آرشیف

2014-12-3

سراج الدین سراج

وطن

شـنـــیـــدم جــنـــگـلات دامـــن کـهـــســـار خشکـــیــــده                  چه گوی از گل و سبزه که آنجا خار خشکیده
نــــم باران ز ابــری تـر نــــشــد تـا تــر کــنــد کــامــی                  زوحشت اشــک چــشم مـادر غـمدار خشکیده
شــنیـدم جــمــلــه مرغــان چـمــن را در قـفـس کــردنـــد                      بـبـاغ آن سـرو آزادی بـن دیــوارخشکـیـده
درخـتـان را از غم چوه بید مجنون شاخه در زیر است                  ز قطع ریشه اش آن شاخه پر بار خشکیـده
هـــزاران بی گـنـه بـی دست و بی پـا گـشـت در آنـجــا                  کجـا دیـده کسی آن بازوی طرار خـشکـیـده
مــجـال انـکـشـاف مــغـز روشــن گــر میـسـر نـیـسـت                   تحـجـر حـاکـمـیـت مـیـکـنـد افکار خشکیده
خـــدا هــم از رونــد مـلـک مـا درحـیـرت افــتــاده
چــو میـبـیـند کـه در آنـجـا پـلان کـار خــشکــیـده
 
ماه جنوری 2004 ونکوور کانادا