آرشیف

شمارۀ ماه سنبلۀ مجلۀ « ارادۀ مردم» ارگان نشراتی شورای ولایتی غور، در هفتۀ دوم ماه جدی ، یعنی با بیشتر از چهار ماه تأخیر، در چغچران در دسترس خوانندگان قرار گرفت. نفس نشر مجله و بازتاب کارکرد ها و دست آورد های شورای ولایتی و همین طور رسانیدن پیام نمایندگان به مردم، یک امر نیک و پسندیده و یک اقدام ضروری و مهم است که باید به آن قدر گذاشت. کیفیت ظاهری چاپ و نوعیت کاغذ و رنگ و طرح مجله هم زیبا و تاحدودی تجملی است و روی همرفته، شکل و شمایل مرغوبی دارد. عکس ها وتصاویر گوناگونی هم ، از جلسات و گردهمایی های مختلف شورا در این مجله به نشر رسیده است که مخصوصا از رهگذر ماندگاری وثبت این تصاویر در تاریخ شورای ولایتی غور، یک گام خوب و با ارزش به حساب می آید.
از نکات مثبت و نکات قوت مجلۀ « ارادۀ مردم » که زیاد هم هست ، اگر بگذریم و به خاطر بهبود آن در آینده ، بیاییم روی نارسایی ها و نکات به اصطلاح ضعیف انگشت بگذاریم ، این ضعف ها و کم توجهی ها را در دوبخش می توان بررسی کرد. یکی در بخش مسایل شکلی و فورمی و دیگری در قسمت مباحث درونمایه ای و محتوایی.
نخست به صورت شماره وار مواردی را که از لحاظ شکلی و صوری می توانست به سادگی بهتر ازین باشد ، برمی شماریم و بعد ازآن می رسیم به مسایل محتوایی:

1- نخستین موردی که می توان به آن اشاره کرد ، تأخیر در چاپ مجله است و همانگونه که عرض شد چیزی کم ، پنج ماه تأخیر دارد و تمام مطالب آن تازگی خویش را ازدست داده اند.

2- طرح جلد مجله در کنار مرغوبیتی که دارد ، بیش از اندازه شلوغ و بیروبار به نظر می رسد. به طور نمونه گذاشتن پنج قطعه عکس تقریبا مشابه ، در پشت جلد در کنار قلب و گل و آرم ، واقعا کمی اسراف و پرخرجی شمرده می شود. از جانب دیگر سه سطری که به زبان انگلیسی شامل ایمیل آدرس و نشانی ویب سایت شورا در قسمت پایین روی جلد مجله ، گذاشته شده نوع فونت (قلم) آن تاحدودی ناخوانا و پیچیده است و به سادگی برای مخاطب معمولی قابل فهم نیست.

3- کاغذ براق و گلاسه که برگهای داخلی مجله ازآن شکل گرفته ، هرچند زیبا و تجملی هست ؛ اما خیلی گران و پرهزینه است و برای تمویل کننده شاید چندان راحت تمام نشود. اگر برگ های مجله از کاغذ معمولی می بود ، نرخ آن می توانست خیلی ارزان تر از هزینۀ فعلی باشد و پرداخت آن برای دونر ، زیاد سنگین نباشد.

4- اسراف وسخاوتی که در کاربرد عکس های پشت جلد به کار گرفته شده ، در صفحات داخلی نیز، با رونق بیشتر جریان دارد.( 12 قطعه در جلد داخلی) زمانی که ازین منظر و ازین زاویه به مجله نگاه کنیم ، بیشتر از اینکه کار ما به مجله شباهت داشته باشد به آلبوم عکس یادگاری می ماند. هرچند می گویند یک تصویر هزار کلمه را می رساند ؛ اما اگر از این کلمات هزارتایی ، پی در پی استفاده کنیم ، شاید کمی پرحرفی به حساب بیاید و باعث ملال مخاطب گردد.

5- عناوین و تیتر های مقاله ها یا به تعبیر دقیق تر گزارش ها، خرد تر و ریز تر از حد معمول هستند و شباهتی چندانی به عناوین مقالات مجله ها ندارند. خطوط « هیدر وفوتر» که در تمام صفحات مجله تکرار می شود ، در حقیقت درشت ترین فونتی است که با سایه در روی صفحه چهره نمایی می کند و عنوان های نوشته ها را تحت الشعاع قرار می دهد.

