آرشیف

بر اساس گزارشات منابع امنیتی افغانستان ، مدتی قبل نیروهای نظامی و ملیشای سرحدی پاکستان در ولسوالی گوشته ولایت ننگرهار ، با عبور از نقطه صفری مرز دیورند و تصرف ساحات وسیع از جغرافیای افغانستان در منطقه ( کونڅری ) ولسوالی گوشته ، دست به تاسیس پوسته های امنیتی و استحکامات نظامی زده ، بعدآ هم در عمق چند کیلومتری در داخل خاک افغانستان دست به اعمار دروازه عبوری سرحدی زدند که این اقدام غیر مسوولانه و دشمنانه دولت پاکستان از طرف دولت افغانستان محکوم گردید ( چیزیکه دیگر برای کرزی و حکومتش به یک عنعنه پوچ تبدیل شده است) ، و از پاکستان تقاضا شد تا پوسته های جدیدآ تاسیس شده را که در داخل قلمرو افغانستان اعمار نموده اند ، برداشته و دروازه خود ساخته عبوری را تخریب و به ساخت و ساز های غیر مسوولانه در قلمرو افغانستان خاتمه بدهند. طبق گزارش منابع خبری داخلی ، رئیس جمهور کرزی در جلسه شورای ! امنیت ملی به مسوولان وزارتهای داخله ، دفاع ، ریاست امنیت ملی ، وزارت خارجه و سایر ارگانهای ذیرط هدایت داد تا از هر طریق ممکن و با تمام امکانات از ساخت و ساز پاسگاه های نظامیان سرحدی پاکستان در مرز مشترک دو کشور جلو گیری نموده ، در اسرع وقت به تخریب دروازه عبوری و پوسته هائیکه جدیدآ در داخل قلمرو افغانستان ساخته اند ، با قاطعیت اقدام نمایند. ( متاسفانه موصوف به گفتن همین چند جمله اتکا و خودش برسم و عادت همیشگی اش بخاطر امضا توافقات عازم شمال کره ای خاکی گردید) طبق گزارشات منابع بین المللی ، در ارتباط به این موضوع نامه ئی عنوانی بارک اوباما رئیس جمهور امریکا ،( کشوریکه آقای کرزی آنرا قبله آرزوها و آمالش میداند ) ارسال و از او در حل مشکل اعمار پوسته های ملیشای پاکستان ، خواهان کمک و همکاری گردیده بود ، لاکن رئیس جمهور امریکا به نامه آقای کرزی هیچ جوابی مثبت و یا هم منفی نداده است. متاسفانه کرزی بجای یا به نیروی امید بسته که تاریخ افغانستان بار بار بی نتیجه بودن چنین اتکای به بیگانگان را به اثبات رسانیده است.رئیس جمهوردر همچو حالات باید در داخل کشور میبود ، نه سرگردان ملکهای مردم. او در وقت وقوع این حادثه مصروف سفر به کشورهای فنلند و دنمارک بود. بجای اینکه سفرش را نا تمام گذاشته بوطن برگردد و بعنوان سرقوماندان اعلی نیروهای مسلح افغانستان و مطابق احکام قانون اساسی به رهبری مردم و قوای مسلح کشور بپردازد ، بدون هیچنوع دغدغه ئی در کوپنهاگن لمیده بود. او راه به ترکستان دارد. در حل مشکل مرزی کشورش از رئیس جمهور یک کشور دیگر تقاضای کمک میکند. او فراموش کرده که در حل قضایای مهم میهنی ، منجلمه این حادثه ، کوتاه ترین ، موثر ترین و ثمر بخش ترین راه ، همانا مراجعه و تکیه بر مردم و ملت افغانستان است. حوادث هفته های اخیر ، کمباوری دولت مافیائی و عده ئی از دولتمردان ! فاسد ، بیکاره و بزدل آنرا بر نیروی لایزال مردم کشور جدآ به نمایش گذاشت. دلقکان دالر بگیر ارگانهای ثلاثه دولت دیوانه وار مانند انسانهای آب برده به خار و خاشاک روی آب ( مراجعه به بیگانگان) دست انداختند. اما خوشبختانه بر عکس از جانب ملت در همین مدت نشانه های امیدوار کننده از مقاومت های مردمی دلیر مردان کشور بروز داده شد که این عمل جسورانه آنها در ارتقای روحیه وطندوستی و دفاع از سرحدات کشور در صفوف پولیس مرزی افغانستان اثر بس مثبت بر جا گذاشت.اعلام حمایت های مردمی از نیروهای سرحدی بخاطر ستر و حفاظت سرحدات کشور امیدوار کننده ، و میشود نگاشت در سالهای اخیر بیسابقه بوده است. 

