آرشیف

2014-12-23

استاد فضل الحق فضل

نـامهُ به احترام نامهُ منظـوم اسـتاد غـلام حیدریگانه

 

نـامهُ به احترام نامهُ منظـوم اسـتاد غـلام حیدریگانه فـعـــلا  ا سـتـاد دانـشــــگاه  صــو فــیـــــه در کشــور بـلـغــاریــــــا کـه برا ی هـمـصـنـفـی مان جـنـاب قاسـم اعـلــم تـحـریر نمـوده بـودنــد  و اهـدا به هـمـه اوسـتادان و هـمـصـنـفـی هـای عـزیز و دوسـتدا شـتنی ام

ا سـتا د بزر گــو ا ر و در خـور ا حـتـرا م،  جـنـا ب مـحـتـر م غـلام حـیـدر  یـگا نـه
ا ز کـنـا ر د ر یـا ی خـرو شـا ن هـریـرود این نا مـهُ پریشـا ن را  بیـاد بود روزی و روزگا ری که در کـنارهـمیـن دریای خـروشان بـا هــم یکـجـا در س مـیـخـو اندیـم وهـمـراه با غلا م دسـتـگـیـر سـیبـک، نظا م الدین نـو ری به کـمک و حـما یت اوستاد عـرضی حسـین خان  روز ه ُ نـفـل میـگـر فـتـیـم تا مـوفـقـا نه تـحـصـیـلات خویش را به پـا یا ن بر سـا نـیـم و در خـد مـت مـلـت و مـر دم خـویـش قـر ار بـگـیـر یم . آری چـقـدر آرزوی بزرگ و مـقـد سـی در دلـهـا ی مـعـصـو م ما موج میزد ه !!! امـا دریغ و درد کـه … به یـا د بود روزها وروز گا رانی این نا مه را مینویســم که : فـضـا ی صـنـف ما لا ما ل از مـحـبـت و صـفا  بود و حـضـر ت اوستا د غلا م د سـتـگـیر هـمـنـوا… وبـه هـمـین تر تیـب اوستادان بزرگ دیگر  چون سـید اعظـم آرام ، آقای آموزگا ر قـیـومی، اوستاد مـحـمـدی ،  غلام سـر ور خان چو چه، آقای تـتـقـون،قربان خان ،حفیظ الله خان، جـنـآب زحـمـتـکـش، اوستاد گــل حضـر ت صـمـیـم ، شـبــنـم غـوری ،جـنا ب اوستاد مولانا کـپـک، لـطـیـف خان، اوستاد غلام نبی خان ، قاری مـحـمـد صد یق خان ، گل مـحـمد خان ، عـبـد الـصـمد خا ن ، مفتش محمد اعظم خان ، سـر دار خان ، محمد صا دق خان ، اوستاد پـشـتـو، اوستاد مـحـمــد خان شاروال، احـمد علی طا لب ، اوستاد سـعد الدین خا ن و جمعه خان یلدرم و غـیـره برای ما درس زنده گی ، درس با لنـده گی و درس آ د م شـد ن را میـداد ند… و هـمـصـنـفی های عـزیزی چون قاسـم اعلم ، محد دهقان ، یعقوب دلیر، شـمس الدین مجروح، یوسف خان ساغری ، عبد الرحمان خان میرزا علاوالدین خا ن و عبد الرحمن احمد که از آخری سا غر بود .