آرشیف

 جهان زیباست بشرطیکه محیط سالم برای زندگی انسانها باشد، اگر این محیط آلوده گردد دیگر زندگی آلوده است وزیست هم نا ممکن. زیستن باید سالم باشد تا معنی واقعی آن در آینه پر نشاط زندگی تجلی یابد اما دریغ که عصر فعلی فضای محیط را برای زیست ضیق وحتی نا ممکن ساخته است.  شما در هر کجا دنیا که مشاهده کنید بزرگترین مشکل مشکل محیط زیست است اما از آنجائیکه افغانستان کشور غیر قابل مقایسه با سائر دنیاست لذا از تبصره روی مشکلات جهانی میگذاریم وصرف توجه خودرا به محیط زیست در کابل و شهر های افغانستان وبخصوص ولایت غور ومر کز آن چغچران متمرکز میسازیم ومی بینیم که وضعیت زیست در پایتخت ودر شهریکه ما زندگی مکینیم چگونه است.

دوستان عزیز شما شنیدید که وزیر صحت عامه کشور طی سخنرانی خود بمناسبت روز جهانی محیط زیست گفت در کابل پایتخت سالا نه بیش از 3600 تن در اثر آلودگی هوا وخرابی محیط زیست جانهای خودرا از دست میدهند شما خوب فکر کنید آلودگی که خطر ناک تر از سر طان وایدز است.مریضیکه تداوی آن نه متخصص طب میخواهد ونه سامان آلات پیشرفته، صرف ایمان بخدا واحساس مسئولیت در برابر مردم وحفظ نظافت شخصی به انسان توفیق توفیق خواهد داد تا جلو این امراض ناشی از کثافات را بگیریم.

خداوند ج فرموده است خداوند پاکان را دوست دارد وهم حدیث شریف است که طهارت ونظافت جزء ایمان است.این حکم متوجه همه انسانهاست چه رعیت وچه حکومت چه موتر دار وچه پیاده گرد.کسانیکه بخدا عقیده داشته باشند بخاطر نزدیکی بخدا محیط زندگی خود ودیگران را پاک نگهمیدارند.واگر عالم دین هم باشد با کثافات وآلودگی ونسوار وغیره سر کار داشته باشد محبوب ودوست خدا نیست.بیائید هم خدارا راضی بسازیم وهم مردم را واین کار چطور ممکن است؟

شما وضعیت نا بسامان کابل را مشاهده کنید علت این همه آلودگی چه هست؟ علت اصلی این است که هیچ انسان به انسان دیگر ارزش انسانیت قائل نیست وهر کس میکویشد کثافت های خانه خودرا در کنار خانه دیگری انبار سازد وگو اینکه مردم دیگر مزدور ویا مخلوق وی اند. اگر افراد یک جامعه احساس مسئولیت نکنند هیچ حکومت قادر به عرضه خدمت شایسته نخواهد بود.در تمام کشور ها هر فرد مسئول است تا کثافات خودرا پاک ودر محل مخصوص نگهداری نماید تا مسئولین پاک کاری بیایند وانتقال دهند، اما در کابل چنین نیست هر کس هر طرف چه در خشکه چه در جوئی وچه در دریا همه کثافات را رها میسازد ومیگوید دولت پاک کند .اینطور نیست که دولت از همه جا پاک میکند دولت فقط از محل مشخص کثافات را انتقال میدهد.با وجود آمدن حکومت نو وسرازیر شدن خارجی ها وآمدن سیستم نو ده ها شرکت پاک کاری آمدند وبا شاروالی کابل قرار داد بستند تا شهر را پاک کنند، اما باز هم شرائط هر روز بد تر میشود علت این است که مردم مصرف چتل سازی شهر خود اند نه پاکسازی. نمیشود مردم پاش دهند ودولت جمع کند این کار مشکل است. مردم ما بسیار تنبل وخیرات خور شده اند فریاد میکشند دولت بیاد سیل را از بالای زمین وخانه ما بگرداند از برای خدا شما چه میکنید؟

