آرشیف

2014-12-29

محمد ناصر مسعود

شکــــوه از زنـــدگـــــی

افسوس می خورد همه کس بر جـوانــی ام
زیــرا کــه پــر ز نــالــه بـود زنـدگـانـی ام

 

در زیـر بــار محـنـت و غــم قـامتــم خمـیــد
در دورة شــبــاب نــگــــر نــاتـــوانــــی ام

 

کردی تـو مـبـتـلا بـه هـــزاران مصـیـبـتــی
ای چرخ فتنه گر به کجـا مـی کـشـانـی ام

 

کــردم بـهـر زنـدگـی سـعـی و تـلاش لـیــک

رنـج و غـم اسـت حاصل آن جانفشانی ام

 

بـا آنکــه مـهــربـان نـه ای ای نـازنین من
کـــم کـی شـود مـقــابـل تو مهــربـــانی ام

 

بـا مـرگ گـشـتــه ام قـریــن از جـفــای تـو
آخـر بگـو کـه تـا بـه کـجـــا می دوانی ام

 

«مسعـود» چـشیـد لـذت این روزگـار شوم
در کــار نـیــســت زنـــدگـــی جـــاودانـی ام