آرشیف

ورکشاب سه روزه که درمورد بررسی حقوق سیاسی زن در قوانین افغانستان واسناد بین المللی حقوق که از طرف دفتر "مجتمع برای رفاه جامعه" به همکاری کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان به تاریخ 5/7/1393 درمقر ریاست امورزنان ولایت تخار تدویر گردیده بود،اینجانب هم خوشحالم که باجمعی از دوستانم دراین ورکشاپ سه روزه توفیق اشتراک یافتم ومستحق دریافت یک تصدیق نامه ازاین آدرس شدم، ازینکه درتوزیع تصدیق نامه ها رییس صاحب امورزنان تخار خانم "حواش" وسیله شدند ازایشان ممنون.ورکشاب بسیار آموزنده ودرعین حال سراسر از زنان وحقوق آنها صحبت شد،زنان جزی ازپیکر جامعه همدوش با مردان درتمام عرصه ها از تسکین وآرامش خاطر درعقد پیوندها، تا سهم گریشان درجامعه به عنوان عنصر فعال خصوصاٌ درامرانتخاب کردن وانتخاب شدن شان درپروسه های سیاسی زیرنام حقوق سیاسی زنان که وفق با عنوان ورکشاب دارد.بحث های جالب را دربرداشت.استاد ورکشاب مان با استناد ازماده های کنوینسیون حقوق بشر ومیثاق های منع خشونت علیه زنان وسایر اعلامیه ها، موارد بسیار جالب را تهیه وپیشکش میکردند،که ازاین ورکشاب کوتا مدت،نکات بارز وارزندۀ را فرا گرفتیم،مهم اینکه بیشترازاشتراک کننده گان این ورکشاب را خانم ها تشکیل می دادند. اما بعضی خانم ها را دراین ورکشاب درجهت تامین حقوق شان حرص تر از آن یافتم که نصوص دین برای شان حق قایل شده است.با استنتاج از مباحث مطروحه درفضای تالار، که خانمها بیشتر روی آن سخن راندند وگلایه ها داشتند!!، چنین برمی آمد که خانم ها به عنوان قشرناتوان در جامعه به دیده حقارت به آنها نگاه می شود،آنچه را که معاهدات حقوقی بشر خواستار تحقق ونهادینه شدن آن درافغانستان است هرگزپیاده نشده است، بقول ایشان هنوز زنها نتوانستند به دریافت حقوق مسلم شان فایق شوند،شکایت وگلایه های دیگری از قبیل اینکه زنها ازسوی مردان توهین وتحقیر می شوند،مردان به آنها ارزش قایل نیستند،با خشونت های از قبیل،تجاوزجنسی،محروم ازتعلیم وتحصیل،محروم از میراث،تحمیل کارهای خانه خلاف علاقه زنها به گونه اکراء وغیره موارد است که به قول مدعیون حقوق زن، زنها همواره از سوی مردان متقبل می شوند.درحالیکه برعکس می بینیم مردان دارای بینش وسیع درامر فراهم ساختن حقوق زنان هستند ومستمرتلاش می کنند تا حقوق زنان را به آنچه که خدا برای شان حق قایل شده ادا نمایند.اما زنها مستدام شکوه از نقض حقوق بشرسخن می زنند.
به هرحال مردان مسوولیت دارند تا با زنان درچارچوب اسلام رفتار نیک داشته وحقوق شان را به آنچه که خداوند برایشان حق قایل شده است ادا نمایند.درنتیجه گفته می توانیم، زن موجود است زیبا ودوست داشتنی وسخت نیازمند محبت، که مرد باید به آن محبت داشته باشد وهرگاه قهرکرد از بدی اش به خدا پناه برد.بدون شک اساس خانواده هم از اتحاد مرد وزن شکل میگرد، چی بهترازین که اساس خانواده را با محبت رنگ وروغن دهیم، تا باشد زنده گی مان درهمین حال واحوال رقم خورد.وزنده گی را با خانمها خویش مطابق به فورمول سه(ت) روانشناسکی آغازبکنیم که حکایت گراز"توان تحمل تفاوتهاست." هرگاه زنده گی طرفین که آغازگرتشکل جامعه است با این تفاهمات گره بخورد هیج نیازی به کنوینسیون جهانی حقوق بشر نیست. نه مردی به خشونت رفتار می کند ونه زنی خودرا به شکوه عادت می دهد.به امید کنش نیک درارتباط به زنده گی بل مقابل مرد و زن.

عصمت الله"راغب"