آرشیف

و طـن این مهــد مردانـت به د ل مه
کـهــن  تا ریـخ  جانانـت  به دل مه
 
بهـارت بر بهـشـت عـدن  مــا نـــد
کمنج وغـوک و اوشانت به دل مه
 
ز مـرز چشـت  واوبه تا به پنجاب
زتولک تا به مُشکا نـت به دل مه
 
چهـل ابـدال وچُلینگ وتا وۀ سـوز
ز با یـن تا  به سنگانـت به دل مه
 
ز دولتـیـارو لـعـل ومُلک مرغاب
زملمنج تا به شـهـیـدانت به دل مه
 
ســرود هـمـدلی نـآیـد  ز سـا غـــر
ز لـفـراه تا به گـلــدانـت به دل مه
 
شـویـج والله یـارمـنـدیش وگـرگی
قطـس وجام و رزقانت به دل مه 
 
فراه رود و تگاب اشنان وسفـرود
ز میدان تا به بـیـدانـت  به دل مه 
 
سه باغان وگهـر، تـذری و اُخـری 
ز یخن تا به خواجگانـت به دل مه 
 
ز شـرشـر ،شینـیـه تا مرز گرماب
ز سـاغـر کـوه سـلطانت به دل مه
 
مـپُـرس از چشـمـه سار چارســدّه
زغلمـیـن تا به یا ما نـت به دل مه
 
سـفــیـداب و قـزل تا مـرز قـتـلـیـش
ز تلـخـک تا به کرمانـت به دل مه
 
زمُـلک عـا شـقــان تا  خاک نـیـلــی
زکا سـمـرغ تا به ریزانت به دل مه
 
نـوایـی  نـوحه  مـیـآیــد  ز کا ســی
غـرور وعــزم وایـما نـت به دل مه
 
فـــدایــی  سـر زمیـن  نا زنـیـنــــت
نـوا یـی  نایـی چـوپا نـت  به دل مه
 
پـسا بـنــد ! ای محـیـط  درد وانـدوه
ده  و قــشــلاق  ویـرانــت به دل مه
 
 بـبـوســم  دسـت  پرفـیـض طبیـبان
دوایـی  درد  و درمـانـت  به دل مه
 
ســلام ای  مـا در غـمــدیــدۀ غـور!
نـو ا  و  آه  و افــغــانــت به  دل مه
 
به خون رنگـیـن دیار چـل گزی شد
ثبا ت عـهــد و پـیـمـا نـت به دل مه
 
ز خُـون  افـسـرانت  لاله  گلـرنـگ
در و دشــت و بیا با نـت  به دل مه

ز غیبی تـــا بــه غورقند و سغلغو
بهــاری، کشـک و کنعانت به دل مه 

استاد فـضـل الحق فـضـــل
شـهــر فـراه 24 عـقـرب سال 1395 هـجـری شـمـســی
 
این سروده به اسـتـقـبـال قاضی صاحب مستمند غوری شاعر اندیشه پرداز وسخنسرای عصر وزمانۀ ما  زیر عنوان:

 ز ساغر تا به تولک تو بدلمه
ز کشکر تا به کشکک تو بدلمه

ز گرگی تا به کنداخ و سیه بید
ز سنگان تا شمرقک تو بدلمه

سـروده شــده است. بدینوسیله از عموم فرهنگیان وقلم به دستان احترامانه آرزو مندم تا به بزرگواری شان کمی ها وکاستی های موجود را درین نوشته گک به دیده  اغماض بنگرند. زیرا هنوز خامکوک است وشاید هم فرصت دقت را برای بازنگری نداشته باشم.