عبد الرحمان  قله گوهر ، مومن خان ، ستار خان سیبک ، صمد خان چاردر و صمد خان تا یب ، قربان علی محد گل ، عوض علی ، موسی خا ن ، احمد ظفر، غـفـور انجینر، کریم خان و عا لم خان  هرد و عـبد الهادی ، حسن نـجف علی، احمـد صفدر، حسـن علیجان عبد الله بها والدین ، نیا ز محمد ملنگ ،کریم خان سـدید ، محمد تولک ،عبد الحق درفش و عبد الحی  (پیرزاده ) مـحمـد هـا رون غـیره دوستان گرامی که فعلا وقت هی هی دارد ختم میشود وبرایم مجا ل نوشتن نا مـهای مبا ر ک شان برایم میسـر  نیست  و ایشـا ن را با دل و جا ن دوست دارم که یاد شا ن بـخـیـر اگر فوت شـده باشند خد ا وند مر قـد شا ن را غرق نور داشته باشـد و اگر زنده باشنـد خدا وند ایشا ن را روز نیکی بد هـد. زیـرا امـر وز از بر کـت دا من پر فیـض مـعـا رف و زحمت های فرا وا ن هـما ن اوستادان بزرگ و با عـزت بود که با معـا ش نـها یـت کـم و با مـنا عـت طـبـع فـرا وان هـمه نیرو و تلاش شـان را به خـرچ دا دند و هـم بود و نبو د شا ن را سخا وتـمـنـدانه  وقف شـا گردان شان  کرده اند تا بتوا نند به سـر مایه هـا ی معنـو ی و لایزا ل کشـور شا ن غـنــا بـخشـنـد . وخـو شـبـخـتـا نه ا مروز اکـثر مـقا ما ت را ا هــل معـا رف در اختیـا ر دا رند .هـر چنـد معا رف را فر امـوش کرده اند ولی باز هـم گا ه گاه بیاد و نام معـا رف دست نوا ز ش شا ن را بـه سـر شـا گردان معـا رف میکـشنـد . که الـحقیـقـت هـم چنـان شـد عـده ُ ازین  اوستادان وا لا مقا م و وا رستـه و کا ملا پیرو خط مـکـتـب دا نش و فر هـنـگ و عا ری از تعلـقات تنظـیـمی و گروهــی خا ص برای در اهـتـزاز نگـهـد اشتن بیرق عـلـم و دانش رضـا ی پروردگار در زوایای تا ریک کشـور و  مـنا طق دور از مراکز ولسـوا لی ها نقـد جا ن شـا نرا فدای ارزش ها ی دینی ، عـلـمی و فـر هنـگـی کرد ه اند وخود  به جا ودانه گی پیـوسـته اند و یا تا هـنـوز در خد مت معا رف هـسـتـند و با فقـر وتـهـیـد سـتی مردانه دست و پنـجه  نر م میـکنـند و در آ فـتا ب هـا ی سـوزان و یا خیـمـه های پا ره پا ره از تدریس و تعـلـیم احسا س غـرور و عـزت و افتـخـا ر میـکـنــند .
بنا بران بیاد بود هما ن روز گاران این نا مهُ که یقـیـنـآ  به یک درد سـر نا مـه  می مـا نـد  شـما و سـایر دوستان را از صـمـیـم قـلب هـنـو ز که شـکر زنده ام یاد مینما یـم  تا به لـطـف خویش بعد از مـر گـم به دعای خـیـر یادم نـما ینـد.
 

