آرشیف

عبدالصمد امیری؛ سرپرست پیشین دفتر ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر در ولایت غور، دو هفته پیش، روز پنج‌شنبه (۱۴ سنبله) از سوی طالبان تیرباران شد. سه روز پیش از آن، عبدالصمد امیری از مسیر کابل- بامیان در منطقه تکانه از مربوطات ولسوالی جلریز ولایت میدان‌وردک، توسط طالبان ربوده شد. چند روز بعد، مقام‌های محلی از پیداشدن جسد او در کنار جاده عمومی خبر دادند.
حالا خانواده عبدالصمد امیری خواهان شناسایی و محاکمه قاتلان او است. اعضای خانواده عبدالصمد می‌گویند، باید عاملان این جنایت گرفتار و محکمه گردند تا در آینده مردم شاهد قربانی‌های بیشتر نباشند.
محمدباقر امیری؛ پدر عبدالصمد امیری در حالی‌که بغض امکان حرف‌زدن را از او می‌گیرد، می‌گوید: کاش پسر من آخرین قربانی در ولسوالی جلریز بود.
او از سیاست حکومت انتقاد می‌کند و می‌گوید دولت زندانیان طالبان را زیر نام حسن نیت با طالبان آزاد می‌کند؛ اما این گروه، هر روز مردم بی‌گناه را در نقاط مختلف کشور به قتل می‌رساند.
محمدباقر می‌گوید، از دست‌دادن پسر جوان، بزرگ‌ترین درد دنیاست. بغض او را امان نمی‌دهد؛ اما بعد از چند ثانیه ادامه می‌دهد: «حالا من نگران حال مادر و همسر عبدالصمدم.»
این درد از تحمل‌اش خارج است،‌ این وضعیت قامت او را خم کرده‌است.
می‌گوید دختر هفت‌ماهه عبدالصمد، اکنون نمی‌داند درد بی‌پدری چیست، «اگر این طفل می‌دانست، خدا می‌داند چه روزی داشت». محمدباقر از دولت می‌خواهد که امنیت مردم را تامین کند و نگذارد دیگر جوانان مردم قربانی شوند.
یگانه نان‌آور
عبدالصمد امیری از سال ۱۳۹۲ تاکنون در بخش‌های مختلف کمیسیون حقوق بشر کار می‌کرد. او تاکنون در بخش‌های نظارت از حقوق سیاسی در دفتر ساحوی بامیان، آمریت بخش حمایت و انکشاف حقوق اطفال در دفتر ولایتی غور و در این اواخر به‌عنوان سرپرست دفتر ساحوی کمیسیون حقوق بشر در آن ولایت کار می‌کرد. پدرش می‌گوید: «زمین‌های خود را تکه تکه برای مصارف درس فرزندانم می‌فروختم تا آن‌ها به‌جایی برسند. او تازه نان‌آور خانه شده‌بود که از ما گرفتند.»
محمدباقر امیری پدر عبدالصمد در ولسوالی لعل و سرجنگل غور، مصروف زمین‌داری و دهقانی است. او می‌گوید که اکنون پس از رفتن عبدالصمد، نان‌آوری ندارد. می‌گوید: «در من هم توان زیادی نمانده‌است، فقط از طریق زمین‌داری باید خرج و مصارف خانواده را دربیاورم.»
عبدالحق تنها برادر عبدالصمد امیری، صنف هشتم مکتب است. او می‌گوید، پس از رویداد قتل برادرش، بزرگ‌ترین مربی و قوی‌ترین پشتیبانش را از دست داده‌است. گریه و اشک امانش نمی‌دهد؛ اما می‌گوید: برادرم همیشه من را به درس‌هایم تشویق می‌کرد، کتاب‌های مؤثر و مفید برایم می‌آورد تا بخوانم.
عبدالحق می‌گوید، تلاش می‌کنم، با جدیت درس بخوانم تا خواسته‌ها و توقعاتی که برادرم داشت، برآورده شود.

هلن هفت‌ماهه
هلن، یگانه یادگار عبدالصمد امیری است. پدرش او را در هفت‌ماهگی تنها گذاشت و رفت. حالا خانواده عبدالصمد امیری نگران همسر و دختر هفت‌ماهه او است.
محمدباقر امیری می‌گوید، هیچ‌کس نمی‌تواند جای خالی عبدالصمد را برای دختر و خانم‌اش پر کند. او می‌گوید که نگران وضعیت و امنیت همسر و دختر عبدالصمد است.
حمید دانشیار؛ پسر کاکای عبدالصمد نیز نگران آینده و امنیت هلن هفت‌ماهه و خانواده‌اش است. او می‌گوید که شورشیان طالبان به تمام اطلاعات در مورد عبدالصمد و خانواده‌اش دست یافته‌اند. به‌گفته حمید، آدرس‌های اینترنتی عبدالصمد حتی یک روز پس از تشییع پیکرش، ‌روشن بوده‌است. او از دولت خواهان تامین امنیت خانواده عبدالصمد امیری است.
دره مرگ
محمدباقر امیری می‌گوید، عبدالصمد پسرش دیگر رفته‌است، هیچ‌کس نمی‌تواند او را برگرداند. او تاکید می‌کند که حکومت می‌تواند امنیت جلریز را که حالا به «دره مرگ» مشهور شده، بگیرد تا بیش از این، مردم قربانی ندهند.
به‌گفته پدر عبدالصمد، کمیسیون حقوق بشر گفته‌است که قضیه کشته‌شدن پسرش را پی‌گیری می‌کند، «ما هم خواهان پی‌گیری آن هستیم؛ اما مجازات آن‌ها درد ما را دوا نمی‌کند. خواسته اصلی ما این است که مردم دیگر داغدار نشوند. یک نفر در میان مردم معلوم نمی‌شود. خونخواری عادت آن‌ها (طالبان) است؛ اما دولت هم یک توجهی به مردم و وضعیت آن‌ها بکند.»
کشته‌شدن عبدالصمد امیری واکنش‌های گسترده‌ای را در افغانستان و جهان در پی داشت. شمار زیادی از شهرندان در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌های تندی نشان دادند. ارگ و سپیدار آن را جنایت خوانده و نکوهش کردند. تعدادی از فعالان مدنی و حقوق بشر بامیان در واکنش به کشته‌شدن عبدالصمد امیری و تامین امنیت ولسوالی جلریز، دست به اعتراض زدند.
همچنین اتحادیه اروپا بر عدم فراموشی کشته‌شدن عبدالصمد امیری تأکید کرده و خواهان شناسایی و مجازات عاملان آن شده‌است. سازمان عفو بین‌الملل هم در واکنش به این رویداد، آن را جنایت جنگی عنوان خوانده و از طالبان انتقاد کرده‌است که از یک‌سو در پی صلح می‌دوند و از سوی دیگر به کشتار مردم بی‌گناه ادامه می‌دهند.

٢٩ سنبله ١٣٩٨