6- فونتی ( قلم) که در نگارش مقاله ها از آن استفاده شده ، همان فونت کلیشه ای « آریل» است که بدون در نظر گرفتن فاصلۀ مناسب به کار گرفته شده و نوشته ها را بدخوان تر ساخته است. این فونت در روزنامه ها و مجله ها در حال حاضر اصلا رایج نیست و فقط کسانی از آن استفاده می کنند که فونت های زبان فارسی در کمپیوتر شان موجود نباشد.

7- از لحاظ ویژگی های درست نویسی ونگارشی ، در حقیقت کم توجهی های بسیاری در مجلۀ ارادۀ مردم پیش آمده است و نشان می دهد که اصلا روی این نکات عنایتی صورت نگرفته است. گذشته از این، اشتباهات تایپی فراوان ، فاصله های بجا وبیجا و غلطی های املایی بیسیار، از مسایل دیگری است که به کیفیت کار صدمه وارد کرده است. به طور نمونه در صفحه هفتم مجله کلمه های :« فیصله» ، « مهم» ، « برگزار» ، « فراروی» و« گفتند» به صورت: فیضله، مهیم، فراه رای و گفتن ، درج شده است.

از نظر محتوا و درونمایه نیز مجلۀ ارادۀ مردم نارسایی ها وضعف های دارد که به برخی از آنها به صورت بسیار گذرا اشاره می شود:

1- از جملۀ 23 عنوانی که در فهرست مطالب مجله درج شده است 19 مورد آن ( 83%) را جلسۀ فلان و جلسۀ فلان تشکیل می دهد. معنای این سخن آن است که اکثریت صفحات مجله را گزارش ها و صورت جلسه های معمولی پر می کند و مجله را بیشتر از اینکه یک کار رسانه ای باشد ، به شکل یک راپور معمول دولتی در می آورد.

2- مجله ها معمولا حاوی مطالب علمی ، سیاسی ، فرهنگی و معلوماتی هستند که با ادبیات جذاب ، تحریر می شوند. متاسفانه جای چنین مطالبی در « ارادۀ مردم» خیلی خالی است و مجله چنانکه ذکر شد فی الواقع یک گزارش رنگه است که در 27 صفحه و در جلد مرغوب گرد آوری شده است.

3- جای خالی استدلال و برهان و تجزیه وتحلیل نیز در مجله به سادگی احساس می شود. روایت مطلق رویدادهای معمولی برای مخاطب ، نه جذاب هستند و نه قناعت بخش. مقاله ها و نوشته ها متناسب به قدرت منطق و هنر بیانی که در آنها نهفته هستند خواننده ومخاطب پیدا می کنند. سیاه کردن روی سفید کاغذ های معصوم ، آن هم به سبک وسیاق میرزاقلم های رادیو تلویزیون ملی افغانستان ، نمی توانند خواننده را به مطالعۀ نوشته ها وادار نمایند و قناعت اش را فراهم بسازند.
4- یکی از اهداف اساسی رسانه ها،کوشش در جهت ارتقای سطح سواد عمومی و بهبود شیوه های واژه گزینی و نگارشی خوانندگان است. شوربختانه از این زاویه هم چندان چیز تازه ای در مجلۀ ارادۀ مردم دستگیر خواننده نمی شود و تعهد و مسوولیت فرهنگی رسانه روی زمین باقی می ماند.

به هرحال ، مجلۀ شورای ولایتی در فضای کنونی که به کمبود شدید رسانه های اطلاعات جمعی مواجه هستیم غنیمت بزرگی است و چاپ آن در حقیقت یک دست آورد مهم به حساب می آید. توقع می رود که قلم به دستان و نویسندگان عزیز در حد توان از این نشریه حمایت نمایند و برای غنامندی و بهبود کیفیت آن خود را شریک بدانند. از دست اندرکاران مجله و به ویژه مدیر مسوول آن ، دوست ارجمند ودانشمند ما ، جناب آقای یوسفی نیز انتظار برده می شود که این کار فرهنگی سترگ را با جدیت و علاقه مندی بیشتر دنبال نمایند. مجلۀ ارادۀ مردم بدون شک در تاریخ غور باقی خواهند ماند و با پشتکار و تجربه و زحمت کشی ،نارسایی ها و کاستی های آن به زودی رفع خواهد شد و این نشریه جایگاه خود را در میان مخاطبان به زودی خواهد یافت.