آرشیف

 بهار آمد بهار آمد بهار زندگانی

وطـنـدارم مکـن تـو نـا جـوانــی

بـکـن اوراق بـیـکاری تــو پـاره

ز غرس یک نهال بهتر چی کاره

نهـال بـیـد و سیب وسرو نـاجــــو

وطن را زیـب دارد بـر لـب جـــــو

به این ایـام وفــصل زنـده گـانـی

به پاش دانه که تا حیران نمانی

که تا گردد وطن سرسبز وشـاداب

بیاسایم و شب آرام شـویـــم خواب

شود این کوهیسوزان لاله زاران

همین اســــت آرزوی جمله یاران

دیگر حـرف بـدیــع وهـــم بـیـان را

ســـپــاریـم آن ادیـب نکـتـه دان را

ز بیکاری وطن اندر فغان اســـت

همه مدیون غیر با نیم نان اسـت

گدائی نیست راه و رســــم مردان

به بـــازوی تـوانـا آئی بــــمـیـدان

دیـگـر بـاب گـدائـی بـسته گـــــردد

همان مـکاره دوشمن خسته گردد

زنا موس وطن چــــــشـم لـئـیـمـان

به بند جانم که خسران است ایمان

همین ایام عـــلاج درد و رنج است

گشوده بر رخـــت صد باب گنج است

خــدایــا نعـمـتـت را کن فـــــراوان

فرو ریـز بر سری ما آب حیـــوان

عـلــم گــویــد منم مدیـــون صد بار

نـیـایـد حــــرف زایـــد هـیــچ درکــار