آرشیف

عبدا لشکور فکوری فرهیخته مردیست از بوستان سبز شعر وادب که عمرش با تواضع وپاک نفسی در راه خدمتگذاری به سرزمین ومردمش سپری شد. فکوری فرزند برومند ملا عبدالرسول  در سال 1314 خورشیدی در قریه غنجان ولسوالی غوریان هرات در یک خانوادۀ فرهنگد وست منور وخدا جو دیده به جهان هستی گشود. مرحوم فکوری بعد ازختم دورۀ تحصیل مدت سی وپنج سال بدون وقفه در بست های دولتی با کمال ایمانداری وامانت ایفائی وظیف نموده است وازین رهگذر امرار معاش مینمود وزندهگی خودرا بدون تشریفات وچشم داشت به مقام ومقام پرستی در کمال ساده گی بسر برد. او توانسته بود که درد ها ورنج های مردم رنج دیده ومصیبت کشیده این سر زمین را که در حنجره ها ساکت وخموش مانده بود از طریق نوائی شعر به تصویر بکشد.  ودر حقیقت سخنگوئی قلب های داغدیدۀ مردمش بود اوراه خوب زیستن وخوب آموختن را تجربه کرده واین راه را با خلوص نیت وعشق به اسلام ودیگران نیز آموختاند؛ وی رمز وراز وخم وپیچ شعر رابخوبی درک وازان آزمون بخوبی بدر آمد. فکوری بیش از بیست هزار بیت دارد که بیشتر آن در قالب های چون غزل، مثنوی، مناجات ومناظره سروده است؛ وهمچنین چند داستان کوتاه از وی بیاد گار مانده است.سر انجام پیمانه عمر این شخصیت دانشمند واهل علم وعرفان شب دوشنبه بیست سنبله 1376 خورشیدی به عمر 62 سالگی به اثر سکتۀ قلبی چشم از جهان فانی فروبست،پیکر این پاسدارحقیقی علم وفرهنگ بر دوش فرهنگیان هرات ودر آستان شاعر شیرین سخن وعارف نامی هرات حضرت مولانا نورالدین عبدالرحمن جامی{رح} بخاک سپرده شد. فرزند برومندش محترم بصیر احمد بابه که از قزیحه سر شارشعری بر خوردار میباشد وراه وروش پدر را تعقیب کرده که سروده های زیاد از وی در قالب های غزل ومناظره در جرائد ومجلات به نشر رسیده است. از خداوند برای مرحوم فکوری شادی روح وبرای فرزندانش مؤفقیت های مزید در عرصه شعر وشاعری از خداوند میخواهیم.
سایت جام غور بپاس فرهنگ دوستی  جهت حفظ گنجینه های پر گهر این شاعربزرگوار حتی المقدور آثارش را شامل این شبکه  جهانی جام غور مینماید تا از گزند حوادث در امان بوده محو نگردد. واز فرزندش عبدالصبور جان در هالند تشکر به عمل میآید که آثارش را بدسترس جام غور قرار داده. اینک توجه نمائید به نمونه های از کلام شعری مرحوم فکوری که زیر عنوان جوش عدم سروده شده است.

جوش عدم

نیست جــــز جــوش عــدم این گــیر ودار زندگی         گشت پنهـــان روی جانـــان در غبـــار زنـدگی
اشک حسرت میچـــکد از چشـم گردون بر زمین         مــوج طـوفــان غـــم است این آبشـــار زنـدگی
آمــد ورفـت جهــان چــون جلـوۀ بـرق است وبس          نیست جـــز جنس نــدامــت کولـــه بار زنـدگی
کــــی رهــا گردد بزودی دامــن از چنگ هــوس           تــا نفــس پیـچیــده است هـــردم بتـــار زنـدگی
در امــیــــــد آرمــــــیدن بیـــقــــراری را نگــــــر          ذره تــــا خـــورشـــید بــاشـد بــی قـرار زندگی
سر کشیدنهای خورشید هر سحر دانی که چیست؟          جســتجــو دارد همـــــی راه فـــــــرار زنــدگی
از نـــــگاه  دیـــــــده صــاحبــــدلان  زنــــــده دل           چــون حــــبابـــی بیــش نبــود اعتـــبار زنـدگی
بـــر سـر دست عـــزیزان مــی شتـــابد روبخـاک        ای فــــــکوری تــو ببین چابک سوار زنـــدگی

