آرشیف

به باور آگاهان مسایل اجتماعی و ملاحظات مشهود دیده، میشود که کشور ما به عنوان یک جامعۀ جوان که فرایند گزار از جنگ و بحران، به صلح و همزیستی مسالمت آمیز را به کندی تجربه میکند. جوانان در این کشور با چالش های روانی ،اجتماعی، سیاسی و فرهنگی وقوم گرایی (ازقبیل لسانی ومذهی) روبرو میباشند که بیکاری، عدم اعتماد به آینده، اعتیاد به مواد مخدر، ازدواج های اجباری، فقر و بحران های هویتی از قابل پیش بینی ترین پیامدهای وضعیت موجود بر زنده گی جوانان افغانستان دانسته میشود که رویارویی با این چالش ها به تدوین و اجرای برنامه های دقیق، علمی و منسجم در سطح نهاد های ملی و بین المللی مرتبط با جوانان در افغانستان نیازمند میباشد.
جوانان نقش ارزنده ای را در ساختار یک جامعه دارند، زیرا جوانان را مسولین فردای جامعه محسوب می نمایند به این منظور والدین گرامی مسئولیت بزرگ ایمانی و و جدانی در برابر فرزندان شان دارند تا تربیه سالم داده منحیث افراد مؤثر وکارا در جامعه تقدیم نمایند. چرا که یگانه عامل عقب ماندگی یک جامعه نسبت به عدم توجه لازم در تنویر ذهنیت و خواسته های جوانان بوده است. مسلمآ این حق باید به جوانان داده شود تا دوشادوش بزرگان در تعیین سر نوشت مملکت سهم گرفته تصمیم گیری نمایند ویا حد اقل مفکوره و نظریات خود را که در بهبود ساختن جامعه حیاتی باشد، شریک سازند و نظریات شان از طرف بزرگان نا دیده گرفته نشود. طوریکه جوانان در یک جامعه اسلامی در یک حدود مشخص میباشند، تا رسالت ومسئولیت خویش را در قبال خود وخانواده و بلاخره در قبال جامعه بخوبی درک نمایند. ایام جوانی مرحلۀ است که انسان دارای قوت و نیروی جسمی وفکری میباشد که باید ازآن بصورت اعظمی استفاده صورت گیرد. یک جوان باید قسمی تربیه و آماده شود که هر لحظهء وقت را غنیمت شمرده در ترقی و پیشرفت جامعه خویش کوشا بوده و بتواند با استفاده از دوران جوانی بهره برداری سالم نماید. در این باره حضرت عمر (رض) می فرماید: وای به حال کسیکه امروزش از دیروز بهتر نباشد و فردایش از امروز. پس یک جوان مسلمان باید قادر باشد تا در برابر عوامل مختلف وانگيزه های انحراف کننده، با قامت استوار ایستاده شود وغرائز سرکش را مهار نموده و توانای های جسمی واستعداد خويش را در مسير سالم به کار بیاندازد که شايسته رحمت بی پايان الهی گردد. امروز در کشور ما بعد از سه دهه نشیب و فراز و بوجود آمدن نظام دیموکراسی نقش و جایگاه جوانان در جامعه تثبیت نگردیده، تقریباً بیشتر آنها مصروف درس وتحصیل هستند. قبول میکنیم که درس و تعلیم متضمین آینده جوانان است، اما در پهلوی آن باید روحیۀ و طن پرستی، انسان دوستی، احترام متقابل، انعطاف پذیری و همدیگر پذیری را معیار اصلی خویش قرار داده تا نه تعصب وجود داشته باشد نه اختلافات به اساس رنگ، نژاد قوم و قبیله صرف احترام به انسان و انسانیت باشد! در اوضاع سر گشته کنونی وشرايط بحرانی فعلی بعض کشورها اسلامی که نسبت عدم پختکی لازم در مسير مبارزه وبي خبری از اصول دعوت وفهم ناقص از اسلام،يک عده جوانان دستخوش يأس ونوميدی گرديده اند وپناه بردن به آغوش غرب رايگان راه حل معضلات خود ميدانند، درين ميان موقف جوانان مخلص ومتعهد کاملاً روشن ومشخص است، آنان همه جريانات بحرانی وبن بست فعلی را در کشورهای اسلامی با ژرفنگری تحليل نموده. با اميد وباور به مستقبل وفردا های روشن،پيروزمندانه در مسير دعوت راستين اسلام گام های متين واستوار خود را بر ميدارند وبه پيش ميروند. البته ناگفته نماند، در سلامت یا فساد جامعه ، نقش دیگر كارگزاران اجتماعی مانند نهادهای مذهبی و وسایل ارتباط جمعی را نمی توان نادیده گرفت . اما بنا بر پژوهش های جامعه شناسان و روان شناسان اجتماعی ، در این تأثیر گذاری ، نهاد خانواده درصد قابل توجهی را به خود اختصاص داده است كه آن را از میان دیگر كارگزاران اجتماعی متمایز می سازد. بنابراین برای تشكیل یك جامعه ی آرمانی ، تأسیس خانواده های آرمانی ضرورت دارد و خواستاران جامعه ی ایده آل ، باید به تشكیل خانواده های ایده آل بپردازند. با وصف جدیت و تلاش های دولت نوپای افغانستان در موارد رشد جوانان کشور تا هنوزهم یکسلسله معضلات و کمبودات گوناگونی در عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، صنعتی، تولیدی، صحی، تعلیمی و تحصیلی مخصوصآ امنیتی محسوس میگردد که به عنوان موانع بازدارنده در راه تقویت و حمایت دولت جمهوری افغانستان از نسل جوان کشور پنداشته میشوند که برداشتن چنین موانع و مشکلات به تلاش، ابتکار، وقت و بودجۀ کافی ضرورت دارند. بنأ چنین نتیجه گیری مینمایم که یک جوان با احساس و با دیانت همواره میکوشد تا با یک ذهنیت فرامرزی، فرا قومی و فرا ملیتی مصدر خدمت در جامعه بوده وحدت ملی، اتحاد اتفاق را شعار و سر لوحه زندگی خویش قرار دهند.

محمدگل "پویا "