فــــد ا ی نـــا م  مـیــهــــن جـا ن و تــــن بـا د !
بـه  یـا د ش  خـو ن مــن ز یــب  کــفــن  بــا د !

قـلــم کــوتا ه  زبـا ن گـنـگ و د لــم تـنـگ                  کـه  نـتـو ا نــم نـو یـســم  حـسـب فــر هــنـگ
گــر فــتـــم نــا مـه ا ت را بــا پــیـــا مـــی                  و لـــی  مــا را  نــمـیــبــا شـــــد  جــو ا بـــی
کـه مـا  در گـیـر جـنـگ جـا نــگــد ا زیــم                   گــرفــتـا ر هـــزا را ن  ســـو ز و ســـا زیــــم
حـز یــن  و خـسـتـه و رنـجـو ر و زار یـم                   تـه پــا ی عـــز یـــز ا ن چــو ن غــبـــا ر یــم
بــیــا د  د و ســـتـا ن هــــمـــــز بــا نـــــم                   چـه بـنــو یــســـم کــه چـو نــم یـا چـنــا نــم ؟
د مـــا د م د ا غ هــــجـــرا ن عـــز یــزا ن                 ز نـنــد م نـیـــش چــو ن خــا ر  مــغـــیـــلا ن 
مــر ا کـــو هــمــز بـا نــی ؟  تـا  بــد ا نــد                  ر مـــو ز عــشــق و عـــر فــا نــم بـخـو ا نــد 
کــــجــا یـا ری ؟  کــه را ز د ل بـگـــو یــم                  و ز و ا ســــــرا ر مــشــکـلــهـــا بـجـــو یـــم 
د ر یـــن و یـــرا نـــهُ *مـحــبــو ب نـا لـــم                  بــســـا ن  حــضــــر ت یــعـــقــــو ب  نـا لـــم
کــنــا ر مــر  قــد هــــر جــا شــهــیــیــد ی                  بــه پـا ا یــسـتــا د ه ا م هــمــچـو ن مــریـدی
بـه پـا س ا شـــــک ا و لا د  شــهـیـــد ا ن                 هـمــیــشـــه  مـیـکــنــیـم  یــا د  عـــزیـــر ا ن
زمـکــتــب هــا ی و یــرا ن را ز پــرســـم                  ز بــو م ا یـن د ا ســتــا ن را بــا ز پــر ســـــم
کـه چـونــسـت حـا ل و روز روز گـا رش؟                  بـه  هــو هــو چون د هـــد صـبــر و قـــرارش؟
بــیــــا د ی  ا و ســــتـــا د ا ن  ز مـــا نــه                  کــه نـقـــد جـا ن ســپــر د نـــد  عـا شـــقــا نـه
فـــد ا ی مـکــتــب و تــد ر یــس گــشـتـنــد                  بــد یـن  و یــرا نـه چـو ن تـنـد یــس گــشـتـنـد
سـر شـکــم لا لـه گـو ن مـیـآ یـد ا ز چـشـم                 بـه جـا ی ا شـــک خـو ن مـیـآ یــد ا ز چـشـــم
هــنــو ز آ و ا ز آ ن فـــر ز ا نــه ا ســتـا د                 بـگـــو ش  جـا ن ر ســــد  ا ز غـیـب فـــر یـا د
کـه بـو ده عـا شــق و شـیــد ا ی مـکـتـب                   چـو مــجـنـــو ن  وا لــــه ُ   لــیـــلا ی مـکــتــب
ز سـو گ  مـــا د ری بــس د ا غـــد یـــده                    کــه رنـــج مــر گ  و مـــا تــم هـــا کــشـــیــد ه
ز آ ه  خــفـــتگا ن د ر خــا ک  ســــو ز م                   ز ا شـــک مـــا د ر  غـــمـــنـــــا ک  ســـــو ز م
مـگــر ایــن کــو رهُ بـیـدا د  د هــر است ؟                  کـه نــو ش و نـیش ما   در کـا م  ز هــر ا ســت 
جهــا نـرا ما  مگــر ، لا بــرا تـو ا ر یــم ؟                  کــه د ر ا نـــد و ه  و مـا تـم  ســو گــو ا ر یــــم
مگـر  ما را رقــم  تـقــد یـر جـنـگ ا سـت؟                 کـزیـن خـو ن عا لـمی  مـخـمــو ر  بـنگ اســت؟
