آرشیف

اکثریت باشنده‌گان ولایت غور از کمبود دسترسی به خدمات صحی شکایت دارند. آنان ادعا می‌کنند که این ولایت در طول دو دهه گذشته از توسعه متوازن برخوردار نبوده و با تسلط طالبان با مشکلات‌ گسترده‌تری مواجه شده‌ است. شماری از باشنده‌گان ولسوالی‌های غور به‌ویژه ولسوالی پسابند مدعی‌اند که به اندک‌ترین خدمات صحی دسترسی ندارند و در بیش‌تر مناطق این ولسوالی دارو یافت نمی‌شود. آنان می‌گویند که در کلینیک‌های صحی ولسوالی پسابند علاوه بر کمبود دارو، داکتر متخصص نیز نیست و آنان با مشکلات فراوان دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این باشنده‌گان ادعا می‌کنند که نبود دارو و درمان باعث مرگ بیماران در این ولسوالی شده است و آنان توانایی انتقال بیماران در مناطق دیگر را نیز ندارند.

غور از جمله‌ ولایت‌های کوهستانی افغانستان است که راه‌های مواصلاتی صعب‌العبور و دشوارگذر دارد. در فصل زمستان راه‌های عبورومرور بیش‌تر ولسوالی‌ها با مرکز این ولایت قطع می‌شود. با نزدیک شدن زمستان، باشنده‌گان بیش‌تر ولسوالی‌های این ولایت از کمبود دسترسی به خدمات صحی ابراز نگرانی کرده‌اند.

در همین حال، باشنده‌گان ولسوالی پسابند ولایت غور می‌گویند که مراکز صحی در این ولسوالی از ابتدایی‌ترین سهولت در عرضه خدمات برخوردار نیست، به‌گونه‌ای که دارو نیز در این مراکز پیدا نمی‌شود. باشنده‌گان این ولسوالی تصریح می‌کنند که به دلیل نبود امکانات، داکتران آنان را به فیروزکوه یا ولایت‌های دیگر راجع می‌کنند، اما اکثریت‌ مردم توانایی مالی رفتن به مرکزهای صحی خارج از منطقه‌ را ندارند.

محمداعلم، یکی از باشنده‌گان ولسوالی پسابند، ادعا می‌کند که حکومت‌های متعدد در کشور، توجه لازم به این ولسوالی به‌خصوص در بخش‌ صحت نداشته‌اند و بسیاری از بیماران به دلیل نبود مرکزهای صحی و دارو از بین رفته‌اند. به گفته او، مریضان عاجل و کسانی که در نتیجه تصادم موترسایکل‌ها خون‌ریزی داشته‌اند، در اثر کمبود دارو و نبود آمبولانس برای انتقال در مراکز دیگر، جان باخته‌اند. این باشنده پسابند خواستار توجه جدی نهادهای مسوول در این زمینه است.

کمبود امکانات صحی و عدم عرضه خدمات لازم در این زمینه، طاقت باشنده‌گان ولسوالی پسابند را طاق ساخته است. شماری از آنان ادعا می‌کنند که از امکانات صحی محرومند و ابتدایی‌ترین دارو برای درمان در کلینیک‌های صحی این ولسوالی یافت نمی‌شود.

احمدشاه، باشنده روستای سینی ولسوالی پسابند است. او در صحبت با روزنامه ۸صبح می‌گوید که برای بیماران دارویی در مرکز صحی این منطقه وجود ندارد. براساس ادعای او، در  روستای آنان کلینیک بدون دارو و امکانان صحی وجود دارد. او می‌گوید: «هیچ امکاناتی نیست. مردم جان می‌دهند، ولی در کلینیک دوا نیست که به مریض بدهند. هیچ چیزی وجود ندارد، مثل این‌که هیچ نباشد.»

این باشنده روستای سینی می‌افزاید که مردم این مناطق از مشکلات اقتصادی رنج می‌برند و توانایی تداوی بیماران‌شان را ندارند. او تصریح می‌‌کند: «یکی از قوم‌های ما سوخته بود. وقتی او را به کلینیک بردیم، پماد [داروی سوخته‌گی] پیدا نشد. خاصه [بنداژ] نبود. گفتند مریض را به جای دیگر انتقال بدهید. ما هم توانایی نداشتیم  و مریض سوخته ما به پیش چشم ما جان می‌دهد.»

کمبود دارو و عدم تجهیز مراکز صحی در ولایت غور از نگرانی‌های همیشه‌گی باشنده‌گان این ولایت است. شماری از نهادهای مددرسان به دلیل اعمال فشار طالبان و مداخله این گروه در روند توزیع کمک‌های بشری، فعالیت‌های خود را در این ولایت متوقف کرده و یا به حالت تعلیق درآورده‌اند. باشنده‌گان این ولایت می‌گویند که تاوان سیاست‌های طالبان محلی را آنان با محروم شدن بیش‌تر می‌پردازند.

این باشنده‌گان در حالی از سیاست‌های طالبان در قبال نهادهای کمک‌کننده شکایت دارند که پیش از این، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (UNICEF) که بخش‌های صحی ولایت غور را تمویل می‌کرد، فعالیت‌های خود را به دلیل مخالفت طالبان متوقف کرده بود. اما تا کنون روشن نشده که فعالیت‌های یونیسف در غور به حالت عادی برگشته است یا خیر، اما طالبان مشکلات در این عرصه را چالش چندین‌ساله خوانده‌اند.

گفتنی است که باشنده‌گان اکثریت ولسوالی‌های غور بارها به دلیل کمبود دارو و نبود آمبولانس در مرکزهای صحی شکایت کرده‌اند. آنان گفته‌اند به دلیل نبود امکانات و سهولت‌های صحی آنان مجبور می‌شوند بیماران شدید را با موترسایکل انتقال بدهند که مریضان را با خطر مرگ مواجه می‌سازد.

قابل ذکر است که باشنده‌گان ولسوالی پسابند ولایت غور در حالی از وضعیت صحی در این ولسوالی ابراز نگرانی می‌کنند که در تازه‌ترین مورد، سازمان صحی جهان از افزایش بیماری ملاریا و عدم تشخیص و درمان آن در افغانستان هشدار داده است. این سازمان تاکید کرده که باید دارو و سایر مواد مصرفی مورد ضرورت این بیماری به‌گونه منظم در اختیار مراکز صحی عمومی قرار بگیرد.