آرشیف

رفتی ندیدی بر رخ زرد و خزان من
ای دلبـر ستمــگر نا مهــربان من

با آنکه از تو مهر ندیدم بجز ستم
درد تو خانه کرد به تن ناتوان من

لطف تو با رقیب و وفایت ازان غیر
جور تو و جفای تو باشد ازان من

بر تو اثر نکرد ولی گوش نه فلک
کر شد ز شور و ناله و آه و فغان من

هرگز وجود نازک تو دردمند مباد
ای ماه نازنین، همه دردت به جان من

 «مسعود» را بسوختی ای ماهرو اما
 آتش مزن ز فــرقت خود آشیـان من