بـه قــر ن بـیـســت  و یـک  رســم کـهـن را                 بـه تـیــپ  نـو هـــمـــی پــو شــنـــد  چـپــــن   را
به نـیـر نگ و فـریـب و چا نـس و تـز و یـر                  شـــونـــد بـا ر د گـــر  بـــر فــکـــر تســـخـــیـــر
نــفـــا ق و ا خــتـــلا ف  و کـیـنـه  و جـنــگ                 بــو د  ا خــــلا ق مـــا و  جـــزء  فـــــر هــنـــگ
گــــز یــنــش ا ز طـــــر یــــق  ر ا ی آ ز ا د                 مــیـســـر کــــی شــــو د ا ز بــهــــــر ا فــــر ا د
هــنــو ز قـا نــو ن جـنــگل هـســت حـا کــم                  حــکـــو مـــت مــیـکــنـــنـــد  ا فـــرا د ظــا لــــم
قـو ا نـیـن نـقـض و حـق پـا ما ل زور اسـت                 بـلـنـد هـــر جا  بـگـــو ش آ و ا ز  چـو ر ا سـت 
ریُـس  و کـد خد ا  زور اســت وپـو ل اسـت                  ر عــیــت را چـنـیـــن آ یـیــــن  قــبــو ل ا ســـت
فـغـــا ن و نا لـــه ُ  شـــــو را   و ا عــیــــا ن                ر سـیـد ه اســت  تـا مـه و عـیـو ق  و کـیـهـا  ن
و لــی هــر گــز بـه گــو ش  و ز و رقـد رت                  نـیـــفــتـــد  کـا ر گـــر  بـا عــجــــز و حــــر مـت
نـــو ا هــا ، گــــر یــه هـــا ی  زا ر  مـــلــت                 نــیـــا مــــد  ســـــو د مـــنــد   د ر کــا ر مـــلـــت
که قا نو ن نـزد  زور آ ور ضـعـیــف ا ســت                 مـقـا بــل غـو لـتـشــنگ ا ســت وخـر یـف ا سـت
بـه مـــیــــد ا ن نـبــــرد  ز و ر  و  قــا نــو ن                بـه ســر غـلـتـیــد هــمـــی  بـیــچــا ر ه قــا نــو ن
شــهــــیـــــد  سـنـگــــــر  را ه خــــد ا   شـــد                 مـقـــا مــش  جــنــــت  و د ا ر ا لـبــــقــــــا شـــــد 
فـغــــا ن و شـــیــــو ن  مـــو لا ی  قـا نــو ن                 گــذ شـت ا ز نـهٌ فـلــک  هــا ی  هــا ی  قــا نـو ن
نــو ا ی جـا نـگــد ا ز قـــو م و خــو یـشــش                 هــمـــا نــا  د و ســتـــا ن  د و ر  و پـــیــشــــــش
غـمــیـن و خـســتـه و مـهـجـو ر گــــشـتـنـد                   بــه مـــر گ خــو د یـقـیــن  مـجــبـور گــشــتـنـــد
بــیــا مــــر ز د  خـــد ا  قــا نـــو ن  مــا ر ا                   شـــهـــیــــد  و  مـــر شــــد  کـا نـــــو ن  مـــا ر ا
در یـغــا ! ا یـنـکـه  د ر را ه عــد م ر فـــت                    فـغـا نــش تا  بـه  عــر ش  لـو ح و قـلــم ر فـــت
شــود فــر د و س حـق شـا یــد نصـیـبــش                     ز لـــطــــف ذ و ا لــــجــــلا ل و آ ن  حـبـیـــبـش
خــد ا  و نـــد ا عـــلا ج  د ر د  مـا کـــن !                     د و ا یــش ر ا بـه  فـضـــل  خـو د  عـطـا  کــن!
 مـر ا د ر گـو ش جــا ن آ یــــد  صـد ا یـی                    کـــه ا ی  ر نــــجــــو ر   د ر د  آ شـــنــا یُــی !
فـلـک را چـشــم بـیـنا کـــو ر کــو ر ا ســت                   نـظــا م  کــشــو ر ی بــر چــو ر چـــو ر ا ســت
بـه  د لـهــا  مهـــر و هــمـد ر دی نـما نـد ه                    بــجـــز ا فــســــو ن  و نـا مـــر د ی  نـمــا نــد ه
جـو ا نا ن لا ت و چـو تـا ر و سـتـنـگ ا ند                   ا را ز ل  ر و بــهـــــا ن چــو ن  پــلــنــگ ا نـــد
