آرشیف

2014-12-6

الحاج عبدالشکور دهزاد

خانه ی ما

ایـــن خـــانـــه ی ما خــــانه ی این بیـخردان نیست
ویرانــــــــه ی مــــا هست ، ولی از دگـــران نیست

از گوشـــــه ی تاریک صــدایی که بلنــــد است
ابلیس بود ، همرهی ، بی حدس و گمان نیست

نفـــــرتــکــــــــده ی بــــی نفس دیمو کراسی
اینجا بجز از حلــقه ی یک بنـــد گــــران نیست

برگ و گل این باغ کــــجا رفتـــــه به تـــــاراج
گویی که نـــه ؛ غارتــکده ی باد خــــزان نیست

ویران کنــــــدش خانه خــــدایی که عظیـــمست
گــــــر حب وطن در دل او نوحـــــه زنان نیست

نشخــــــوار کنـــــد حــــرف اجانب به طـــریقی
گویی ز پدر زاده ی این طـــرفــه مـــکان نیست

از(احمد)و(محمود)و(غیاث)است وز(میرویس)
از خویش مخوان یکه که این رسم جهان نیست

این تفـــــرقه اعمـــــــال شیاطیـــن رجیــــمست
این خصلت اسطــــوره ی تاریخ زمـــــان نیست

(دهزاد) مجـــو حــرف مــــروت ز مـــریضـــی
کو در پی همبسته گی و عهــد وبیـــــان نیست