میزند وهیچ فریاد رسی نیست که که به ندای ساکنان این سر زمین گوش دهد .مسئو لین در توزیع امکانات هرگز توازن، تناسب وتعادل را در نظر نگرفته اند .اینک فریاد ضمیرم را بخاطر به تصویر کشیدن غور در قالب نظم تقدیم حضور خوانندگان محترم مینمایم.
 

در چه حال اند غوریان؟ 
در فــــرامـوشــــی سـپــردنـد غـور را        آن دیــــار بـا صفــــائـی {ســـــور} را

بــاز گــویـم عــــرض حالش بـر شمــا        مــحــو گشــــتـه زان تــمـــدن رد پــــا

آنکــه میـنوشــت ســـر نـوشت روزگار       حــال بـاشــد بــی ســرو سامان به کـار

آنکـــه میداد عظمـت وشاهـی به خـلق       حــال باشــــد، بــی پـنــاه ونـــان ودلـق

زان نشــــان فـخــــر تــاریـــخ وطـــن        از وجـــودش نیست چیــزی جــز سـخـن

بـــر{ زبـانـی} افـتـخـــاری گـــر کنـند       از{کــــرورش} اســــتــنـاد ســــر کـنـنـد

دربیـــان هــویـت تـــاریــخ خــویـش        حـــرف غــور وحـرف مـردانش به پیش

آبــداتـش،جـــزء فـــرهـنگ جهــــان        واژه گـانـش فـخــــر آن، افـغـــانـســــتان

گــر به {مینیائی} بجــامش بــنگری         مشــعــلان،دارنــد بـــه آنجــــا ســــروری

عـشـق را سنــبل بـود در آن وطـــن        از ســیــامـویـش هـــزار است در ســخـن

آن رواج او بـــه عــالـــم زنــده بــاد        خـــادمـــان را تـــاج کـــردی،إعــتـــمــاد

بــر فـــراز قـــلــــه هــای افــتخـــــار       نــــــام او بــاشــــد، نـشــــان یــــاد گـــار

لیک حــالا،خـاکـدان ویــــران شــــده       بـــاشـــــگاه فـــقــــر ایـن دوران شـــــــده

قــــر نهـــای از نظــــر افتــاده اسـت       نســل هـا بــرخــاک وخــون پرورده اسـت

در ســکون مــــرگبـــــار زنـده اسـت       ژنـده پوشــانـش بــه هــر کس بنده اسـت

آنکــه اجــدادش به شاهی کرد ســـر       چـون غـلامـی، جـائـی او بــاشـــد بـــه در

خشک در لب کی ، گلونش تر شود؟       آن شــبانـش! کــی بــه نـوری سـر شـود؟

خـوان تهــی است، از همه نعمات آن       درد را مـــرحــم کجـــا بــاشـــــد بــــــدان

ارتـــــبــاط در مـــیــــان خـــــلـق آن        بــــر طبیعـت بســــته بـاشـــد هـمـــچــنان

بـی نصیب است از تـجــدد، آنـدیـــار       مـثـل خـس بــاشـــد بــه هــر سـودر فــرار

وارثــان عــلم وفضــل،در کـوهسـار        بـــا تحــجــر، خشــک دارنـــد، روزگــــار

در هـــزار است دردمنـد ومسـتمنــد        محـــکوم مـــرگ وحــیـــات پـــر گـــــزنــد

رهبـــران را کـی، نظـــر آنجــا بود ؟       کـــان ولائــــی ،از هـمـــیـن آبـــــاء بـــود

گـــر کــننـد تقســیم نعمـــات وطــن         تــو بگـوئــــی غـــور بــاشــــد أهـــرمـن!

کـی؟ بــوده فــــرد میــان رهبــران         کــو کنــد إحســاس ایــن فــــرض أعیـــان

انـبـوه خـلق درانـجـــا زنــده است         آن رعـــــایــا حـــاکــمــــان را، بنـــده است

پـاک بــازند، در رهـی حفظ وطـن         کــی شــــدنـد؟ بــــر حکـــم دیگــر راهــزن

هـمچـو دل درسیـــنۀ  افغـانســتان        بـسـمــــل بـــا خـــون تـپـیــده در نــهــــــان

حــق داریسـت،مثــل فـــرزنــد پـــدر       بــا تــو گــویـــم هـــر کــی هستی راهـــبر

کـــرده ام تصـویــر، اوضـــاع دیــار      دســـتی کــمـک از تــو دارنـــد انـتـظـــــار

دکتور نصیر: ندا   اسن آلمان
4  فبـــــروری     2007