آرشیف

خــداونــدا !  به  احسـان قـدیمـت
به لطـف بـیکران و بس عـمیمـت

نگـر بر چـهـــرۀ  زرد و نـزارش
که  نبـود طاقـت و صبر وقـراش

در ودیـوار کابـل گـشته  رنگـیـن
ز خون ملـت رنجـور وغـمگـیـن

ازیـن وحشـت ازین بیـداد فـریاد
ازین نیمـرود ،ازین شـداد فـریاد

خدا یا ! تا  بکـی  بر نا م اسـلام
کـننـد فـخـر مردم  نـادان و بدنام

تو خود دانی که گمـراه و پلیـد اند
سـراسـر نوکــران  زر خــریـدنــد

خداونـدا ! مسـلـمان را  بود ننگ
که  برقلب  مسلمان میزنـد سنگ

که دلها منـزل  خاص خـدا  هسـت
محــل و مهـبـط  ذکـر خـدا هـسـت

خــراب  ایـن  خــانۀ  دادار کـــرن 
مسلمان  گفته ، خود مٌردار کـردن

چنان میدان که سازند کعبه ویران
به گفـت دشـمـن و بـدخواه  افغـان 

او غـرق معصیت  ضــد خــداهسـت
شـریـک  جـُرم  اربا ب  ریا هـسـت

چو فرعـون زمان خونخور باشـــد
پــی  قــتــل  و  پــی آزار  با شــــد

ز فـتوایـش  جهـان گـریده  ویـران
ولی خود  نیسـت او اصـلا مسلمان

به این ملـت به این میهـن نظـرکـن
وطـن را فارغ ا زخوف و خطـرکـن 

بـه  حق  مـادر  رنجـُـور و بـیـمـا ر
که دارد اشک خونین چشـم خونبا ر

به  حــق  نـو جـــوان  داغ  بـــر دل
که  خفـتـه درلحـد درخاک  و در گِـل

وطـن  را خالی از جنـگ و دغـا کـن
 به نـور صـلح  دلـهــا  را صفـا کـن

بـشـرمان  دشـمـن خونخـوا ر مـا را
حــریـف  سـفــلـه  و مـکا ر  مــا را