آرشیف

غور ولایتی است دشوارگذر، کوهستانی و دورافتاده. این ولایت حدود 500 کیلومتر از کابل و حدود 400 کیلومتر از هرات فاصله دارد. راه‌های منتهی به غور، خامه، صعب‌العبور و پرهزینه است و قیمت اجناس و کالاها در مرکز ولایت لااقل دو چند هرات و کابل، گران می‌باشد. ولسوالی‌های دور افتاده‌ای مثل مرغاب، چهارسده، ساغر، پسابند وغیره که از طریق فیروزکوه اکمال می‌شوند و حدود 80 تا 200 کیلومتر فاصله دارند، هزینۀ انتقال قمیت‌ها را از فیروزکوه نیز بالاتر می برند.

غور کاملا به زراعت و آن‌هم به زراعت ابتدایی و للمی وابسته است. خشکسالی‌های پی‌درپی به خصوص خشکسالی امسال زراعت و مال‌داری ناچیز مردم را به شدت صدمه زده است. در میان بیجاشدگان داخلی که به سبب جنگ یا خشکسالی وفقر و کم‌آبی طی سالیان متمادی مهاجر شدند، غوری‌ها بلندترین رقم را دارند. جنگ‌های سال‌های اخیر بیشتر از پیش بر بیجاشدگی و مهاجرت دامن زده است. خشکسالی در سال جاری، زراعت و مال‌داری مردم را نابود کرده است. تعدادی از مردم در چوکات دولت (مثلا در سکتور امنیتی یا معارف و صحت) یا موسسات غیردولتی مصروف بودند. این تعداد نیز در حال حاضر بیکار شده یا لااقل چندین ماه است که معاش خود را دریافت نکرده‌اند. روند فرار جوانان به خاطر بیکاری، فقر و مسایل دیگر بیش از اندازه است. بیشتر موسسات خیریه، فعالیت‌های شان در غور به حالت تعلیق است. مردم غور، به طور سنتی با زراعت ابتدایی و با نان بخور و نمیر مواجه بودند و کدام ذخیره و پس اندازی نداشتند. وضعیت گرسنگی، فقر و بیکاری در این ولایت به خصوص در ولسوالی‌های دور دست، به شدت نگران‌کننده و قابل توجه است. اگر نظام کنونی و جامعۀ جهانی و نهادهای خیریه مانند سازمان غذایی جهان به وضعیت مردم غور رسیدگی نکند، یک فاجعۀ انسانی خطرناک در انتظار مردم این ولایت است. باید به خاطر داشته باشیم که ولایت غور زمستان طولانی دارد واگر همین اکنون کمک‌های بشری از قبیل غذا و دارو به این مردم نرسد، در جریان خزان و زمستان، راه‌ها مسدود می‌شود و تا تابستان سال بعدی، امکان رسیدن کمک‌ها فراهم نمی‌شود.

غور به مساعدت و توجه جدی و عاجل نیاز دارد. نظام کنونی و جامعه جهانی نباید در این باره غفلت کنند. خطر تکرار گرسنگی و قطحی سال‌های 1351 و 1379 دور از انتظار نیست. مردم غور را فراموش نکنید. وضعیت بسیار نگران کننده است.

کاپی