اینکه در کشور ما قانون عملی نمشود شکی وجود ندارد در تما عرصه ها قانون پایمال است وحتی در بخش محیط زیست.حال اگر قانون نیست اخلاق هم میبود مشکل حل بود متأسفانه هموطنان ما این نعمت را نیز در حال از دست دادن هستند ورنه هیچ وجدان بیدار واخلاق اجتماعی به انسان اجازه نمیدهد تا به برادر دیگری خود صدمه بزنیم اما مردم ما با کثیف ساختن عمدی شهر حیات انسانهارا صدمه میزنند.اگر امروز سرک پاک شود فردا صبح از کثافت پر است جالب اینکه شکمبه وردۀ حیوانات درین گرمی  تابستان به کنار جاده ها انداخته میشود وتعفن انسان را از زندگی بیزار میسازد باور کنید در پایتخت ما که باید نمونه باشد از لحاظ محیط زیست وحشت است انسان از کنار جاده به سرعت باید عبور کند والا آفت گیرش میکند.ودوامدار مریضی وسینه تنگی دامنگیرش هست.

در چغچران چه خبر است؟

شهر ما شهر خاکباد است ومردم ما هم در تنبلی از مردم پایتخت کم نیستند..شهر ما نسبت به شهر های دیگر خیلی کوچک وکم نفوس است .درین شهر وسائل ترانسپورتی  زیاد وجود ندارد پارک صنعتی نیست که گاز های گل خانهای تولید کند وهمچنان مصارف تولیدات وخوراکه باب هم به تناسب شهر های دیگر خیلی کم است.ولی مردم هم به همان تناسب تنبل وبیکاره اند .طوریکه نتوانسته اند محیط این شهر کوچک را سر سبز وجلو خاکباد را بگیرند شما اگر در شهر کوچک وآرام چغچران باشید واز طرف بعد از ظهر در جاده ها قدم بزنید تا خانه نا رسیده کاملا با خاک وگرد آلوده میشوید. مردم منتظر اند دولت سرک ها قیر کاری کند خاک باد گم میشود باید عرض شود اول دولت سرک های چغچران اسفالت نخواهد ساخت واگر اسفالت شود ومحیط سبز نباشد باز هم بادخاک را از دور تر بر سر وروی شما میزند.لذا به خود اعتماد داشته باشید وابتکار سازندگی را بدست بگیرید ومنظر ننشینید.

مردم شهر ما از سالهاست که با سبزی بی علاقه اند با خاک انس گرفته اند گمان میکنند زندگی همین است در حالیکه چنین نیست..به غرس نهال وتر بیه ان بسیار کم علاقه اند ومانند کابل منتظر اند تا دولت کاری انجام دهد محیط را سبز بسازد سرک هارا آب پاشی وجاروب کند وبه دروازۀ هر دکان چند نهال غرس وازان مراقبت کند وتوقعات دیگر. نه خیر دولت نه در کابل ونه در شهر قادر به چنین کاری هست دولت میتواندامکانات را بدسترس مردم قرار دهد اما غرس ومراقبت وبار ور ساختن وظیفه مردم است آب پاشی پیش روی هر دکان وسر سبز ساختن محیط خانه وجوئی کنار حویلی وظیفه مردم است امید مردم ما مسئولیت خودرا درک کنند.هرکس به چغچران بیاید گمان میکند عمر این شهر دو یا سه سال بیش نیست بخاطریکه درین شهر درختیکه از بیست سال عمر حکایت کند وجود ندارد .هرکس خانه آباد میکند اگر پرسیده شود پیش روی خانه باید باغچه وپیاده رو وجود داشته باشد وسر سبزی وگل کاری میگوید این چیز ها اینجا نمیشود در حالیکه چغچران محل تولید سیب وناک ومحل کشت وتولید کچالو زردک ولوبی وغیره است واما کس قدر این خاک را نمیداند. شهریکه دریای هریرود از بین آن میگذرد اما مردم توانای آوردن جوی آب را در بین حویلی های خود ندارند. درخت میوه دار درین شهر وجود ندارد.یعنی چه …یعنی تنبلی وتوقع از دیگران… خیلی مرض بدی هست.