درین اواخر بعلاوه مشکلات پیش آمده در ولسوالی گوشته که نظامیان پاکستانی بعد از عقب نشینی نیروهای جنگی امریکائی از نقاط مرزی بین دو کشور افغانستان و پاکستان ، بداخل خاک افغانستان پیش آمده اند ، ( طبق اظهارات کریم خرم رئیس دفتر رئیس جمهور کرزی که گویا نظامیان امریکائی بعد از ترک پوسته های امنیتی مرزی که بعداز حملات سپتمبر 2001 نظامیان امریکائی در آنها جابجا شده بودند ، پوسته های متذکره را بعد از خروج شان به نیروهای مرزبان پاکستان واگذار کرده اند ) ، مناسبات کابل – اسلام آباد رو به تیره گی نهاده بود. در اوج این تیره گیها شب 11 بر 12 ماه ثور 1392 خورشیدی نظامیان پاکستان بر پوسته های پولیس سرحدی افغانستان در ولسوالی گوشته و لایت ننگرهار در امتداد خط مرزی دیورند ، یا بعبارت دیگر منطقه مورد منازعه به ارتباط افراز پوسته های جدید و دروازه عبوری سرحدی ، حمله کردند. بقول سخنگوی وزارت داخله افغانستان ، نیروهای پولیس سرحدی افغانستان به هدایت وزارت داخله ، بدفاع برخواستند که علاوه بر حفاظت پاسگاه هایشان ، مردانه و قهرمانانه بر دشمن تاخته ، اکثریت پاسگاه های نظامیان مرزی پاکستان را بشمول دروازه خود ساخته آنها تصرف و تخریب کردند. افغانستان از سابق و بخصوص در سه دهه اخیر همیشه در مرز دیورند با پاکستان مشکل داشته است. سرحد دیورند برای افغانستان به مرز صدور وحشت ، خون ، انفجار ، انتحار و… تبدیل شده. همین چند روز قبل و دقیق در ولایت ننگرهار شاهد شهادت 13 نفر از سربازان اردوی افغانستان در یک حمله دزدان آدمکش بودیم . اندکی قبل بر آن حدود 15 نفر از عساکر اردو افغانستان را قاتلان مردم ما با عبور از همین مرز ، در ولسوالی وردوج ولایت بدخشان اسیر و خلاف احکام دین و قوانین جنگ بیرحمانه تیر باران کردند. بدون شک درین جنایات هولناک کشتن و سر بریدن نظامیان کشور مان پاکستانی ها با استفاده از پیراهن تنبان ، ریش ، پکول و چادر دست داشته و دارند. اما در حادثه اخیر ولسوالی گوشته قضیه طوری دیگریست. 
بدین معنی که سربازان افغانستان بدفاع از حدود جغرافیائی کشور عزیز شان ،بدست نظامیان یونیفورم دار پاکستانی زخمی و کشته میشوند. حادثه شب دوازدهم ثور یک جنگ کاملا عیار با خصم بود. این حمله با حملات بزدلانه قبلی پاکستانیها تحت عنوان طالب ! و انداخت های کور سلاح ثقیله توسط ارتش پاکستان بر محلات مسکونی ولایت کنر فرق داشت. 
در حادثه گوشته سر بکفان پولیس مرزی کشور به نام افغانستان ، نه قوم ، زبان ، مذهب ، محل .. ، حماسه آفریدند. خون ریختند و جان دادند ،( که امید است خون آنها باعث تحکیم و تقویه هرچه بیشتر ریشه های درخت کهن وحدت ملی ما گردد ) لیکن سنگر ندادند. این قهرمانان تاریخ ساختند . بدون شک خلقها سازنده گان اصلی تاریخ اند . لاکن در بین سازندگان تاریخ شخصیت های نیز تبارزکرده و میکند که بعضآ به تنهائی حماسه آفریده ومی آفرینند. طبق گزارشات منابع دولتی افغانستان ، در نبرد عادلانه مرزی سه تن از پاسداران سرحدات میهن زخمی ، و یک تن آنها به شهادت رسیده است. اسم این شهید حفاظت سرحد مقدس کشور محمد قاسم و از توابع ولایت ننگرهار است. همانطوریکه تاریخ همیشه بما قهرمانان آفریده ، اینبار مدافعان قهرمان مرزی ما با ریختن خون و دادن جان تاریخ آفریدند. یاد و خاطره شان جاودان باد. 
در اخیر بعنوان تحفه به این فرزندان صالح کشور ، مصراعی از اشعار چند شاعر که در وصف وطن و شهید ستر سرحد دیورند در گوشته ننگرهار سروده اند ، آورده میشود.

 

در وصف افغانستان :

مرگ بر خصمت همیشه شادزی بی درد ماتم 
دور بادا از وجودت تکه های راکت و بم

سبز بادا سبز بادا ، نام تو بر جسم و جانم 
زنده بادا زنده بادا ، کشورم افغانستانم

« لینا روزبه حیدری »

برای شهید محمد قاسم :

دوینو رنگ گلاب کفن د واغوست لاړی 
د آزادی د انقلاب کفن د واغوست لاړی

« حفیظ ملیار »

خپل وطن د تن په وینو باندی ساتی 
د حق لاری په غازیانو می سلام شه

تاته وایم قاســم جانه روح د ښاد شه 
ستا په وینه او میرانه می سلام شه

« مطیع الله » 

۱۳ ثور ۱۳۹۲ خورشیدی (۵/۳/ ۲۰۱۳ )