بـه پـــیـــران  زور و بـا زوی  نــمــا نــد ه                    بـه مـلــــت فــکـــــر و  نِــیـــر وی  نـمـــا نــد  ه
کـجــا یــی ر ستـم د و را ن ؟ بـه پـا خـیــز                   بـــر ا ی  د فــــع ظـــلــــم  ا ز بــیــنــو ا خــیــــز
بــیــفــگـــن بـیـــخ و بـنـــیــا د  جــفــا ر ا                     بـنــــا  کـــــن نــــظــــــــم و آ یــیـــن   و فـــا ر ا    
 نـز یــبـــد ذ لـــت  و خـوا ر ی بـشـــــر را                   بـه  هــمـــــت  مـیــتــــو ا ن  د فــع  خــطـــر ر ا
بــو د مـــر د ی هــمـــی  آ زا د ه بــو د ن                     بــرا ی  د یـــن  د یــــــــــــن  آ مــا د ه بــو د ن
غـــر و ر و عـــزت و مــر د ا نــگــی را                      ر هــــــی ر ز م   و ر هــــــی  آ زا د ه  گــــی را
هــمی مـیــــرا ث  تـا ن د ا د ه  ز مـا نــه                    بـــــو د  بــس  ا فــــتـــخــــا ر  جــــا و د ا نــــه 
و لـی د شــمـن د ریـن کـشــو ر جفـا کـرد                    نـــفــا ق و خــا نـه جــنــــگــی را  بــنـــا  کــر د
بــرا د ر ا ز بـــرا د ر شــــد  گـر یــز ا ن                    ز تـا جــیــک  مــی شـو د  پـشــتـو ن  پـنـهــا ن
بـلــو چ و از بـک و تــر ک و هــــز ا ر ه                    گــــر یـــبــا نــهـــا نـمــو د نــد  پــا ر ه  پــا ر ه
تـمــــد ن را مـــســیــر  ر ه  نـــــد ا نــیــم                    ر ه ُ  شــــر ع و رهُ  گـــمــــــر ه نـــد ا نــیــــــــم
چـرا با یـد ا یـن چـنـیـن مـجهـو ل بـو د ن؟                   تـهـی مـغــز  و غـبــــی   چـو ن غــو ل  بــو د ن   
پـی تــا ُ مـیــن و حــد ت جـا ن ســپــر د ن                   بـــر ا ی مـــلــــت ا فــغـــــــــا ن ســـپــــــــر د ن
مـن و تو بـی خـبـر ا و د ر تـلا ش ا ســت                    هــمـی غـلـتـا ن و خیـزا ن هـمچـو ما ش ا ســت  
بـه پـا س حـب ا یـن کــشــو ر کـنیـم عهـد                   بـه نــا م حـضــــــر ت د ا و ر  کـــنــیـــم  عــهـــد
بـه پـا س اشـــک و آ هِ  بــیــنـــــو ا یــا ن                     بـــه یــــــا دِ   درد و د ا غِِ  بـــی  پــنــــا هـــــــا ن 
پــی ر فـع  خـصــو مــت هـا  بکــو شــیـــم                    مــی و حــٌـــد ت ز  جـــا م  حــــق  بــنـــو شـــیـــم
بـه نـیــر و ی خــرد بـا حـــســـن تـد بــیـــر                   عــنــا ن تـو ســــن خــو د  کـــا مـــه بـــر گــــیــــر
سـپـس با عـز م جـزم ای ا هـــل فـر هـنـگ                  بــشـــو ی ا ز مـــغــــز د ل ا یــن لــکــــهُ جـــنــگ
کـجـا بـا شــد ر ه ُا نـصــا ف ا ز ین بـیـش؟                   کـــه مــا را عـــقــــــر ب  ذ لـــــت  ز نــد  نـیــــش  
فــــد ا ی نـــا م  مـیــهــــن جـا ن و تــــن بـا د !
بـه  یـا د ش  خـو ن مــن ز یــب  کــفــن  بــا د !
 
                                               
ا ســتـا د  فــضـــــل ا لــحــــق  فـــضـــــــــــل
 شهـر فـیـر وز کــو ه ا سـد سـا ل 1388 هـجـر ی شـمـسـی
 

* مـرا د وطـن ویران کرده شـده ُافـغـا نسـتا ن  هـسـت