آرشیف

وطن رنجـور و چـشـمــش اشکـبـار اسـت
 دل  مـلــت  غـمـیــن  و  داغـــدار اســت
 
به  یـاد   نــو جــــوانــان  شــهــــیــــد ش
 جگــرخـون  ومـلـول  و ســوگـوار اسـت
 
 ز بـــس کـه  غافـــل  و بـی  اتـفــا قــیـــم
 چهــل سـال است که این جا کارزار اسـت
 
به  دسـتــور  اجانـــب  جـنــگ  خـو نـیــن
پـی  قـتــل  و قـتــا ل  و گـیـر و دار اســت
 
فـســاد  و فــقــر و جهــل  و ظلـم  و بـیـداد
 اجا نـب  را  کـنـون  شعــر وشعــار اسـت
 
یـقــیـــنـــا  کـایـــن  هـــمـــه  آلام   دوران
 ز  دســت  مـا فــیــایـی  نا بـکا را  ســـت
 
 نـشــرمــد هـیـچـکــس از اشـک  مظـلـوم
 یـتـیـم و بـیـوه زن  بـس خوار و زاراسـت
 
عـــزیـــزان   وطــن  در  مُـلــک  مـــردم 
غــریـب و بی کــس  وبـی اعـتـبا ر اســت
 
ز بــس  نـا  امــن  شـــد اوضـاع  کـشــور
نـوابـغ  یکــســره  رو  به  فـــــرار اســت
 
هـمـه هـمـسـا یگان  ازغــرب  تا شـــر ق
چو گرگ انــدر پی قـتـل و شـکار ا ســت
 
روان و روح  ایـن  مــلــت  شــب و  روز
 ز  بــد امـنی  هـمـیـشـه  نـا قـــرار اســت
 
خــــدایــا  !  مـیـهـــن  مـحـبـوب  مـــا  را
گـلـسـتـا ن  کـن  اگـر مُـشـت غـبـار اســت
 
 دل   رنجُــور  فــضــل   بـی نــوا  هـــــم
ز دســت  بـی  تـمــیـــزی  نا گـوار اســت

اوستاد فضل الحق فـضـل
شـهـر فــراه اســد سال 1395 هـجـری شمسی

این پارچه  به احترام صف کشیدن مردم شهر فیروزکوه در پیشروی شفاخانۀ ولایتی به استقبال آوردن  پیکر های شهدای ولسوالی  پسابند سروده شده است. این درحالی بود که چشـمـم به صفوف در انتظار مردم در فیسبوک  افتاد  وفکر کردم من نیز در آن جمع حضور دارم واشکهایم بی اختیار سرازیر شد وصفحه کاغذ را این چنین سیه کله نمودم .زیرا اشکها واحساساتم بر قلم وکلکهایم غلبه نمود و آنچه میخواستم نتوانستم بنویسم.