آرشیف

شماری از جوانان و کودکان غوری که به دلیل فقر و گرسنه‌گی به طور غیرقانونی به ایران مهاجرت کرده بودند، حکایت‌های تلخی را بازگو نموده، از سایرجوانان می‌خواهند که راه مهاجرت غیرقانونی را درپیش نگیرند.

همزمان با اینکه ده‌ها تن روزانه ردمرز می‌شوند، برعکس روزانه ده‌ها تن دیگر کشور را به قصد ایران ترک می‌کنند.

عنایت‌الله، نام مستعارکودک ۱۲ سالۀ غوری و یکی از رد مرزشده‌گان، می‌گوید که هفتۀ پیش از ایران ردمرز شده و با کاکایش که حدود ۲۱سال عمر دارد، به خانۀ شان برگشته‌است.

عنایت‌الله به آژانس خبری پژواک گفت که تنها نان‌آور خانوادۀ هشت نفری‌اش است، فقر و گرسنه‌گی مجبورش کرد، تا در کودکی، روزهای دشوار مهاجریت را تجربه کند.

وی می‌گوید: «مه پدر خود را از دست دادیم؛ مجبور استم که کار کنم و برای مادرم، خواهر و برادرهایم نان پیدا کنم».

این کودک که مسیرهای دشوار و ساعت‌ها پیاده‌روی کرده تا همراه با کاکایش به ایران برسد، گفت که پس از سقوط نظام پیشین کاکایش تصمیم گرفت که هردوی شان برای کار کردن به ایران بروند و با دشواری‌های بسیار زیاد آنجا رسیدند، ولی بعداز مدتی از سوی پولیس آن کشور دستگیر و ردمرز شدند.

او افزود، مدتی را که در ایران سپری کرده بود، هیچکسی به دلیل سن کم‌اش به او کار نمی‌دانند و به توهین و تحقیرش می‌پرداختند.

موصوف از برخورد خشونت‌آمیز پولیس ایران شکایت کرده و گفت، در مسیر برگشت از ایران نیز از سوی مرزبانان ایرانی شکنجه شده و مجبور به کارهای شاقه در اردوگاهای آنان شده است.

وی می‌افزاید: «زمانی ‌که ما را آوردن به پاسگاه سنگ سفید، در آنجا پولیس‌های ایران با دنده‌های برقی لت کردند، ما را مجبور به شستن لباس‌های شان می‌کردند، تا بالاخره حدود دو هفته سپری شد و کاکایم برای شان پول داد و ما را رها کردند.»

او می‌گوید، اگر به وضعیت زنده‌گی خانواده‌اش کمکی صورت نگیرد و زمینۀ کار برایش مهیا نشود مجبور است، دوباره ترک وطن کند و برای پیداکردن لقمه نانی دست به مهاجرت بزند.

عبدالمومین مجیدی، کاکای این کودک غوری نیز می‌گوید که آنان هشت شبانه‌روز را در مسیر افغانستان، پاکستان و ایران گذرانده‌ و دراین مدت، با پای برهنه و شکم گرسنه راه رفته اند.

او می‌گوید، از یک سو سعی می‌کرد، تا از برادرزاده خُردسالش محافظت کند و از سوی دیگر تلاش می‌نمود تا بتواند، از قافله عقب نماند.

وی می‌گوید: «همه تلاش من این بود که به برادرزاده ام کدام اتفاق بدی نیفتد؛ چون خیلی خُرد بود، همه تلاش من این بود که از دیگر همسفران مان عقب نمانیم و در این مسیر مجبور شدم، تا لت و کوب و توهین و تحقیر و ده‌ها مشکل دیگر قاچاقبران و پولیس ایران را تحمل کنم.»

از سوی دیگر، شمار دیگری از جوانانی که به طور قاچاقی قصد رفتن به ایران را داشتند و از مسیر راه ردمرز شده اند، نیز حکایت های دردناکی را بیان می‌کنند.

عبدالقدوس جوانی ۲۸ سالۀ غوری است که او نیز به دلیل نبود کار و فقر و گرسنه‌گی مجبور شده تا کشورش را ترک کند.

او می‌گوید، زمانی‌که می خواستند از مرز بگذرند و به ایران برسند، از سوی مرز بانان ایرانی مورد تیراندازی قرار گرفتند که شماری از همسفران شان در نتیجۀ گلوله‌باری‌ها جان داده و شماری هم زخم برداشته‌اند.

او می‌گوید: «متأسفانه هیچ رحمی ایرانی‌ها ندارند، زمانی‌که می‌خواستیم از مرز رد شویم، یک بار بالای ما فیر شد و شماری از هم‌سفران ما زخمی شدند، کشته شدند، یک شب بدی را سپری کردیم، تا به کی ما کشور را ترک کنیم، باورکنید که خیلی برای ما مشکل است.»

این جوان غوری همچنان خاطرۀ تلخ دیگری را از این مسیر تعریف کرده می‌گوید: «شب تاریک بود و ما به یک درۀ بسیار بلند و راه بسیار باریک برخوردیم و قاچاقبران می‌گفتند، باید از این همین مسیر بگذریم، تا به ایران برویم و ما هم ادامه دادیم، در مسیر راه در نیمه‌های دره رسیدیم که متأسفانه یکی از دوستان ما از ارتفاع بسیار بالا افتاد به درون دره و دیگر نفهمیدم که چه شد، این هم برای ما بسیار سخت است که جوانان ما به دلیل فقر و بیکاری جان شان را به خطر می‌اندازندم.»

این جوان و سایر جوانانی که از ایران برگشته‌اند، از جوانان کشور می‌خواهند، تا راه مهاجرت غیرقانونی را در پیش نگیرند؛ زیرا خطرات زیادی متوجه جان آنهاست.

اما با آن هم دیده می‌شود که روزانه ده‌ها تن دیگر، غور را به مقصد ایران، ترک می‌کنند.

در همین حال، مسؤولان محلی غور می‌گویند که آنان در همکاری با مؤسسات به ویژه دفتر (IOM) با کسانی‌ که برگشتانده می‌شوند و در مرز ایران کارت‌های این سازمان را دریافت می‌کنند، همکاری می‌شود.

مولوی محمدحماس، سرپرست ریاست اطلاعات و فرهنگ غور می‌گوید که آنان تلاش‌های زیادی را جهت جلوگیری از فرار جوان انجام داده و هنوز هم سعی می‌کنند تا بتوانند، زمینۀ کار را برای جوانان فراهم کنند.

به گفتۀ او، طی چند ماه اخیر آنان برای صدها تن از جوانانی که به دلایل مختلفی از ایران برگشتانده شده‌اند، از سوی برخی مؤسسات کمک رسانی کرده اند.

نویسنده: معروف سیدی