ندائی وجدانهای نا پاک.
اگـــر مــردم پـــریـشـــان است بمــن چـه             فقـــــیر وزار وحیــــران است بمـــــن چــه
معـــــــلم در هــــوائـــی نــــان خشــــــکی            ســـرش اندر گـــریبـــــان است بمـــن چـــه
اگر شـــــــاعــر اگر مضمون نویس است            ز ســـوز فقــــــر بریــــان است بمــن چـــــه
خیـــانت کــــار اگــر مست است ومغـرور            شب وروز شــــاد وخنـــدان است بمن چــه
شــــــریف وعـــــاقـــل وفـــرزانـــــه مـــا             اگـــــر محتــاج  یک نـــان است بمـــن چــه
اگـــــــــر مـــــــردم زبـیــــداد ستــمـــــــگر            فــــرار انـــدر بـیـــــابـــان است بمـــن چـــه
خـــــودم غـــرقــم دردریــائـــــی عـشـرت             بســـــــاحـل چشـــم گــــریان است بمن چــه
شــــــــــــدم مــلــیونـر انــــدر مــدت کـــــم            اگــــر خــــون غــــــــریبـان است  بمن چـــه
فـغـــــان مـــــــردمــــان از بــــینــوائــــــی            زکابــــل تـــا بـــه پــــروان است  بمــن چــه
بگــــــردون مــیرســـــــد فـــریـــاد مــــردم           اگــــر محتـــــاج درمـــــان است بمـــن   چــه
مـــرا هــــم مـوتــــــر است وبـاغ وکـوتــی           جهـــــانـــی گـــــر پـــریشـــان است بمن چـه
خـــــــــودم آســـــــوده ام در بســـتــر نــــاز          اگـــــر همســــایــه نـــــــالان است  بمـن چـه
بــکامــــــم چـــرخ گــردون است امـــــروز           اگــــــر وارونـــــــه ـــــردان است  بمن چــه
بجــــــائی نغمـــــــۀ شــادی دریـن شـــهــــر          اگــــــر فـــــریــــاد وافغــــان است  بمن چــه
خــــودم ملــیونــرم از خـــــون مـــــــــــردم           اگــــــر دور  لئـــــــیمان  اسـت بمـــن چـــه
بمـــــن هـــر گــز مـگو آن بـــــابــه دهقـان           زکار  خـــویش پشـــــیمان اسـت بمــن چـــه
مگــــو دیگـــــر کــه اوضــاع زمـــــانـــــه             بکــــام شــخص نــــــــادان است بمــن چـه
مــگــــو از مشـــکلات کـس بـــــــرایــــــم             اگـر سخت است وآســـان است بمـــن چـــه
اگــــــر خنـــــدد یکــــــی از روی هســتــی            هـــــزاران چشــــم گــــریان است بمن چـــه
نمـــــی پرســـد کسی از کس درین شهـــــر           گــــدا در شهـــــر فـــــراوان است بمن چــه
نــه قانون است نه پرـان است نه تحقـیق            رئــیس شعـبـــــه دربــــــان است  بمــن چه
بــحــــــال بــیـــنوایــــــان قـلــب ممســــک            اگر سنگ است وسنـــدان است بمــن چــــه
اگـــر شــلغــــــم فــــــروش جـــــــادۀ مــــا             طبـــیـــب درد دنــــــدان است بمــــــن چــــه
اگــــر آن نـــــــاصح رنـــد دغــــــل کـــــار            خودش شـــاگــرد شیـــطـان است بمــن چــه
بهــــر جــا چـــابـلوس در صــــدر مجــلس           اگــــر در خـــوان الــــوان  است بمــن چـــه
فــــــــرامــوش گشتـــه اهـــل فضـل ودانش           فضـول هــر لحظـــه مهمــان است بمن چه
مـــگو کـــم گشتـــه ظــــلم ورشـوه خواری           اگــــر چــــند یـن وچـنــدان است بمــن چــه
شکایـت هـــــای مـــــــردم از گــــرانــــــــی           اگـــــر تـــــا اوج کـیـهـــان است بمـــن چـــه
پــــروفــیسور زبیــــکاری مـــــریض است            رئــیس شــعــبــه سـلمــــان است بمــن چــه
بــدســت  بیـســواد   افتـــــــــــاده دفـــــتـــر          قـــــــلم در تــــاق نسیـــــان است بمــن چـــه
بهـــر جا مـــلک اوقاف در فـــروش اسـت           اگـــر از خـــواجـــه  غلــتان است بمــن چـه
یکــــی ملـــیونــر  وصــدهــــــا  پریشــــان          بخـود هـر کس ســلیمـــــان است بمــن چــــه
یـــکی ازخــــــون مـــــــردم گشتــه قــارون          بـســــــا محتـــاج یک نــــان است بمــن چـــه
زبــی غــوری مگــو دیگر تو حـــرفـــــی
کـــه این فــریاد خــلقـــان است بمـن چه