آرشیف

روز جشن استقلال اول سنبله سال 1344 ، در ولسوالی تیوره ، شاگردان تمام مکاتب ولسوالی با لباس های سفید وکمربند های سبز جهت اجرای مراسم رسم گذشت ، نمایشات سپورتی ، اتن ملی و خواندن ترانه ها صف بسته بودند . درین جشن مکتب شش صنفی یخن علیا،در اجرای نمایشات، اول نمره شد. ترانه های دلپذیر میهنی که شعرو آهنگ آنها ساخت استاد مرحوم فگار بود توسط تیم ترانهء مکتب مذکور به طرز عجیبی سروده میشد : » آب و هوایت ای وطن – داده خدایت ای وطن ! » آهنگی بود که در تمام عمر فراموشم نمی شود . کفتان تیم ترانه پسری هم سن من بنام احمد از مکتب یخن بود: خوش صوت ، باجرعت ، بشاش وممتاز . یک سال بعد با احمد در مکتب لیلیه مرکز غور هم صنفی شدیم و او را بیشتر شناختم . در آموزش دروس سویه متوسط داشت ، تخلص سعیدی را برای خود برگزید و طی یک سال ، تمام منسوبین ولایت ( معلم لیلیه، آمر مکتب ، مدیر معارف و والی ) سعیدی را شناختند . احمد سعیدی شاگرد جسور ، با هوش ، پرحرف ، خوش اخلاق و سنجیده بود ، در برابر نابسامانی ها عکس العمل نشان می داد . درختم تحصیل سعیدی معلم شد و سال های بعد به کابل آمد ، زمانی هم در انتخابات شاروالی رئیس ناحیه اول شهرکابل گردید و همیشه در کارهایش موفق بود. در غم و شادی همه کسانی که او را می شناختند حتماً خضور میافت وکسانی که محتاج اومی شدند به نحو مشروع با آنها همکاری می کرد ، بسیاری اشخاص مرحون احسان های بی دریغ او هستند..

سعیدی چند سال بحیث دیپلومات قونسولگری افغانستان در پشاور بود ، در امور پاکستان شناخت دقیق پیداکرد و پاکستان شناس است .و قایع و اوضاع سیاسی را درست درک می کند و عینی تحلیل مینماید او هرگز یک شخص خیال پرداز ، منفی باف، کج بحث و دارداری نمی باشد ، سعیدی انسان اجتماعی ، متواضع ، مردم دوست ، خوشبین ، بلندهمت و پراگماتیست است. وحدت ملی ، حاکمیت قانون ، محوفساد ونفرت از نفاق شعار اوست اگر وکیل شورای ملی شود میتواند کارهای مشروع را به نفع کشور راه اندازی نماید ، نا بسامانی هارا انعکاس دهد ، صدای مردم را بلند کند ،.سعیدی متعلق به یک قوم ، یک زبان و یک منطقه نیست.او علاقمند همه اقوام مملکت است ، با تمام مناطق کشور آشنایی دقیق وصمیمیت دیرینه دارد.. هموطن عزیز! رای که به سعیدی داده می شود هرگز به هدر نمی رود .

کار مردان روشنی و گرمی است
کار دونان حیله وبی شرمی است